I LOVE YOU DADDY

KABANATA 2

Estelle Yuri Gonzales

"B-baby what are you doing here?"

HINIHINGAL na napaupo ako sa kama ko. Pero tumayo din ako at dali daling nilapitan ang pinto. Para i-lock ito nawalan na ako ng ganang pumasok sa school.

Pinunasan ko ang luha sa mga pisngi ko. Hindi ko alam kung bakit ako umiiyak but the thought that my daddy love someone else makes me cry and hard to breathe .

Tahimik akong humiga sa kama at nagtalukbong ng kumot hanggang sa di ko na namalayan na nakatulog na pala ako habang hawak ang naninikip kong dibdib.

"No I shouldn't be feeling this. This is not right."

Pagkatapos sabihin ay nilamon na ako ng antok.

________________

________________

"Kelan po kaya ako mapipili sister?" umiiyak na ako sa kanyang dibdib dahil sa sama ng loob.

"Ano yung palagi kong sinasabi sayo? Elle?" mahinahong tanong nya sakin habang sinusuklayan ang mahaba kong buhok na may pagkakulot sa dulo.

"Lagi nyo pong sinasabi na God has plan for everyone na lahat po tayo ay may naghihintay na magandang kapalaran na dadating din yung mga bagay na para saatin." sabi ko habang patuloy na humihikbi pero unti unti nading tumahan dahil sa ngiti saakin ni sister . Lagi nya akong inaalo sa tuwing nabibigo ako. Hindi ito ang unang pagkawasak ng munti kong puso. Makailang beses nadin akong nabigo. Pero patuloy pa din akong umaasa na isang araw dadating din yung pamilya na tatanggap saakin. Yung pamilya na maituturing kong akin.

Ang sabi sakin ni sister Tes ay bata palang ako nandito na ako sa ampunan. Natagpuan daw ako sa isang nasusunog na bahay at inakala ng sumagip saakin na namatay sa sunog ang mga magulang ko. Kaya naman dinala nila ako sa St. Austin orphanage kung saan ay kumukupkop sila ng mga naabandunang mga bata . Masakit man pero iyon ang totoo na isa na akong ulilang lubos.

Sa edad kong 13 ay namulat na ako sa mga nangyayari sa buhay ko. Unti unti ko na ding natatangap na wala nang taong kukopkop saakin pero dumating sya at sa kauna unahang pagkakataon ay may pumili saakin at kung kayat walang paglagyan ang tuwa sa puso ko.

"Stop crying now your not alone anymore. I finally found you, your finally at home" that's what exactly what he said when he found me at the garden of that orphanage . Umiiyak ako nun dahil nabalitaan ko na aalis na si sister Tes dahil kailangan nya ng umuwi sa pamilya nya sa probinsya at ibig sabihin nun ay maiiwan nanaman ako mag isa.

But that very moment.

He came in to my life.

My savior.

____________

"HINDI PA  din ba sya lumalabas ng kwarto nya?"

"Hindi pa din po sir eh sinilip ko kanina ay naku kay himbing ng tulog di man lang namalayang pumasok ako."

Naalimpungatan ako dahil sa naririnig kong boses mula sa labas ng kwarto ko. Dahan dahan akong nagmulat ng mata. Sigurado akong si daddy at si manang yung nag uusap sa labas ng kwarto ko. Pero tinatamad pa din akong bumangon mula sa higaan ko. My heart is still aching after I heard my dad says that he love someone.

"Ganon po ba manang kapag po lumabas na sya mamaya ay ipaghain nyo nalang sya. At kapag hindi naman bumaba ay katukin nyo na o di kayay dalhan nyo nalang ng pagkain sa kwarto."

 Rinig ko pang habilin nya kay manang.

"Sige po sir kayo po hindi pa ba kayo papasok sa opisina nyo? Ako na po ang bahala dito kay Elle . Naku eh kanina kapa nakaabang dito sa labas ng kwarto nya. Kanina pa din tawag ng tawag ang sekratarya mo. " 

Mahabang sabi ni manan . Narinig ko namang napabuntong hininga si daddy ibig sabihin ay pagod sya at nahihirapang mag deisisyon  sa mga bagay bagay. Napakagat nalang ako sa ilalim ng labi ko.Naguguilty ako dahil sa nangyari sakin ay nakancelang board meeting nya.

Dahan dahang akong naglakad at lumapit sa pintuan . Narining ko pa ang isang buntong hininga bago ako nakarinig ng yabag paalis.

"Nasobrahan ata ako ng pagiging OA ko sa part na yun."

Napasabunot nalang ako saaking sarili dahan dahan kong binuksan ang pinto at sumilip sa labas nakita ko ang tray ng pagakain na nakalapag sa harap ng p[intuan ko. At dahil nagugutom na ako kinuha ko ito at ipinasok sa kwartro.Maingat ko itong inilapag at dumiretso sa banyo upang maghilamos. Kitang kita ang pamamaga ng mata ko dahil sa walang tigil na pag iyak kagabi .Di pa din talaga nagbabago imature pa din talaga ako. Pasalamat nalang ako dahil kahit ganito ako ay di ako iniwanan ni daddy .

Ng sumagi sa isipan ko ang babaeng kinahuhumalingan ni daddy ay bigla akong nalungkot. Ano kaya itsura nya? Mabait ba sya kaya nya bang alagaan ang daddy ko? What if he really love that girl and that girl doesnt want me? What if magkaanak sila ni dad? What about me? I'm I gonna be alone again?

Tulala ako sa harap ng pagakain.Dahil nakaramdam na din ako ng gutom unti unti kong kinain ang inihandang pagkain ni manang. Napangiti ako ng dumako ang mata ko sa gatas na nasa tray. Kahit may di paagkakaunawaan ay di nya nakakalimutang hatiran ako ng gatas.

 At dahil sa mga posibilidad na napasok sa isipan ko . Kailangan ko na atang sanayin ang sarili ko na wala si daddy sa paligid ko para kung sakali man na mag asawa na sya at magmahal maisipang nyang bumuo ng sariling pamilya na mula sakanya ay handa na akong maiwang mag isa.

"But I don't want to be left alone".

Dahil sa sakit na unti unting lumulukom saakin ay hindi ko namalayan ang pagpikit ng aking mga mata. Hindi ko na namalayan ang nangyayari sa paligid ko basta ko nalang naramdaman ang presensya ng ibang tao sa kwarto ko. Hindi ko alam kung si mangba ito o si daddy. 

Ramdam ko ang pag lapit nya sa kama ko at unti unti nitong pag upo. Ramdam ko na ang titig saakin ng taong nasa kwarto ko. Gusto ko mang mag mulat ng mata ay di ko magawa dahil sa bigat ng pakiramdam ko. Antok na antok ako at mabigat ang talukap ng aking mga mata. Hindi ko alam kung dinuduga ba ako ng pandinig ko pero narinig ko ang sinabi nya.

"You're my everything I don't know what to do without you by my side."

__

End of KABANATA 2

Thank you for reading my story.