අකිලගේ අම්මායි තාත්තායි ගොඩක් වෙලා මුහුද දිහා බලන් ඇඩුවා. අකිලගෙ අම්මා කිව්වේම " ඉක්මනින් එනවා කියලා ගිය කොල්ලා අයේ නොයෙන්නම ගිහින් . මන් කොහොමද දෙවියනේ මේ දුක දරා ගන්නේ . ඇයි මට මේ තරම් දුකක් දෙන්නෙ." "අනෙ මගෙ පුතා . අයේත් මට අම්මා කියනවා අහන්න බැරිවෙයි. කවුද මට සුදාම්මි කියලා විහිලූ කරන්නේ . ඇයි පුතේ අම්මව දලා ගියේ." එකම දේ සැරෙන් සැරෙන් කියව කියව අකිලගෙ අම්මා ඇඩුවා .
දිනුෂ් සහ ශශික එකම පවුලේ ලමයි දෙන්නා. ඔවුන් දෙන්නාගෙ දෙමාපියනුත් මේ සිද්දිය දැන ගත්තාට පස්සේ එතනට ආවා . එත් දිනුෂ් ගෙ අම්මාට වැඩි වෙලාවක් වෙරළේ රැදිලා ඉන්න බැරි උනා . ඇයට ශක්තියක් තිබ්බේ නැ තමන්ගෙ පුතලා දෙන්නම නැති උනා කියන දුක දරාගන්න.
වෙරළේ හිටිය මිනිස්සු කලේම රමේෂ් ට ඔවුන්ගෙ යහලුවන්ට බැන්න එක . මොකද මෙතන නාන්න එන තැනක් නෙවෙ නිසා . ගොඩක් වෙලාවට මාලු බාන එකලු කරන්නේ . මොකද එතන වතුර ගොඩක් සැර නිසා. රමේෂ් ගෙ ලොකු අයියා ගෙවල් වලට යන්න කියලා කිව්ව නිසා දිනුෂ් ගෙ අකිලා ගෙ දෙමාපියන් ගෙදර ගියා . රමේෂ් ගෙ අම්මාත් යන්න ලැහැස්ති උනාත් රමේෂ් ගෙ ලොකු අයියා සහ ඔහුගේ යහලුවන් වෙරළේ නතර වුනා.රමේෂ් ගෙ අම්මාට එතන සිටි අය කිව්වේ රමේෂ් ව පරිස්සම් කරන්න කියලා මොකද ඉක්මනින් ඇති වෙන සිතුවිලි නිසා වැරදි දෙයක් කරගනි කියලා .
රමේෂ් මුහුදේ නාන්න ගිය එකත් , ඔවුන් මත් පැන් පානය කර එකත් , යහලුවන් සහ මල්ලීව මුහුදේ ගහගෙන එකත් සියලුම දේ පොලියට ගිහින් කියලා තිබ්බා අකිලගෙ තාත්තා . එතන හරිම සිදුවිම දන්නේ රමේෂ් සහ තිමිර පමණයි . නමුත් රමේෂ් කිසිවෙක් සමග කතා නොකරන නිසා එක කිසිම කෙනෙක්ට දැනගන්න ලැබුනේ නැ කොහොමද ගහාගෙන ගියේ , කවුරු කවුරු ද ගියේ කියලවත් .
රමේෂ්ගෙ නිවසේ දී.......
මන් ගෙදර ආවා.... මන් මගේ මල්ලීවත් නැති කරගෙන ගෙදර අවා. අද අපි දෙන්නාගෙම කාමරේ මම තනියම . අපි දෙන්නාගෙ එකට සමරපු පාටි වෙනුවට අද උබේ මිනිය ගෙන්න ලැහැස්ති කරනවා. අපි කැගහලා රණ්ඩු උන ගෙදර අද හරි නිශ්ශබ්දයි .
උබ නැතුව උබේ අයියට පාලුයි බන්....
අම්මා රමේෂ් ව කාමරයටය ගෙනාවා....
අම්මා : පුතේ ... දැන්වත් කතා කරන්නකෝ..
රමේෂ් : ....... ( ඔහු නිශ්ශබ්දයි .)
අම්මා : මයේ පුතේ ( ඇය අඩමින් )
රමේෂ් : ........ ( ඔහු නිශ්ශබ්දයි )
...
...
...
නන්ගී : අම්මේ .. අම්මේ .. අර කවුද කට්ටියක් ඇවිල්ලා .
අම්මා : පුතේ ටිකක් ඔහොම ඉන්න . මන් බලලා එන්නම් .
______________________________________
රමේෂ් ටිකක් ඇදේ හාන්සි වෙලා ඇස් දෙක පියාගත්තේ මේ උන හැමදෙයක්ම හිනයක් වෙන්න කියලා හිතන ගමනුයි. එත් ඔහුට වැඩිවෙලාවක් එහෙම හිතන්න වුනෙ නැ . රමේෂ් ඇස් වහාගත්තාත් ඔහුට පෙනුනෙ තමන්ගේ මල්ලි සහ යහලුවන් තමන්ගෙ ඇස් ඉස්සරහා ගහගෙන ගිය විදිහ , මල්ලීව බේරගන්න යද්දී මල්ලීගෙ අත අතහැරුන විදිහ . රමේෂ් ට තවත් මේක දරාගන්න බැරි උනා. රමේෂ් හයියෙන් කැගැසුවා .
අම්මා : ලොකු නේද ඒ කැගහන්නේ . අනෙ මගෙ පුතේ..
නන්ගී : ඔව් .. අම්මේ අයියා තමා ...
අම්මා කාමරයටය යනකොටත් රමේෂ් ඇතුලේ ඉදගෙන කැගහනවා . අම්මා ඉක්මනට ගිහින් රමේෂ්ව බදාගත්තා . ඔහුව සන්සුන් කලා . අම්මා කෙනෙක් විදිහට ඇය මේ අවස්තාවේ ගොඩක් අසරණයි . රමේෂ් ගෙ අනිත් යහලුවන් ආවේ ඒ වෙලාවෙදිමයි. රමේෂ් ඔවුන්ව දැක්ක ගමන් නැවතත් කැගහලා අඩන්න පටන් ගත්තා . නමුත් වුන දේ නැවතත් ආපස්සට ගන්න බැ .
°• Kim Mithu •°
YOU ARE READING
_ SEA WAVES _ **completed**
Short Storyවෙනදා ඇසෙන සිනා හඬ යළි මට ඇසෙන්නෙ නැත .... වෙනදා එන මැසේජ් , කෝල් යළි කිසිදා එන්නෙ නැත .... තරු නොමැති ආකාසේ කළුවරයි බිය දැනේ මිතුදමක් නොමැති තැන සහන් එළියක් කොහිද? -වර්ෂා
