singularité

cinq

+-
Minho ile Seungmin buluştuklarında, ikiside sessizdi. Aralarında olan tek ses nefes alış-verişleriydi. Aralarında bulunan gerici hava eve vardıklarında yok oldu. Seungmin hızla arabadan indiğinde Minho'yu beklemeden kapıyı çaldı. Kapıyı açan onyedi yaşındaki çocuğu gülerek Seungmin'e sıkı sıkı sarıldı. "Geciktin, hemde çok." Seungmin suratını asarak oğlunun suratını avuçları içerisine aldı. "Biliyorum ama cidden hastalanmıştım, üzgünüm bebeğim." Kaşları kalkıp merakla bakan gözlerin odağı tam soru soracakken arkasına takıldı. "Baba?" Seungmin'de arkasına bakıp gdldn Minho ile geri çekildi. Jooyeon hızla Minho'nun yanına gidip sarıldığında, yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirdi ikiside. Kapıda Gahyeon ve Junhan belirdiğinde onlarda sırayla Seungmin ve Minho'ya sarıldılar.

Sonunda içeri geçtiklerinde tüm ailenin bir arada olması herkesi mutlu etti. "Bu ortamı özlemişim." Diyen Junhan, gülerek Seungmin'e sarılmaya devam ediyordu. "Seungmin baba." Jooyeon'un Junhan'ı alttan cimciklemesi ile konuştu Junhan. "Efendim?" Yüzünü sarıldıkları oğluna çevirip gülümsedi. "Siz Minho babam ile hala küs müsünüz?" Seungmin'in yüzünde olan gülümseme yavaş yavaş silinirken Minho'ya baktı. "Biz küs değiliz Junhan. Sadece anlaşamıyoruz Seungmin babanla." Diyerek kısaca açıkladı Minho.

"Hiç mi anlaşamazsınız?" Seungmin Junhan'a geri döndü. "Sizin için tekrar deneyebiliriz belki. Değil mi Lee Know-ah?" Minho gülümseyerek kafasını salladığında, Seungmin'de güldü. Günleri değişik bir şekilde geçerken ne olduğunu anlamadan Junhan ve Jooyeon, Seungmin'in evine yerleşiyorlardı. Gahyeon önceden çocuklar ile konuştuğunu ve tüm belgeleri hazırladığını söylediğinde ikili şaşırmıştı. Ginün sonunda Gahyeon eşi ile evinde, Minho yatağında boş tavana gülümseyerek bakıyor ve bugün olanları gözünün önünden geçiriyor, Seungmin isr oğulları ile birlikte uyuyordu.
+-
Düzenlenme tarihi 120322 0225