Louis point of view
Het is donderdag. Er was geen mogelijkheid dat mijn ouders eerder terug konden komen van hun zakenreis en daarom is mijn tante Veere hier. Ze is de liefste tante van de wereld en ik vertel haar alles. Bijna alles. Ze weet niks over Harry en mij. Veere vond het beter als ik nog een dagje thuis bleef van school. Om uit te rusten en bij te komen. Harry heeft me dinsdag nog bezocht. Hij vertelde dat ze hem nog met rust lieten op school. Ik was blij en opgelucht om dat te horen. Vanmiddag na school zou hij langskomen.
"Wil je nog iets eten Louis?" Veere komt naast me op de bank zitten en aait over mijn voorhoofd. "Nee, het is goed zo. Dankje." Ik zucht en kijk naar mijn been. Voetballen zou een tijdje niet gaan, maar wat wel? Ik kan niet de hele dag op de bank blijven liggen. Ik moet mijn energie kwijt. "Zou ik iets kunnen doen?" Veere staat op en haalt iets uit haar tas. Ze komt weer naast me zitten en overhandigt me een Ipad. "Ik denk dat je het hier mee moet doen." Ik open de Ipad en bekijk de apps. Er staan best wat leuke spelletjes op. Ik open een app en begin te spelen. "Bedankt." Veere glimlacht naar me en loopt dan weer weg.
"Zou ik iets mogen vragen?" Ik kijk op van de Ipad en zie dat Veere de woonkamer in komt lopen. Ze heeft twee kopjes thee in haar handen en zet er een op de tafel voor me. De andere houd ze vast. "Natuurlijk, wat is er?" Veere gaat in de stoel zitten en neemt een slok van haar thee. "Waarom hebben die jongens je in elkaar geslagen?" Er valt een lange stilte. Moet ik het haar vertellen? Ik vertel haar alles, maar kan dit wel? Verteld ze dit niet aan mijn ouders?
"Beloof je dat je niks tegen mijn ouders zegt?" Veere knikt en komt weer naast me zitten. "Is het zo erg?" Ik sla mijn ogen neer en knik langzaam ja. Veere pakt mijn hand vast en als teken dat ik mag beginnen. Ik haal diep adem en begin dan mijn verhaal.
-
"Mensen accepteren ons niet," eindig ik mijn verhaal. Veere heeft tranen in haar ogen en een hand voor haar mond geslagen. Ze knijpt zachtjes in mijn hand. Ik huil ook. Niet omdat ik verdrietig ben, maar opgelucht dat ik er met iemand over kan praten. "Louis..." Er valt een pijnlijke stilte en ik ben bang dat ook zij het niet accepteert. Dan gebeurt er iets onverwachts. Ze slaat haar armen om me heen en huilt. "Louis, er is helemaal niks mis mee." Ze maakt zich los en lacht door haar tranen heen. "Harry lijkt me een geweldige jongen en als jij gelukkig met hem bent moeten andere dat maar accepteren." Ik bijt op mijn onderlip en staar naar beneden. "Ging het maar zo makkelijk.." zeg ik zacht. "Maak je geen zorgen, lieverd. Wees jezelf en kom voor jezelf op. Je bent een Tomlinson, jongen! Je echte vrienden zullen het respecteren. Er zullen altijd mensen blijven die het er niet mee eens zijn, maar negeer dat. Ik ben trots op je Louis." Ze drukt een zoen op mijn wang en knuffelt me weer. Ik open mijn mond om iets te zeggen, maar dan gaat de bel. "Ik doe wel open." Veere loopt naar de deur en staat daarna met Harry in de woonkamer. "Zal ik jullie twee alleen laten?" vraagt ze lief. Ik knik en kan haar niet genoeg bedanken. Veere is een geweldig mens.
.
.
Beetje kort hoofdstuk. Vond het erg moeilijk om te schrijven. Dit is nou eenmaal een moeilijk onderwerp... Ik hoop dat ik het goed overbreng. :)
SHOUTOUT NAAR MIJN LIEVE WATTPAD BESTFRIEND kawaiiniall
Ze is een schat en kan ook nog super schrijven. Ga haar volgen en spam haar met votes en comments!
