Game Of Love(The 4 Possessive Kings)

110.

(Lee's Pov)

"Lee, ano yun? Gusto mo ba kaming patayin kanina, huh?!" Ertha angrily shouted at me. Habang pilit naman siyang pinipigilan ni Windy na masama rin ang tingin sa akin. Tapos na nilang gamutin ang mga natamo nilang sugat dahil sa pakikipaglaban kanina.

While fire and Aqua? Well, they surely understood. Di sila nagtanong o nagreklamo man lang sa sandaling natapos namin ang laban kontra sa mga tigre.

The fight between us and those tigers are now finished yet here we are, the two princesses scolding at me.

"Relax, Ertha. Looked the trees are also affected to your anger." kalmadkng awat ni Fire kay Ertha na nag-aalburoto pa rin hanggang ngayon.

"No! How can I calm down  Fire if this woman tey to killed us!" panghihimutok nito habang dinuro-duro ako.

"Pwede ba Ertha stop being an immature!" mahinang napasinghap ang tatlong prinsesa sa biglaang pagsabat ni Aqua.

"W-What?Me, i-immature? Hahaha! Naririnig mo ba ang sinabi mo, huh?Aqua?!" sarkastik nitong aniya.

"It's not Lee's fault, Ertha. It's OURS! Si mo ba talaga maintindihan? Di niyo ba talaga maintindihan ni Windy?" Fire butted in. Pumwesto rin ito sa harapan ko tulad ni Aqua. They're trying to save me from Windy and Ertha.

Di ito nakasagot.

"Lee is trying to awaken our sleeping power, Ertha. She's trying to help us! Hindi niyo ba iyon naiintidihan, huh?" maluha-luhang saas ni Aqua. Ertha and Windy taken aback. The two became speechless.

"Enough! We're here for a mission and not for a drama." sabat ni Jaydon saka tumayo.  Pagkatapos kasi ng sagupaan namin sa mg tigre kanina ay nagpahinga at nagpagaling pa muna kami sandali. Isa-isang kaming nagsitanguan saka nagsimula muling maglakad.

Tulad kanina ay bawat madadaanan namin ay nagkakaroon kami ng labanan, laban sa mga hayop na nakatira sa kagubatang ito.

They're wild and powerful but we're much stronger and smarter than those wild beast.

And kaninang paglalakad at naging takbo. Jaydon leads the way for he's the keeper of the map. He knows the way out.

Nagningning ang kanilang mga mata noong nakakita na kami ng liwanag mula sa di kalayuan sa amin. Sa loob kasi ng kagubatang ito ay parang gabi. More like a dawn but now we can finally see a light. Ibig sabihin nasa pinaka dulo na kami ng gubat.

Noong tuloyan na kaming makalabas ay isa-isa kaming naghanap ng mau-upoan. Hindi naman ako hiningal o inuhaw not like my comrades. Para silang tumakbo ng ilang milya.

"Wow!" napukaw ang aming mga atenstkn kay Travis na parang timang habang binigkas ang salitang iyon. Sinundan namin kung saan siya nakatingin at tulad niya ay hindi rin namin maiwasang mapamangha sa ganda ng tanawin sa ibaba.

Malayo man ito mula sa kinatatayuan namin ngayon ay hindi ito hadlang upang mabawasan ang kagandahan nito.

"So, this is the North Pole, huh?" I whispered as my gaze pierce to the beautiful scenery of North Pole.

Same as our world. We also have a North Pole.Also, means that there's also a South Pole here? Nice!

Dahan-dahan kaming bumaba mula sa wild forest. Mabato ang daan pababa kaya kailangan talaga naming mag-ingat. And when we finally down here isa-isa nilang niyakap ang kanilang mga sarili dahil sa ginaw except me and the four kings. Ice is my power the cold never bothered me. While, the vampires are naturally cold, so yeah.

"Phyra, can you built a cloak for us?" magalang na tanong ni Jayson. The five of us don't really need ine but we don't wanna be unfair to them.

"Yes." Phyra proudly said.Tss!

All of move backward so Phyra could have a nice axud to make a cloak. Her ritual mesmerize us. The color violet light  coated all over her body as she murmured some words we can't understand. Second later, we found ourselves closed our eyes as the voilet light ate us. And as we opened our eyes ay nakasuot na kami ng mga balabal. The design is the same except the colors.

Well, the colors of our cloak represent our power.

Napahawak ako sa tila ng aking balabal. It's soft and comfy, it's also cold like my power. I like it!

Nawala anf aking atensyon sa balabal ng biglang magsalita si Jaydon.

"Lee, make the water,freeze." utos nito sa akin. Gusto ko na sanang umirap sa ka-bossy-han niya but I remembered we're here for a mission.

I sigh then walk towards the North Pole ocean. I touch the cold water as my lips curved a grin

"Freeze" bulong ko mula sa hangin. After mouthing the word *freeze* the water started to frozen.

"I'm the first one to step!" malakas na sigaw ni Jerald saka mabilis na tumakbo sa matigas nang dagat.

*bogsh*

He out balanced that made him kissed the frozen sea.

Di ko mapigilang mapangiwi. Habang ang iba ko namang kasamahan na mga kalalakihan ay di mapigilang mapatawa.

I sigh

"Be careful, magi boy." sabi ko saka ko siya tinulongan makatayo. Nawala bigla ang tawanan and I don't know why.

"Hey, relax." kalmado kong aniya habang nakaalalay parin sa kaniya. Para kasi itong matutumba na naman sa kaniyang kinatatayuan.

I made him a skate shoes. Isa itong sapatos na nababagay sa madulas na daan tulad ng yelo.

"Come, I'll make each one of you." I said and a small smile escaped from my lips.

My words is like a bomb to their ears na nagpabalik sa kanila sa realidad.

What's their problem?

Di ko alam kung matatawa ba ako o mapapangiwi sa kanila. Para kadi silang uod na hindi makakilos sa kanilang kinatatayuan.

I skated in front of them.

"Follow my moves." utos ko sa kanila at nagsimulang kumilos. Gladly, they're easy to learned pero di parin maiwasang mayroong madadapa tulad ni Ira. She's clumsy pero parang wala lang yata ito sa kaniya dahil  pagkatapos niyang madapa ay tinatawanan lang niya ang sarili niya.

Weirdo!

Noong tuloyan na silang gumaling sa pag s-skate ay bumalik muli ako sa likorang bahagi kung saan kitang-kita ko ang mga reaksyon nila.

I don't know why but I'm comfortable when I'm on their back. May be I'm just enjoying to their different expression. Dito kasi kitang-kita ko silang lahat na masayang nag s-skate sa yelo. Their smile even their laughter ay kitang-kita ko mula rito.

Would their reaction changer when they knew the truth? Would they accept me for what and for who I am?

"Natulala kana naman" nabalik ako sa realidad dahil sa boses ni Elize.

"Don't mind me, Eli." simpling salita ko saka nagpatuloy sa pag s-skate.

"Is it the future you've been scared of?" hindi tulad noon Elize is different now. No one knows except me. For, I know everything about her.

"Hmm" no time for lying. Malalaman niya rin naman. But not all things. Her ability is not stable yet. Hindi niya rin malalaman ang lahat tungkol sa akin. Her ability towards me is limited and I'm the only one knows that.

***
To be continue...

Before I'll update the next chapter, kindly interact with me ladies/gents.

Your votes and follows are higly appreciated from the author.