Harry's point of view
Mijn hart klopt wild in mijn keel. Louis loopt onze richting op. Ik begin het een beetje benauwd te krijgen. Het is alweer twee weken geleden dat ik hem sprak. "Tril je nou?" Stan wijst naar mijn handen. Ze trillen inderdaad behoorlijk. "Het is best koud vandaag hoor." Ik steek mijn handen in mn zakken en hoop dat Stan niet denkt dat ik zenuwachtig ben. Ik richt me weer op het veld en zie dat Louis er bijna is. Hij loopt naast Bruce. De enige jongen die hem niet in elkaar heeft getrapt. Als Louis het veld af is geeft hij Bruce een boks en loopt hij onze kant op. Cool blijven Harry, cool blijven. Louis staat nu voor Stan en geeft hem een broederlijke omhelzing. Daarna fluistert hij wat in zijn oor. Stan knikt en gaat een eindje verderop staan. Als Louis ziet dat Stan stil staat komt hij voor me staan.
"Hey," zegt hij zachtjes. "Hey.." Het blijft stil. Het enige wat je hoort zijn de bladeren die waaien door de wind. Voor de rest is het doodstil. Geen schreeuwende coaches of voetballende jongens. De velden zijn allemaal leeg. Waarschijnlijk was Louis' team de laatste van vandaag. Louis staart naar de grond en schuift wat heen en weer met zijn rechtervoet. "Het...." Louis zucht. "Het spijt me. Ik had dit nooit moeten doen. Wij hadden dit nooit moeten doen." Hij kijkt me kort aan en kijkt dan weer naar beneden. "Wat bedoel je precies?" Vraag ik zacht. "Het uitmaken. Dat is echt het stomste wat ik ooit heb gedaan en waarschijnlijk komt het niet meer goed maar je moet weten dat ik er echt van baal." Het liefst sla ik nu mijn armen om hem heen en knuffel ik hem stevig maar ik kan het niet. Straks is het niet waar wat hij zegt en zegt hij dit alleen zodat hij me minder pijn doet. Louis kijkt me aan. "Heb je er wat op te zeggen?" Ik staar Louis aan en wil wat zeggen, maar ik kan de juiste woorden niet vinden. "Wauw gênant dit.." Louis draait zich om en begint weg te lopen. "Louis wacht!" Hij draait zich om en trekt een wenkbrauw op. "Ik heb het nooit uit willen maken. Je onderbrak me die dag en ik heb je nooit kunnen vertellen wat ik eigenlijk bedoelde. Ik snap dat dat er nu niet meer toe doet maar ik mis je gewoon heel erg. En ik snap dat je misschien niks meer voor mij voelt maar ik voel nog heel veel voor jou."
En wat er toen gebeurde was magisch. Dit was iets wat ik alleen had kunnen dromen en nooit werkelijkheid zag kunnen worden, maar toch gebeurde het. De wereld stond even stil en ik wist niet of ik moest schreeuwen van geluk of huilen van blijdschap. Na mijn woorden kwam Louis op me af en kuste me. Het was een simpele kus, maar voor mij betekende het veel. Zo verdomd veel. Door deze kus wist ik dat het weer goed zou komen tussen ons en dat hij nog wat voor me voelde.
"Ga je mee?" Louis wenkt richting de fietsenstalling en ik knik. Als we er bijna zijn komt Stan uit de fietsenstalling lopen met zijn fiets. "Hè hè, dat duurde lang. Ik wilde net gaan." Louis begint te lachen en rent het fietsenhok in. Een paar tellen later staat hij er weer en kijkt hij me vragend aan. "Styles, waar is jou fiets." "Ik zat achterop bij Stan." Louis mond gaat een klein stukje open en wacht op een verklaring van Stan. "Niks geks denken Tommo. Zijn garage zat op slot en we hadden haast. He is all yours." Nu valt mijn mond open. Louis ziet het en klopt op mijn rug. "Stan weet het vriend, doe je mond maar weer dicht." Ik lach ongemakkelijk en loop richting Stan's fiets zodat ik achterop kan. Net voordat ik zit schraapt Louis zijn keel. "Ik dacht het niet," zegt Louis en hij klopt op zijn fiets. "Jij gaat hier zitten." Ik begin te lachen en verwissel van fiets. "Dat is beter," grinnikt Louis als ik zit. "Let's go to my place," lacht Louis en zet af.
.
.
( Lees dit op een leuk deuntje ) Gay gay gay oh wat gay gay gay.
Ik heb geen idee wat ik van dit hoofdstuk vind tbh. Misschien kan ik even niet logisch nadenken door de gayheid. Maar goed twee dagen achter elkaar updates heuj :) Verwacht aub niet van me dat ik nu elke dag update. Ik heb het nog steeds best druk, maar ik zal proberen minimaal twee keer in de week te updaten :)
If your happy and you know it comment op mijn verhaal :)
Ps. Ik heb ( bijna ) alle covers van mijn verhalen aangepast in de style van dit boek. En als het nog niet gezien had Im the Larry love child is weer online alleen idk wat ik ermee aan moet ( help sos )
