132 μερες πριν
Εχουν περασει αρκετες ημερες υστερα απο τη συζητηση με την μητερα μου η τελικη αποφαση ηταν να παω στο Καλβερ Κρικ , πραγματι μου ακουγεται τοσο γνωστο το ονομα. Εβαλα τις τελευταιες βαμβακερες μπλουζες στο πανω μερος ακουμποντας τα , στα εξωφυλλα των σχολικον βιβλιων , ηταν αρκετα σιγουρο πως θα μου απαγορευε το ποτο και το τσιγγαρο αλλα δεν ηταν τοσο σιγουρο πως θα την υπακουα τραβηξα ενα τευλευταιο και τυχερο κουτι απο το συρταρι μου τοποθετωντας το στον πατο της βαλιτσας, θα ηταν πολυ πιο δυσκολο να με πιασουν.
[...]
Η βαλιτσα μου πρωσγειωθηκε στο τσιμεντενιο δρομο κατασπαραζοντας τα μικρα χαλικια που ηταν σκορπισμενα σε διαφορετικες κατευθηνσεις. Αναστεναξα καθως με πλησιασε η μητερα μου, κολλισε τα χειλη της στο μετωπο καθως επειτα το σκουπισα με το χερι μου. 'Θελω να προσεχεις' ειπε με σοβαρο τονο 'Ξερω μαμα οχι ποτα, οχι τσιγγαρα ,οχι κακες παρεες τα συνηθισμενα που βγαζουν οι γονεις'στρυφογυρισα τις κορες των ματιων μου 'Τι θα κανω με σενα' εβγαλε ενα μικρο γελακι υστερα εξαφανιστηκε ,στεκομουν μονη μου. Επιασα το χερουλι τις βαλιτσας καθως οι ροδες κυλισαν στο δρομο.
Το δωματιο 23 αντοιστιχουσε με τον αριθμο απο τον καταλογο μου. Η πορτα ηταν ειδη ανοιχτη εδωσα μια απαλη σπρωξεια η οποια καταφερε να την φερει μεχρι στην αλλη ακρη. Τιποτα δεν ακουστηκε απο την στιγμη που εισχωρησα στο δωματιο. Ειμουν αρκετα κουρασμενη για να προσποιουμε τον ντετεκτιβ , ωποτε βουλιαξα στο σκληρο στρωμα ενω το κεφαλι ερχοταν αντιμετοπω με το ξεθοριασμενο ταβανι στο οποιο κρεμοταν μια απλη κιτρινι λαμπα.
'Εει τι νωμιζεις πως κανεις πανω στο κρεβατι μου'
VOUS LISEZ
The Conjuring Of Our Stars (H.S Fanfiction)
FanfictionΑν καποιος απο εμας του ανθρωπους. Ειχε την δυνατοτητα να γυρισει τον χρονο, προς τα γεγονοτα του παρελθοντος αντικαθιστωντας το καθε σημειο μιας ιστοριας με ενα χαρουμενο τελος. Θα ηταν ευκολο για καθε εναν να ζει υπεροχα αλλα καποιες φορες δεν με...
