Game Of Love(The 4 Possessive Kings)

115.

(3rd Person's Pov)

Hindi napansin ng binata na sinundan pala siya ni Lyra pagkatapos nitong kumain.

Dumeritso ang binata sa kusina ganon narin ang dalaga.

Frost gathered all the ingredients and kitchen tools and utensils in baking. Gagawa siya ng cookies para sa pinakamamahal niyang nobya.

Naka-focus lang siya sa paghalo ng harina at iba pang dry ingredients kaya hindi niya napansin ang presensya ng dalaga na nada kaniyang likuran na pala.

*Ahem!*

Pukaw nito sa atensyon ng binata at hindi nga siya nabigo dahil napatigil ito sa paghalo ng mga sangkap at lumingon sa gawi niya.

The moment their eyes met a strange feelings coated to the both of them.

"Oh, binibini. Nariyan ka pala." siya na ang unang umiwas ng tingin. The strange feeling confused him.

"A-Ahh, ehh. May gusto lang sana akong itanong." she stuttered and turn away her gaze.

"Ano yun?" tanong nito pabalik sa dalaga saka pinagpatuloy ang paghalo ng dry ingredients. After mixing all the ingredients he added a liquid one and mix again until it turn into a perfect quality of dough.

"Matagal naba kayong magkakilala ni S-Saphire? I mean, Lee?" she asked gently pero sa totoo niyan ay malapit ng mabasag ang kaniyang boses.

Good thing she manage to talked properly in front of him. Ngumiti ang binata bago tumango. Ngiting ngayon palang niya nakita. At base sa nakikita niya ay puno ito ng pagmamahal para sa dalaga. Para kay Saphire.

"Yes. Actually, she's my childhood bestfriend." sagot nito at napatigil sa pagmo-mold ng dough.

"Talaga?" she may sound like an excited kid but the truth is, she's hurt.

"Hmm. I'm a crying baby back then." nahihiya nitong aniya. He's shu upon confessing those embarrassing part of his childhood life.

"Really?" di mapigilan ng dalagang ma pa bungisngis.

"Hey! Stop laughing! Y-Yes, I'm a crying baby but that was BEFORE okay." emphasizing the word before.

"Okay-okay." sabi naman ng dalaga saka tinaas pa ang dalawa nitong kamay habang naiiling pero nandoon parin ang kakaibang ngiti nito sa kaniyang labi.

"Tss" he hissed and continue on molding. It's a snowflake shape. It's her favorite. Saphire's favorite.

"Not until I found her." nawala ang ngiti sa mga labi ng dalaga at napalitan ito ng seryoso. Hindi ito kita ng binata dahil nakatalikod ito sa kaniya.

"One day, namasyal ako sa loob lang naman ng village namin. Wala akong kaibigan noon dahil ayaw nila sa akin. As I said, I'm a crying baby. Tahimik lang akong naglalakad ng bigla na lamang akong makarinig ng mga sigawan at mga daing galing sa kakahoyan ng village namin." Frost started the story. Tahimik namang nakinig ang dalaga sa kwento niya.

"Because of curiosity ay sinundan ko kung saan nanggaling ang ingay and I found out..."tumigil sa pagku-kwento ang binata na medyo ikinainis ng dalagang si Lyra. She's fucking curious!

"And what?!" medyo inis niyang tanong. Ang pinaka-ayaw niya sa lahat ay yung binibitin siya.

"Hahaha! Relax, Lyra. Ito nanga at magpapatuloy na." natatawa nitong anuta saka pinagpatuloy ang pagmo-mold at pagku-kuwento pero wala na doon ang atensyon ng dalaga dahil noong marinig niya mula sa binata ang pangalan niya kakaibang saya ang namutawi sa kaniyang puso.

"And I found out a little girl fiercely fighting those bad guys. Tatlo laban sa isang batang babar? Unbelievable, right? Even me can't believe on that time kaya dahil sa kaba at takot na baka pati ako awayin ng little Saphire tulad ng mga nambu-bully sa akin ay nagtago ako sa pinakamalapit na kahoy para hindi niya ako makita. Upon hearing their loud cry and groans ay di ko maiwasang mapahikbi. Ganon ako kahina, noon. Pero natigil rin ang paghikbi ko noong mawala ang malalakas na daing ng mga kalalakihan. Napalitan ito ng katahimikan at mga kaluskos sa kapaligiran. Namutawi ang takot sa aking puso sa mga oras na iyon. Dahil sa kaba ag mabilis akong napatakbo palayo habang sinisigaw ang salitang 'Mommy'." natatawa nitong pagku-kuwento na para bang may naalalang nakakatawa. Hindi mapigilan ng dalagang mapatulala sa gwapong mukha ng binata. Sinong hindi kung parang anghel ito na bumaba mula sa langit. Idagdag mo pa ang himig ng tawa nito na parang angel na umaawit.

She blinked twice. Is she just hallucinating or she literally saw a bright light all over Frost body? Napailing ang dalaga. Nababaliw na yata siya. Nabalik lang siya sa realidad noong magpatuloy ang binata.

"Hindi pa ako nakalabas sa kakahuyan ng bigla na lamang akong natumba sa lupa. Ganon ako kalampa, noon-" Lyra cutted him.

"Hey, don't say that. Hindi ka lampa." suway sa kaniya ng dalaga. He smile suddenly.

"Eight. I was eight years old that time when I found her." silence coated the whole kitchen but not until Frost continued.

"Kaya pala ako natumba ay dahil dinaganan ako ng batang Saphire. Nagpumiglas ako upang makawala pero mas malakas ito kaysa sa akin kahit ako ang lalaki sa aming dalawa. Wala akong ibang sinigaw na pangalan kundi 'Mommy'." mahabang kuwento ng binata.

FLASHBACK

"Why did you run?" a small gasp escaped from his mouth as he heard her cold  voice. Di ito makapagsalita dahil sa takot.

"You're even crying tho I didn't gone wrong with you." she added and stand up.

Pinahid ng batang  Frost ang kaniyang mga luha saka dahan-dahang umupo at tumingala sa batang babae.

"I'm Saphire." she extended her hand on him. He doubt at first but accept it in the end. He stand up and never let go of her hand.

"I'm F-Frost." he introduced. Ngumiti ang batang babae na bahagya nitong ikinagulat. Ngayon niya palang napansin na napaka-ganda pala nito kahit madumi ang sinusuot niyang damit. He even so a blood stained on her little dress.

"Don't be afraid, my little Frostly. I won't hurt you." he blinked twice. Her voice became gentle.

"F-Frosty?" utal nitong aniya. He felt a warm on his chest and the beat of his heart double.

"From now on I'll call you Frosty and you?" she said while pointing the little Frost.

"You're the only one who can call me Saphire." then she smile genuinely.

END OF FLASHBACK

Di mapigilan ni Lyra ang mapahanga sa naging unang tagpo nila Lee at Frost. She's envy.

"And then?" she asked absentmindedly.

"And the rest is history. It's just for the two of us. Walang pweding makaalam kahit ikaw pa, Lyra, and I'm sorry for that." paumanhin ng binaya. She nodded and smile. She understood. She knows her limitations.

***
Do interact with me. Saying "HI" is enough.