Hayami's POV
Yeah. Bakasyon na namin -_- well,pwede na kaming lumabas ng campus at pumunta sa mga pamilya namin but not me.
Nakakatamad kay Lolo naman tong school -_-
Pero gusto ko mag out of town na ako lang -_-
Ang gulo ko din di ko din maintindihan sarili ko nakakaurat.
*knock knock*
Napatingin ako sa bintana ko. Luhan?
Tumayo ako tapos binuksan yung bintana ko."Hi " sabi niya tapos nag smile siya. Shit yung dibdib ko -__-
"Err... Hi? Kailangan mo?" I asked tapos bunalik ako sa kama ko at humiga.
"Hmm.. Wala naman.Wala kasing maggawa." Tapos umupo siya sa bintana ko. Nilabas niya yung rubiks niya.
He reminds me of someone. Idunno.
Napansin niyang nakatingin ako sa hawak niya.Bumabas siya sa bintana tapos lumapit sakin.
"You wanna play?" He asked me while smiling. Bumangon ako tapos umupo. Hindi ako nagsalita. Kinuha niya yung kamay ko tapos nilagay sa palad ko yung hawak niya.
"Go on." He smiled on me. Nung una tinitigan ko lang itong hawak ko tapos naramdaman ko nalang na gumagalaw na ang kamay ko sa paglalaro.
"Can you fix it?" I asked. Ginulo ko kasi.
"Mind if I sit beside you?" Tumango nalang ako.
"Here." Then tinuruan niya ko. Woah. That's what on my mind,that I want him to teach me.
Well,I feel comfortable with him.
I guess he's not a harm at all. I feel that he is somewhat connected to me too. What am I saying -_-"Ayan. Haha natuto ka din." I looked at him na parang ang dami kong question marks sa paligid ko.
"Haha I mean natuto ka din kasi parang dati tinuturan ka hindi ka matuto." Sabi niya. Pano niya nalaman -_-
"Kaya mo ba to ayusin ng mabilis?" I asked. Interesado lang bakit ba -_-
"Ahm. Hehe di naman. Panuorin mo nalang ikaw na humusga." Sabi niya na parang nahihiya. Ang cute niya xD -_-
Ginulo ko yung laruan tapos binigay ko sakanya.
Inumpisahan niya na yung pagbuo.
Ewan pero pakiramdam ko ngumiti ako habang pinapanuod ko siya.
Feeling ko talaga magkakilala na kami dati pa."Done." He said. Ang bilis. Tumingin siya sakin.
"You're prettier when you smile noona." He smiled on me.
I just looked away then he laughed. Damn. I think my cheecks heat up.
But I just felt something is wrong. Not between us but my friends. They are in danger.
"Noona what's wrong?" He asked.
"My friends." I answered. I feel my twin too.
"Aigoo! Ppali ppali!! >_ < " lumingon kami sa pinto na biglang bumukas at iniluwa ang tatlo kong kaibigan, ang pinsan ko at kakambal ko.
"Uh.." magsasalita na sana ako pero nasa bintana na si Luhan.
"See you later noona ^^" sabi niya tapos bumaba na siya. Napatayo ako at lumapit sa binatana ko. He's gone.
"Nakakaurat kayo! Jusme. " narinig kong pag-iingay ng kakambal ko -.-
Tss this five ruined my time with Luhan. Ano bang pinagsasabi ko -.-
BINABASA MO ANG
Unexpected Them
FanfictionLove doesn't matter the status of one's life. Love is about what you feel. Because love came from the heart,not from the words spoken by the judgers. Date Started: 141203 By:ChronusLu (miss_21)