Part 23
♦ My Happiness ♦
_Ian's POV_
Hindi ko talaga maipaliwanag ang sayang nadarama ko ngayon. Sino ba naman ang hindi sasaya na kasama niya ang taong mahal na mahal niya ng buong buhay niya? Sira ulo lang siguro ang hindi. Nandito kami sa bahay ko. Oo pumayag naman siyang dito muna pansamantala pwede nga kahit forever na eh haha.
❝Boknoy!❞ tawag niya sa akin. Psh nakakainis naman.
❝Ano?❞ irita kong sagot.
❝Saan ba pagkain dito?❞ kahit kailan talaga... hinahalughog lang naman niya ang ref ko.
❝Edi nasa ref...❞ pinipilosopo ko siya.
❝Hep! Walang laman oh!❞
Agad naman akong pumunta. ❝Aba. Wala nga.❞
❝So ano walang pagkain? Tss...❞
❝Magpapadeliver na lang tayo!❞ suggest ko.
❝Sige! Sige!❞ napaka saya niyang sabi.
❝'Bat ang saya mo naman ata?❞
❝Kasi naman eh... nakakatamad mag luto Hihi!❞
❝Cute mo talaga!❞ sabay kurot sa pisngi niya.
❝ARAAAAAAAAY! BOKNOY!❞
❝HAHA! NAKAKATAWA KA TALAGA!❞
❝HUMANDA KA SA AKIN!❞ tumakbo na ako kasi lam ko kung ano ang gagawin niya sa akin at ayaw ko nun.
❝WAAAAAAAAAAAH! Habulin mo ako Sammie! HAHA!❞ napakasaya naming dalawa parang nung bata pa rin kami?
❝Tss!❞
Napagod din kami sa wakas at hindi niya ako nahabol HAHA lakas ko kaya. Nakahiga kami ngayon sa sala nanonood ng tv habang kumakain. Sakto lang ang pagdating ng delivery kung kelan gutom na gutom kami dahil sa habulan. Nanunuod kami ng Fringe, minsan hindi kapanipaniwala ang mga nagyayari sa palabas na ito. Ewan ko.
❝Ui! Kadiri!❞ sabi ni Sammie.
❝Oo nga.❞
❝Ok. lang i like it naman eh.❞
-_-
❝'Bat ganyan expression mo?❞
❝Wala kumain ka na lang nga.❞ minsan talaga weird itong babaeng ito... kahit kailan.
❝Munch~MUnch~❞
❝Sabi pala ni mama pasyal ka naman daw sa bahay namin.❞ bahay ko pala 'to. Iba pa yung bahay namin ng parents ko. Hehe.
❝Eh? Oo si tita!❞
❝Punta ka?❞
