"သားသား မားမားကိုဟင်းရွက်လာကူသင်ပါဦး"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဧည့်ခန်းမှာဖုန်းထိုင်သုံးနေတဲ့သားဖြစ်သူကိုရှောင်းမိန်ကအော်ခေါ်လိုက်သည်။ရည်းစားရှိတာလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့ တစ်နေ့တစ်နေ့ဖုန်းသုံးရတာအမော။
"သားသားရယ် မင်းမှာလည်းချစ်သူရည်းစားလည်းမရှိပဲ ဒီဖုန်းကိုအဆက်မပြတ်သုံးနေတာ။မားမားရဲ့သူငယ်ချင်းသမီးတွေထဲက တစ်ယောက်ရဲ့တွေ့ကြည့်ဆိုတာလည်းမတွေ့ဘူး"
လာပါပြီ မားမားရဲ့အလွတ်ရနေတဲ့စကားတွေ။
သူငယ်ချင်းရဲ့သမီးတွေနဲ့တွေ့တိုင်း မားမားမှာလမ်းဖောက်ရတာအမော။သူ့မှာကွေ့ဝိုက်ပြီးပတ်ရှောင်နေလည်း နောက်ဆုံးဒီဘူတာပဲဆိုက်လာတာပဲ။
"မားမားရယ် သားကအပူတွေမရှာချင်သေးလို့ပါ။မားမားနဲ့ပဲနေချင်သေးတာ..."
ဒါကရှောင်းကျန့်ရဲ့အလိမ်ညာစကားတစ်ခွန်းသာဖြစ်တယ်။အသက်၃၀နှစ်အရွယ်တစ်ကိုယ်ထဲ လူပျိုကြီးဆိုတာကအမည်ခံသပ်သပ်သာ။
တကယ်တော့လွန်ခဲ့တဲ့၃နှစ်ထဲက သူ့မှာဝမ်ရိပေါ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိခဲ့တာဖြစ်သည်။ဝမ်ရိပေါ်ဟာ အခုမှတက္ကသိုလ်ဒုတိယနှစ်သာရှိသေးတဲ့ လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်၏။သူတို့စတွဲတုန်းကဆို ဝမ်ရိပေါ်ကအထက်တန်းကျောင်းသားအရွယ်သာရှိသေးသည်။ကလေးမုန့်ပေးကြိုက်မဟုတ်ပါဘူးနော်။ဝမ်ရိပေါ်ကသူ့ကိုအရင်စကြိုက်တာပါ။
"အပိုတွေ...အပိုတွေ"
"မားမားကလဲ..."
ရှောင်းမိန်းကဟင်းရွက်သင်နေတဲ့သားကိုကြည့်ကာ ခေါင်းခါသည်။
သားအမိနှစ်ယောက်စကားပြောကောင်းနေတုန်းအိမ်ရှေ့တံခါးကနေကျယ်လောင်သောဘဲလ်သံကိုကြားလိုက်ရ၏။
"အဖေကြီးထင်တယ်...တံခါးသွားဖွင့်လိုက်ဦးမယ်။ဟင်းအိုးကြည့်ထားဦးနော်...သားသား"
"ဟုတ်"
ရှောင်းမိန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့ မရင်းနှီးတဲ့မျက်နှာနဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
"ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲ..."
"ကျွန်တော်ကဘေးခန်းကိုပြောင်းလာတဲ့လူသစ်ပါခင်ဗျ။အိမ်ကဒီနေ့မှပြောင်းလာတော့ ဟင်းချက်ပစ္စည်းတွေကမစုံသေးလို့ အဲ့တာ...ဟင်းချက်ဝိုင်လေးငှားချင်လို့ဗျ"
