First Love Never Dies {Love Series #1}

Chapter 31

Note:

Prologue is under revision. I'll publish it again soon. Thankyou!

-

"Bakit hindi mo sinabi ng maaga? Wait for me. Papunta na ako." I ended the call.

Nagmamadali akong nagbihis. I wore a black high waisted jeans and a red croptop, after that lumabas nako ng bahay. Hindi na ako nagpahatid sa driver, ako na mismo ang nagmaneho gamit ang kotseng regalo sa akin nila mama noon. It's a Silver Mettalic Fortuner with an accent of Attitude Black Mica.

Malawak ang aking ngiti habang nagmamaneho. May tinawagan din ako para sa aking plano. Alam ko nandito na iyon. Mabilis siyang sumagot at pumayag sa sinabi ko. Perfect. I laughed evilly after the call. I've been waiting for this.

Bumaba agad ako nang makarating sa airport. Ginala ko agad ang aking tingin. Then I saw her busy scrolling at her phone. She's wearing a pink croptop and white sweatpants. I smiled widely. Dali-dali akong pumunta sa kinaroroonan niya. Nag-angat din siya ng tingin nang maramdaman niyang may papalapit sa kanya.

"Oh my god! You're back!" Sigaw ko at niyakap siya ng mahigpit. I can't believe it!

I let her go when I can't breathe anymore. She smiled at me. I miss her so much!

"Wow, bebs! I like your outfit. Are you a model?" She joked.

I laughed. "Baliw! You changed so much, bebs! Lalo kang gumanda." I was amazed.

"Thanks bebs. You're the one who changed a lot! You looked innocent before but now you're looking really wild!" She exclaimed.

I chuckled. "How's your flight, bebs?" Nagsimula na kaming lumakad papunta sa sasakyan. Pushing the cart where her luggages are.

"It's fine. Puro lang naman tulog ang ginawa ko since hindi pa rin ako sanay sumakay ng plane." She while massaging her forehead.

Tinawanan ko siya. "Future flight attendant tas hindi sanay sumakay sa eroplano?" Asar ko.

Tumawa lang siya at inirapan ako. Nilagay ko ang mga luggages niya sa compartment habang sumakay na siya sa front seat.

"Why don't we eat first? Hindi pa ako nakain ng lunch din. Or you might just want to take a rest lang?" I asked.

Napansin ko ang titig niya sa akin kaya ngumiwi ako.

"Ew bebs. Don't tell me you finally realized na you have feelings for me? Well, sad to say I'm not feeling the same. Kahit pa pareho tayong single ngayon di ako papayag!" Nandidiri kong sabi.

"Silly! I just missed you so much. Oh, and mag pa deliver na lang tayo ng pagkain."

I started driving on the way to my condo. Ito yung isa sa inasikaso ko last week. Mabuti na lang talaga at naayos ko ang mga furniture roon. I offered her to stay there for the mean time. Malapit lang kasi, kesa umuwi pa siya Cavite. Malayo yon, alam ko namang pagod siya. At para rin magawa ko na ang isa sa mga plano ko.

"Alright."

"Oo nga pala, bebs. How is he?" Tanong ni Margaux.

Ngumiti ako ng malawak.Sinasabi ko na nga ba at hindi pa 'to nakaka-move on. Pareho lang talaga silang dalawa. Bagay na bagay talaga.

Lumingon ako sa kanya at nagpanggap na hindi alam kung sino ang tinutukoy niya.
"Who?"

"Him! I know I told you before that I don't want to hear any news from him but I'm really curious." Ngumuso pa siya.

"Who's him?Wala akong kilalang tao na 'him' ang pangalan." I raised a brow.

"Stop teasing me! Alam mo kung sino tinutukoy ko." Pag-aalburoto pa niya.