To tylko krew!

7.Mica Sacziues.

Po spaleniu kolejnego szluga, zeskoczyłam na balkon Mici. Na szczęście był otwarty, ale dziewczyny nie było. Zaczęłam po kolei sprawdzać wszystkie pomieszczenia. Nie było nikogo! Wzruszyłam ramionami i poszłam do kuchni. Dom nie był wielki, mniejszy od mojego, ale był ładny i przytulny. Otworzyłam lodówkę. Była pełna pysznego jedzenia. Nie jem dużo, może to przez moją małą przenośną lodóweczke. Znalazłam chleb i zrobiłam sobie kilka pysznych kanapek. Raczej się nie obrazi. Wzięłam butelkę coli i poszłam do pokoju dziewczyny. Włączyłam telewizor. Dawno nic nie oglądałam. Byłam w niebie! Nikt mi nie przeszkadzał przez 3 godz. Potem usłyszałam brzęczące klucze przy drzwiach. Wyłączyłam telewizor, pustą litrową butelkę po coli wrzuciłam za łóżko, a talerz pod poduszkę i sama weszłam do szafy. Po chwili usłyszałam.

-Jestem... jesteście? Wróciliście z pracy? Ehh znowu sama.-Słyszałam jak Mica wchodzi po schodach i do swojego pokoju. Zamknęła swoje drzwi na klucz i włączyła telewizor. Teraz moja kolej. Otworzyłam szafę, wyjełam klucz z drzwi i stanęłam na przeciwko wystraszonej dziewczyny.

-Nie bój się. Nic ci nie zrobię. Klucz wyjęłam żebyś nie uciekła i mnie wysłuchała. Nie znasz mnie, nie chodzę do szkoły, do pracy, ani do sklepów. Mieszkam na obrzeżach miasteczka i znam twoją siostrę...-dziewczyna spojrzała na mnie z zainteresowaniem, ale również i przerażeniem.

-A-a-ale ona n-nie żyje.

-No wiem. Mieszkam z nią. Jeszcze z Lisą, Brunem i dziadkiem Jerrym.

-Ale Jerry też nie żyje! Każdy słyszał jego historie.-Dziewczyna zbladła.

-Posłuchaj mnie. Widzę, słyszę i czuję duchy od kąd pamiętam.

-To nie możliwe! Wrabiasz mnie!

-Wcale nie. Te akta ma tylko policja i ośrodek adopcyjny. Lisa to wykradła bo jest duchem.-Wyjęłam z torby papiery i podałam je Mice.-To co Saczi? Wierzysz?

-Już nie jestem Sacziues.. tylko Milus.

-Gówno prawda! Sacziues się urodziłaś i nią będziesz!

-To ja mogę? Mogę zobaczyć siostrę?

-Z tym będzie problem. Ale ona może pisać na kartce a ty do niej możesz mówić. Nie znam nikogo innego kto umiałby gadać ze zmarłymi i ich widzieć.-Usiadłam obok niej.

-Jaka ona jest?

-Suzi? Hmn wiesz... ona ma nadal 9 lat, ale jest bardzo dojrzała i kocham ją jak siostrę.

-Nadal nie mogę w to uwierzyć.

-Ona za Tobą bardzo tęskni i chce porozmawiać.

-Ale.. ale to nie prawda. Kłamiesz! Ona zmarła i już jej nie ma!-Zaczęła krzyczeć więc dałam jej klucz od pokoju.

-Mieszkam w opuszczonej willi na obrzeżach. Jest tylko jedna więc na pewno wiesz która. Chcesz to przyjdź i jak o tym komuś powiesz...-Wyjęłam z torby wielki nóż, wyszłam na balkon i na dach. Wkurwiło mnie to zachowanie. Chciałam tylko pomóc. Poskakałam jeszcze po dachach, zabiłam mężczyznę, który okradał starsze panie i wróciłam do domu. Suzi od razu przyleciała mi na spotkanie.

-Jak to przyjęła? Co mówiła? Ucieszyła się? No powiedz coś!

-Wiesz.. Suzi ona nie chciała uwierzyć i..-Spojrzałam na jej smutną minę.-Znaczy najpierw się ucieszyła, ale nie wiem czy przyjdzie. Przepraszam cię, na prawdę chciałam ci pomóc.

Wybiegłam do ogiera, wsiadłam na niego i z miejsca ruszyłam galopem. Byłam zła. Chciało mi się płakać. Suzi tak bardzo kocha siostrę, tak bardzo chciała ją znowu zobaczyć. W końcu łzy zaczęły mi lecieć strumieniami. Nie widziałam gdzie jadę. Nagle coś wystraszyło konia. Spadłam z niego i poczułam ogromny ból w nodze. Zaczęło robić mi się ciemno przed oczami i.. zemdlałam. Obudziłam się w moim starym miasteczku Cowster w drewnianym, dosyć nowym domu. Wyjrzałam przez okno. Egro stał przed domem w zagrodzie z innymi końmi. Klatkę piersiową miałam owiniętą bandażem, na dole tylko majtki, a nogę miałam w gipsie. Nie wiedziałam u kogo jestem. Próbowałam wstać, niestety ból był za silny. Już miałam upaść, ale ktoś mnie złapał i wziął na ręce.