Opposite Sides

2. whatever it takes

TW!: *Αυτοτραυματισμός, *Αναφορά τάσεων *έντονες ίσως αηδιαστικες περιγραφές
Διαβάστε με δική σας ευθύνη!

*4 χρόνια πριν*

«Δόκιμε Alma, χαίρομαι πολυ που αποφάσισες να ενταχθείς στον στρατό μας. Από εδώ και πέρα ξεκινάει η εντατική εκπαίδευση σου. », γεμάτος περηφάνεια για μια από τις θετές κόρες του, ο Cyril έδωσε στην Alma το τόξο της μητέρας της. «Περίμενα αυτή την στιγμή για να στο δώσω αυτό παιδί μου. Θα υπηρετήσεις όσο σωστά έκανε και η μητέρα σου. Κάνε μας περήφανους».

Η Alma εγνευσε θετικά καθώς το κράτησε στο χέρι της.

«Ο διοικητής θα σε παει στις νέες εγκαταστάσεις, όπου θα μείνεις για το υπόλοιπο της εκπαίδευσης σου».

Η νεαρή Alma ακολουθησε τον μεγαλυτερο άντρα έξω από την πολη, μπήκαν στο όχημα και οδήγησαν για μερικά λεπτά μέχρι να φτάσουν σε ένα περιφραγμένο μέρος με πολλα κτήρια μεγάλη αυλή και πολλά ακόμα άτομα με στολές.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και προχωρησε στο εσωτερικό του κατεβαίνοντας από το όχημα. Μια νέα ζωή αρχίζει. Είδε παιδιά που γνώριζε στο ίδρυμα. Άγχος την κατέβαλε. Πλησίασε το μόνο άτομο που ήξερε ότι δεν θα την κρίνει.

«Ermina», αναφώνησε αναμένοντας την σφιχτή αγκαλιά που ηρθε μόλις η άλλη κοπέλα άκουσε την φωνή της.

«ALMAA», σχεδόν φώναξε. Η νεαρή ενήλικας που φερόταν σαν έφηβη δεν ήταν ποτε πιο ενθουσιασμένη από τώρα που είδε μια παλια φίλη. «Ο κοίτα πως μεγάλωσες. Μας έλειψες πολυ!», αναφώνησε χαρούμενη.

Ήξερε την Ermina από τότε που ήταν στην αρχή της εφηβείας της όμως είχε να την δει έναν χρόνο. Όλους είχε να τους δει έναν χρόνο.

Μετά το ατυχημα δεν ήθελε να δει κανέναν. Ο Cyril την κράτησε μαζί του στην έπαυλη του. Τα δυο παιδια του προσπάθησαν πολυ να της μιλήσουν να την κάνουν να ξεχαστεί αλλά ήταν άδικος κόπος. Τον πρωτο καιρό δεν ήθελε ουτε να φάει την ανάγκασαν να το κάνει. Εξάλλου δεν θα ήθελε να αφήσει την αδερφη της μόνη της. Ήταν το μόνο που την κράταγε. Βγήκε από το δωμάτιο που της είχε δωθεί μόνο όταν ήταν πλέον έτοιμη να το κάνει.

«Ναι και εμένα μου έλειψες», δεν ήξερε αν ήταν αλήθεια ή όχι αυτό ακόμα και ή ίδια αλλά παρολα αυτά το είπε.

Εξάλλου δεν θα είχε κανέναν άλλον εκεί. Όλοι την κοιτουσαν με επικριτικό βλέμμα. Το αγαπημένο του μονάρχη, κόρη δυο μεγάλων στρατηγών που σκοτώθηκαν στην μάχη και φίλων του αρχηγού τους. Φυσικά και θα την κοίταγαν με φθόνο.