Insubstantial Love (Virtual Heartbeat Series #12)

entry 52

"Raeca, please! Give me a chance," aniya dahilan upang mapahinto ako sa paglalakad ko.

"Ayoko nga sa 'yo, Ziron."

"And you want my brother!?"

"Ang kulit mo naman, e."

"Tell me, Raeca. Why not me? Pareho lang naman kami ni Kuya, e."

"No, Ziron. Iba ka sa kuya mo."

"A-Anong ibig mong sabihin?"

"He let me to decide on my own. And even though I didn't like him back, he respects my decision unlike you."

"What?"

"Zironio Kimvel Quasar is not Eroine Izel Quasar. And you will never be your brother."

Nakita ko kung paano mag-iba ang aura nito nang matapos kong ibato sa kaniya ang mga katagang iyon. Matalas siyang tumingin sa 'kin at akmang lalapitan na niya sana ako nang biglang humarang si Eroi. "Enough now, Ziron."

Tila natauhan si Ziron dahil sa biglang pag-eksena ni Eroine. Panandalian itong natahimik at matamang nakipagtitigan sa kuya nito. Nakahinga ako nang maluwag dahil doon.

"I'll make you sure you'll not gonna have a happy ending," he murmured. Out of the blue pareho niya kaming tiningnan ni Eroine na para bang ang laki-laki ng kasalanan namin sa kaniya.

Well, in fact. Wala naman talaga akong bet ni isa sa kanilang dalawa. But now until that day comes...

"Can you be my girlfriend?"

I cried as he held my hand. I don't why I'm seeing myself smiling infront of him. I feel the overload happiness when he hugged me so tightly. There's a butterflies in my tummy of course and some tickles in my ears when he told me those words.

'I love you.'

Niyakap ko rin siya pabalik at doon ay dahan-dahan niyang hinawi ang buhok ko't hinalikan ang noo ko. Yes, this is our fifth meet— and I didn't know that this gonna be the last one.

I saw him. I saw them both. Currently agruing about something na feeling ko ako ang topic nila but I'm not sure. I was about to call my current boyfriend's phone but...

The truck is near. Nabangga sila. Driver si Ziron that time at si Eroi ang nakita kong nagpipigil sa kapatid niya na bilisan ang pagmamaneho nito. I don't want to think it but I feel like, sinadya iyon ni Ziron.

In shocked, I couldn't move. Nanghihina akong napaluhod sa nakita ko. Nakalabas sa kotse si Ziron but Eroi is...

Tinitigan ko siya at sa kabila ng duguan niyang katawan, ngumiti siya sa akin. It was so genuine and I can hear him saying those words again. "I love you."

I let my tears fall as I continue to stare at him. I couldn't speak a word kahit na ang dami ng tao ang kasalukuyang nagkalat ngayon sa lugar. Gusto kong tumakbo palapit sa kaniya, gusto kong sumigaw, gusto kong magwala at hatakin ang katawan ni Eroi palayo sa sasakyan na iyon pero sa lahat ng binanggit ko, wala akong ginawa.

I let him, die.

I didn't save him...

Tuluyan na ngang sumabog ang kotse nila at doon ay tuluyan na ring nabura na sa isipan ko ang lahat ng nangyari.

Nagising sa diwa ko mula sa isang panaginip na iyon. I never thought na parte pala siya ng nakaraan ko na kinalimutan ko dahil sa sobrang pagkabigla. I don't know what to know. Am I the only one witness that they have?

Kasalukuyan kong tinititigan ang email na pinadala sa akin ng isang news reporter.

Actually, medyo natatandaan ko siya na hindi? I think, it's a okay to have an interview with her, right?