Kapıdan sırtını çekti ve üzerime geldi. "Yoongi Hyung, sinirleniyorum, sabrım sınanıyor." Üzerime gelmeye devam ediyordu. Sırtım duvarla buluştu. Bu klişeyi yaşamak istemiyordum. "Saçmalıyoruz, aç kapıyı ve akşama devam edelim." Dedim son kez şansımı deneyerek. Öylece yüzüme bakmaya devam ediyordu.
Sabrım kalmamıştı artık, saygıyı bir kenara bıraktım. "Yoongi," bu sefer ellerimi ben onun göğsüne yakın bir yere yasladım ve itmeye çalıştım. Ellerimi çok geçmeden bileklerimden kavradı. "Benimde sabrım sınanıyor Jimin. Sen görüdüğün anıları hiçe sayıp benimle bir şey paylaşmadığında, sınıfındaki o ite karşı bile bir şüphe duyduğunda ama bana o gözle bakmadığında," yüz yüze değildik şimdi. Ellerimi kalçalarımın yanında iki tarafa sabitlemişti. Kafası boynumdaydı. Hâlâ hafif bir boya kokan saçları yüzümdeydi. Bir anda neler olduğunu idrak edemedim. Altında kıpırdandım. Ellerimi daha sert tuttu. "Böyle anlarda benimde sabrım sınanıyor Jimin. Üstelik sen beni deli gibi kıskanıp bunu hissetmiyormuşsun gibi davranırken."
Her şeyi bilmesine ne diyeceğimi bilemedim. Şok olmuş gibiydim. Hareket edemedim. Ne yapmalıydım? Ruh eşim Yoongi Hyung mıydı? Yoksa benim ağzımı mı arıyordu sadece? Eğer ruh eşi olduğumuzu biliyorsa neden benimle konuşup bunu benimde fark etmemi sağlamamıştı? Her şeyi bilmemezlikten gelmeye karar verdim. "Ne diyorsun? Ne rüyası, ne kıskanması? Nerden bulu-" kafasını boynumdan çekip bana bakıyordu şimdi. Çok geçmeden dudaklarımın üzerine kapandı.
ತ
Ruh eşleri, alternatif evren, reekarnasyon
•yoonmin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
