රමේෂ් : පො... පොඩි.....
මගෙ මල්ලී...
ඒ අකිල .... අඩෝ
යලුවෙක් : වරෙන් .... වරෙන් යකෝ .
දුවමු මට බැ ඕවට පැටලෙන්න.
රමේෂ් : අනේ .... යන්න එපා බන් මට උදව් කරහන් . මගෙ කකුල් දෙක පන නැ වගෙ බන් . ( ඔහු අඩමින් )
•° මගෙ මල්ලී මුහුදේ ගහන් යනවා නෙද . මන් මොකද්ද මෙතනට වෙලා කරන්නේ . මට බැ . මට ශක්තියක් නැ වගෙ . මගෙ කකුල් පන නැ වගෙ මල්ලී. මට බයයි බන් . උබ විතරක් නෙවෙ මගෙ යලුවෝ ටික මට බැ උබලා නැතුව ඉන්න. මෙ දැන් හොදට හිනා වෙලා හිටිය අපිට මොකද උනේ. උබලා යන තැනටම මාවත් අරන් පාලයන්. (රමේෂ් මේ සියල්ල හිතින් සිතුවා)
______________________________________
රමේෂ් ඔවුන්ව බේරගන්න හිතාගෙන මුහුද දෙසට දිව ගියා. නමුත් රමේෂ් යන විට ඔවුන් ගෙ යහලුවන් දෙන්නෙක් ගහාගෙන ගිහින් ඉවරයී . එය යහලුවන් මත්පැන් පානය කර තිබු නිසා වතුරෙදී ඔවුන්ට කිසිම ශක්තියක් තිබ්බේ නැ තමන් ගෙ දිවී බේරා ගන්න . නමුත් තවමත් රමේෂ් ගෙ මල්ලී වතුරේ හිටිනවා . රමේෂ් පොඩි ගේ අත තදීන් අල්ලා ගන්නවා. නමුත් අනිත් පැත්තේ ආව මුහුද රැල්ල රමේෂ් එයාගෙ මල්ලීගෙ අත ඇරෙනවා.
තිමිර : ලොකු .... පො..ඩි...
අඩෝ රමේෂ් ....
ඌත් යයි බන් .. අඩෝ මම බන් උන්ට එන්න කිව්වේ . අනේ රමේෂ් . මන් යනවා උන්ව අල්ල ගන්න.
යලුවෙක් : එපා එපා හුත්##
අපි යමු .වරෙන් යමු යකෝ.
තිමිර : උබ පලයන් .
තිමිර රමේෂ් ව ගොඩට අරගෙන එනකොටත් රමේෂ් කිසිම පනක් තිබුනේ නැ. එත් මේ වෙලාවේ රමේෂ් ට තෙරුනෙ "මොකද්ද මන් කරන්න ඕනෙ කියලා " ඔහු හිතුවේම මට එයාල නැතුව ජිවත් වෙන්න බැ කියලා . රමේෂ් හැමතැන කැගහලා උදව් ඉල්ලුවා . එත් කවුරුත් අවේ නැ . වේනාදට ඇරලා තිබුන කැම කඩ පවා අද වහලා . පෙන මානයක මිනිහෙක් හිටියේ නැ . රමේෂ් පුලුවන් තරම් හයියෙන් පාරට දුවලා පාරේ ඉන්න අයට කිව්වා .
රමේෂ් හිතේ තිබ්බේම මගෙ මල්ලී එක්ක දැන් මන් හිනා වෙලා හිටියා නෙද . ගෙදර යන්න ඕනෙ කිව්වා . පාඩම් කරන්න ඕනේ කිව්වා. මෙක හිනයක් නෙද . අනෙ දෙවියනෙ මගෙ මල්ලී මගෙ ඇගේ කොටසක් වගෙ . රමේෂ් හිතුවෙම තමන්ගෙ මල්ලීව බේරගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා.
----------------------------------------------------------
තිමිර දුරකතන ඇමතුමකින් ....
තිමිර : අනේ බන් රමේෂ් ලගෙ සෙට් එකෙ එව්න් සෙරම ගහන් ගියා බන් . ගෙදර ට කතා කරලා බිච් එකට එන්න කියපන් . තෙරෙන්නෙ නැ බන් මොකක් කරන්නද කියලා . ( ඔහු අඩමින් )
කෙවින් : මොකක් අපේ ලොකු ...
තිමිර : ඔව් බන් මේ දැන් ටිකකට කලින් ගියේ බන් . අනෙ ඉක්මනට වරෙන් බන් ....
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
රමේෂ් : අඩො තිමිර .... ( ඔහු අඩමින් )
ආ මේ සල්ලිත් අරන් මෙතනින් පලයන් . කෙලින් ගෙදරම පලයන්.
තිමිර : උබ මොනාද කියවන්නෙ . දැන් කට්ටිය ආවානෙ මල්ලිව ගොඩට ගනී.
රමේෂ් : උබ එක්ක ආව එවුන් සෙරම ගියා උබත් පලයන් . මේ ප්‍රශ්න වලට උබ පැටලෙන්න එපා . කියන දේ අහලා පලයන්.
ට් තිමිර එතනින් ගියා . රමේෂ් එතන තනි උනා . මිට විනාඩි කිහිපයකට කලින් මේ හැමොම සතුටින් හිටිය විදිහ, කතා කරපු විදිහ , මේ සෙරම රමේෂ් ගෙ මතක් වෙන්න පටන් ගත්තා . රමේෂ් ගෙ හිතේ ලොකු පසුතැවිමක් ඇති උනා. " අපරාදේ මට පොඩි ගෙ අත තව ටිකක් තදීන් අල්ලන්න තිබ්බා. ඇගිලි තුනකින් අත හැරුනේ. අපරාදේ මට ඇගිලි ටිකත් තදින් අල්ලන්න තිබ්බා. "
රමේෂ් ගෙ හිතේ තිබ්බෙ මට මල්ලිව බේරගන්න ගන්න බැරි උනේ තමන් හින්දා කියල එකයි.
නමුත් කවදාවත් රමේෂ්ට අමතක කරන්න බැරි වෙවි තමන්ගෙ ඇස් ඉස්සරහ තමන්ගෙ යලුවෝ ටික ගහන් ගිය විදිහ , මල්ලීගෙ අත අතහැරුන හැටි, තමන්ගෙ මල්ලීව ගහන් ගිය විදිහ . රමේෂ්ට වෙරළ දකින වාරයක් ගානේ මේ සිදුවිම මතක් වෙවී.
°• Kim Mithu •°
YOU ARE READING
_ SEA WAVES _ **completed**
Historia Cortaවෙනදා ඇසෙන සිනා හඬ යළි මට ඇසෙන්නෙ නැත .... වෙනදා එන මැසේජ් , කෝල් යළි කිසිදා එන්නෙ නැත .... තරු නොමැති ආකාසේ කළුවරයි බිය දැනේ මිතුදමක් නොමැති තැන සහන් එළියක් කොහිද? -වර්ෂා
