Yeni ev. Yeni hayat. Yeni dostluklar,belkide aşk. Dur ne son ikisine sesli gülerim işte. Ben Gece, hani her okulda tanınmayan bir kişi vardır ya, işleri düşmedikçe yanına gelinmeyen, o gelince konu değiştirilen,dışlanan ha işte o kız benim. Ve belkide kurtuluşa gidiyorum şimdi, annemlerin yanından taşındım ve bana ilham getirir belki diye yeni bir şehre taşınıyorum.
Bu arada söylemedim de mi? Ben anonim olarak yazarlık yapıyorum. Anonimim annem babam hatta abim bile bilmiyor. Evet çünkü engel olabilirler. Sonuçta ne zaman olmadılarki. Yeni evime eşyalarımı yerleştirdim. Bu arada annemler evin yerini de bilmiyorlar. Neden mi? Bilmem. Evi tuttum ve eşyalarımı topladım sonrada 'ben ev aldım taşımıyorum!' diyerek bağarmama rağmen umursamadılar. Neyse eve yerleştim falan ama canım yazmak istedi iyi mi? Bari güzel bir yer bulayım. "Böyle kös kös oturup evde yazı yazılmaz." Motivasyon gerek. Şu an iç sesim beni böyle çok pis gaza getirdi. "Gece çık dışarı kızım kim tutar seni?" Kim tutar beni?Cevap veriyorum bu gazla kimse tutamaz.Diye montumu ve ayakkabıyı giyip dışarı çıktım. Baya yürüdükten sonra bir ağaç gördüm. 'Gözüm tuttu bu ağacı bunda güzel yazı yazılır.' diye lafa anlayınca iç sesim hiç düşünmeden çıktım ağaca.
Tanıştırayım benim en iyi arkadaşım İç sesim. Nedense hep haklı kendileri. Kitabıma yeni bölümünü yazdım ve "gönder" tuşuna bastım. Şimdi sosyel medya hesabıma girip ordakinleri haberdar etme zamanıydı."Selam. Yeni bölüm yayımda. Yorumlarınızı bekliyorum!!" tam bunu da göndericekken birinin yanımda telefonuma bakıyor olduğuru hissetmemle gözlerimi karşıma çevirdim.
Galiba artık "bilinen" biriyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOKAK LAMBASI
Teen FictionBu gün yeni evime taşınıyordum. Daha büyük bir eve mi? Hayır. Daha lüks bir eve mi? Hayır. Daha huzurlu bir eve. Ben Gece. Ya da "GECE YAĞMURU" diyebilirsiniz. Sosyal medyadaki anonim bir yazarım. Sesim,görüntüm her şeyim saklı. Sadece ruhum her...
