Οι πρωτοι μου φιλοι

Οι τρελες

Αρχισα να το ξεπερνω αυτο χαρης την βοηθια των φιλων μου που με εκαναν να θελω να ζησω. Απο εκεινο τον καιρο εχασα την εμπιστοσυνη προς τα κοριτσια (εκεινα που με προοδοσαν και με καρφοναν συνεχεια πισω απο την πλατη ). Πηγενωντας Β' ειχα παλι δυσκολιες τις οποιες δεν τις ειπα σε κανενα ομως τα αγορια κατα καποιο τροπο τα μαθεναν χωρις να τους τα λεω. Κατα τον 2 τετραμηνο εχασα ενα προσωπο που αγαπουσα. Ξεσπουσα συνεχεια σε κλαματα μεσα στην ταξη ολοι προσπαθουσαν να με ηρεμησουν αλλα χωρις αποτελεσμα. Ξαφνικα μεσα στην ταξη βλεπω τα ξαδελφια μου και μου ειπαν πως ηρθαν να με ηρρμησουν. Βγενοντας την ταξη πισω μας βλεπο τα αγορια και δεν ηξερα τον λογο γιατι. Μετα μου τα εξηγησαν ολα και τα αγορια μου ειπαν συγγνωμη γιατι δεν μου ειπαν απο την αρχη οτι ηξεραν ενα ξαδελφο μου που ειναι στην ηλικια μου. Βγαινοντας εξω απο το σχολειο πηγαμε σε ενα παρκο και μιλησαμε και με εκαναν να νιωσω καλυτερα απο πριν. Στην Γ' δεν ξερω πως περασε η χρονια γιατι ειχα διπλα μου τους φιλους μου τα αγορια. ΤοΠασχα ερχοταν και ειμασταν πολυ χαρουμενοι καταστροναμε διαφορα σχεδια για να κανουμε την τελευταια εβδομαδα πολλη φασαρια. Εγω ακουσα στον συλλογο των καθηγητων πως θα εφερναν αστηνομια για να ελεξουν τις τσαντες μας. Ακουγοντας αυτο δεν ηξερα τι θα εκανα αλλα τοτε αποθασησα να το πω στα αγορια τα οποια με βοηθησαν πολυ. Πηγα και τους το ειπα με ευχαρισταν και αρχισαμε παλι να οργανοσουμεενα σχεδιο για να μην μας πιασουν. Τα αγορια μου ειπαν να φυγω απο εκει για να μην εχω αλλα προβληματα αλλα δεν το κουνησα απο εκει λεγοντας οτι θα τους βοηθησω ο θεος να κατεβει. Και τοτε καταφεραμε. Ολοι αρχησαν να μας βλεπουν περιεργα γιατι δεν ειχαν ξαναδει ενα κοριτσι να ειναι σε μια μεγαλη παρεα μονο αγορια και να μιλανε. Απο εκεινη την στιγμη τα κοριτσια με εβλεπαν καπως διαφορετικα.