Loving You Ms. Blackwood

CHAPTER 10

Tap POV

I am here now on Airport. Papuntang New Zealand.

And it's been 5 months since that event, I never get a Chance to see Carla in the Company because she Resigned as my employee.

I don't know kung bakit siya gano'n, masakit sa akin na isipin na ako ang may kasalanan kung bakit niya ako iniiwasan at kailangan niya pang mag-resign. Hayst, Ba't ko ba kasi pa na binabanggit na mahal ko siya. Nakakairita rin kaya 'yon.

Now, I'm going to New Zealand 'cause doon na ako nakatira. Noon pa-mang nag-graduate ako ng College.

Noong araw na nag-apply siya ng Trabaho, ang araw sana ng alis ko kaso nakita ko siya, nakita ko ang dati ko nang pangarap kaya pina-cancel ko ang flight ko.

But, hindi ko alam na hahantong parin sa sakit ang pangalawang pagkakataon na 'to.

I promise to my self na hindi na talaga ako mababaliw sa mga gano'ng babae. Although, sya ang magiging babae na mamahalin ko pang habang buhay.

I decide na doon nalang manatili kila Mama at Papa. Total kaya ko namang ihandle ang Company ko dito  sa Pilipinas kahit na malayo ako dahil sa tulong ng Secretary.

Kasama ko si Eman na ngayon ko lang ulit nakita dahil sa sunod sunod na kontrata ang natanggap niya.

"Alam mo pre, mag-move on kana kasi sa babaeng iyon. Tanggapin mo nang hindi ka niya mahal, dahil kapag sa huli ay ikaw na naman ang masasaktan."

Alam niya ang nangyari sa akin ng mga nagdaang araw aksi naikwento ko naman sa kaniya. Hindi 'to papayag na walang alam sa kaganapan sa buhay ko e'.

Napatango lang ako sa sinabi niya. I understand him and tama naman siya. Ako lang talaga 'tong pinipilit na may pag-asa ako sa kaniya. Na bibigyan niya ako ng chance na manligaw sa kaniya.

Gusto ko nalang talaga ngayong umiyak. Why I couldn't get the women I love? Why fate is so cruel on me? Asdfghjkl... hayst.

I didn't even do anything bad. Tama nga sila Sobrang sakit ng One sided love. Tho, hindi naman naging kami.

Maya-maya pa ay tinawag na ang Flight namin kaya tumayo na kami at naglakad papuntang loob ng sasakyan.

"TAP!" napalingon ako sa babaeng ngayon ay tumatakbo papunta sa direksyon ko.

Iwan koba pero, lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon ay bigla nalang napalitan ng saya ng makita ko siyang papunta sa akin.
Dito ba siya para pigilan ako sa pag-alis?

Huwag maging assuming Catappiana.

Natigil ang mga kung ano anong pumapasok sa isip ko ng bigla nalang siyang yumakap sa akin ng mahigpit.

Ngayon ay karga karga ko siya habang mahigpit na nakapulupot ang mga binti niya sa bewang ko habang ang kamay naman niya ay sa leeg ko.

Naramdaman kong bumasa ang leeg ko. Agad ko siyang pinatahan kahit naman na naa-awkward ako sa mga taong ngayon na pinagtitinginan kami, pero mahal ko 'to kaya wala silang magagawa.

"Tap, bakit ka aalis? Iiwan mona ba ako?" Humihikbing saad ni Carla habang nakasiksik pa ang mukha sa leeg ko.

Naguluhan naman ako sa sinabi niya.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Tap Mahal kita."

"Ehhh?!?! Isa ka talagang marupok na tao Catappiana Francisco. " - Eman.