Ever After #10
When Princess Annalyn, the ideal and immaculate daughter, mysteriously disappeared, the troublesome daughter, Princess Eliora Elise, was forced to play the role of her identical twin sister, Princess Annalyn, and be the perfect daught...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
.·:*¨༺ ༻¨*:·. ELIORA
I KNEW SOMETHING was troubling Annalyn, but I didn't anticipate it to be so serious that she wouldn't be able to see me for over a week. It wasn't unusual for Annalyn to visit me and unleash her anger on me. Because the king and queen would make Annalyn upset almost every day, she would come to me and cry, and I would console her. And when she comes to see me the following night, we'll talk as if she hadn't poured her eyes out the night before. And that became part of our daily routine.
So, when she sobbed to me after her royal engagement party over a week ago, I assumed she'd come visit me the following night as if nothing had happened. But I was wrong. Definitely, I am wrong!
And something didn't seem right. She hasn't seen me in over a week! Annalyn would never do that no matter how upset she must be. And I couldn't help myself from being worried about her. Worse, I couldn't even go and see her since all I could do was sit in my dreary bedroom and wait for her to come.
My heart starts pounding when my bedroom door abruptly opened. I instantly shifted my attention to the door.
"Eliora anak," said Manang Imelda. Despite my disappointment, I smiled at her.
"May kailangan po kayo Nay?" tumayo ako mula sa pagkakaupo at saka nilapitan si Manang Imelda.
Hindi ko alam pero may nararamdaman akong kakaiba sa paraan nang pagtitig ni Manang Imelda sa'kin ngayon. Parang hindi siya mapalagay at tila ba may gusto siyang sabihin sa'kin pero hindi niya magawang sabihin. Bahagyang kumunot ang noo ko.
"Nay?"
"Eliora..." bumuntong hininga nang malalim si Manang Imelda habang ako naman ay halos hindi na makahinga dahil sa kaba.
"Nay pa-suspense pa kayo. Mas lalo akong kinakabahan sainyo, e!" pagbibiro ko, pero ni hindi nagbago ang lungkot sa mga mata ni Manang. Kaya mas lalo lang akong nakasiguro na hindi maganda ang sasabihin ni Manang sa'kin.
Umalis si Manang Imelda kaninang umaga para mamili sa bayan ng mga pagkain at humingi ako ng pabor sakaniya kung maari ba siyang magtanong tanong kung kamusta na si Annalyn. At base sa reaksiyon at ikinikilos ni Manang Imelda ngayon, alam kong hindi maganda ang nabalitaan niya.
Agad nanlambot ang tuhod ko. Mabuti nalang at agad akong nahawakan ni Manang Imelda sa braso para hindi ako mapaupo.
"Ano pong nangyari kay Annalyn?" nanginginig na tanong ko pagkatapos akong iupo ni Manang Imelda sa paanan ng kama ko. Hindi niya binibitawan ang pagkakahawak sa kamay ko kaya ramdam ko ang panginginig at lamig ng mga kamay niya.
"Nawawala ang kapatid mo,"
Pakiramdam ko ay tumigil ang mundo ko dahil sa sinabi ni Manang Imelda. Hindi ako makagalaw, hindi ako makapagsalita, kusang tumulo ang luha sa mga mata ko habang nakatitig ako kay Manang Imelda na kagaya ko ay umiiyak din.
