"ယု အဆင်ပြေရဲ့လား အိမ်ပြန်နားမလားဟင်။"
နားထင်လေးကို လက်ကလေးနှင့်ဖိ၍ ညည်းနေသည့် ယုကို မြမေးလိုက်လေသည်။
"ရပါတယ် မြရယ် နဲနဲ ခေါင်းကိုက်နေလို့ပါ"
"ဒါဆိုလဲ ခဏနားနေလိုက်နော် ကျန်တာ ကိုယ်ဆက်လုပ်လိုက္မယ်"
"မဟုတ်တာ မြရယ် မြကိုဘဲ အကုန်လွှဲလိုက်ရင် ဘယ်တရားပါ့မလဲ။ကိုယ်က ကျောင်းအုပ်တာဝန်ယူထားရတာဘဲ လုပ်ရမှာပေါ့။"
"ယု ကြည့်ရတာ ကိုယ်အဆင်ပြေမနေလို့ပါကွယ်။"
"ကိုယ်အဆင်ပြေပါတယ် မြရဲ့။မြလဲလုပ်စရာတွေအများကြီးရှိတာဘဲမလား။ကိုယ့်အလုပ်တွေပါ မလုပ်ခိုင်းချင်ပါဘူးကွယ်။"
မြတားလဲရမည့်ပုံမပေါ်တာမို့ ဆက္မပြောတော့ပေ။
"အော် ဒါနဲ့မြ 'သမီး' အဲ ဆရာမ အသစ်လေးတွေ မနက်ဖန်ရောက္မယ်ထင်တယ်နော်။"
"အွန်း ဟုတ်လောက္မယ်။ကိုယ်တို့သွားကြိုရမှာလား။
"ရွာထဲကလူတွေသွားကြိုကြမယ်ထင်တယ်။
ယုက ကိုယ်တိုင်သွားကြိုချင်တာ။"
"ဘယ်အချိန်ရောက္မလဲမသိဘူးနော်။ကိုယ်တို့ ဒီမှာရှိနေချိန်နဲ့မတိုက်ရင်ကောင်းမယ်။"
ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့မည့်အချိန်မလို့ကျောင်းလာအပ်တဲ့သူများနှင့်ကျောင်းတော်ကြီးက လှပနေလေသည်။ထို့အတူ ဆရာ/ဆရာမတွေ အလုပ်
ရှုပ်နေကြတာပေါ့လေ။အလုပ်အရှုပ်ဆုံးကတော့ ယုနှင့်မြပင်။
ထပ်ပြီးအတွေးနယ်ချဲ့နေပြန်သည့်ယုကို
"ယု......
ဘာတွေတွေးနေပြန်ပြီလဲကွယ်"
"ဒီလိုပါဘဲ မြရယ် "
ပြုံးရယ်ခြင်းမရှိဘဲပြန်ဖြေသည့်ယု။
"ဟိုးအရင်ကအကြောင်းတွေကိုမေ့လိုက်ပါ့တော့လားကွယ်။ ယုပင်ပန်းတာပေါ့။"
"မေ့ချင်ပါတယ်။ဒါပေမယ့်.........."
ကိုယ်ပြောကာမှ ပိုဆိုးသွားလေသလားလို့ မြထင်မိသည်။ဒါကြောင့်ဘဲစကားစလွှဲကာ
"ဒါနဲ့ဒီတစ်ခါပြောင်းလာမည့်ဆရာမလေးတွေ ငယ်သေးတယ်နော် ။
နာမည်လေးတွေကလဲ ဆန်းပါရဲ့။"
YOU ARE READING
ကိုယ့်ဘဝရဲ့တစ်ဉီးတည်းသော(you are my only one)
Romance"အချစ်"အတွက် တစ်ခါလောက်ဘဲဖြစ်ဖြစ် မိုက်ရူးရဲဆန်ကြည့်ချင်တယ် ..............
