YOU ARE READING

●┃ I MISS YOU ┃● [completed]

Fanfiction

"දන්නවද සූයා මන් මීට කලින් ආදරේ මොකක්ද කියලා දැනගෙන කාටවත් ආදරේ කරලා නෑ.ආදරේ කියන්නෙ මොකක්ද කියලා මට කියලා දුන්නෙ ඔයා.හිතක් පපුවක් නැතුව හිටපු මට හැගීම් කියන දේ ගෙනත් දුන්නෙ ඔයා.කිසිම බලාපොරොත්තුවක් නැතුව ජීවත් උනු මට මුලු ජීවිතේටම බලාපොරොත්තු ගොන්න...

#bts #gxb #jimin #jiminff #jkff #jungkook #love #mochifanfiction #namjoon #namjoonff #rm #sad #sadlife #sadlove #sadlovestory #sinhala #sl #slfanfiction #srilanka #සිංහල

🍃 Chapter 4 🍃

179 43 7 
                                    

                                              
(few days later)
"හායි යුන්ශි"
"හායි සූයා"
"අනේ ඔයා ගොඩක් වෙලාද ඇවිල්ලා..සොරි පොඩ්ඩක් පරක්කු උනා මට...ඊයෙ ජිමින් එක්ක ගමන් ගියානෙ මම..
"ආව්ස් කොහෙද ගියේ කපල් එක..ම්ම්ම්....රූම් ගියා නේත...."
(සූයගෙ යාලුවොයි ජිමින්ගෙ යාලුවොයි ඔක්කොම එකම බෝට්ටුවේ.)
"පිස්සුද යුන්ශි.. අනේ මේ කාටවත් ඇහෙන්න කියන්න එපා..විලි ලැජ්ජාවෙ බෑ."
"අම්නෙ.... අම්නේ..... මේ...... උබෙ ලැජ්ජාව.."
"හරි හරි මෙන්න මෙහෙ වරෙම් යන්න ඕනි දැන් පරක්කු වෙලා ක්ලාස් යන්නත්."
"ඒයි කොහෙද යන්නෙ දැක්කෙ නෑ වගේ ඩබල මේ."
"අම්මටසිරි.නම්ජුනා......කොහෙද මේ යන්නෙ.අද ක්ලාස් ද.?"
"නෑ නෑ බං.මන් මේ යුන්ශි හම්බෙන්න ආවේ."
"ආ...කමක් නෑ උබලා දෙන්නා පලයන්කො.මන් යන්නම් තනියම."
සූයා තනි ගමන් වලට පට්ටම කම්මැලී.
"නෑ නෑ සූයා මට උබත් එක්කත් කතා කරන්න ඕනි."
"මන් එක්ක !? ඒ මොකක්ද බං."
"වැදගත් දෙයක්.මෙතන මෙහෙම බෑ.තුන් දෙනාම වෙන තැනකට යමු.පාඩුවෙ කතා කරන්න පුළුවන් තැනකට."
"නම්ජුන්...ප්‍රශ්නයක් ද මොකක්හරි?උබලා දෙන්නා වලියක්වත් දාගත්තද බොලව්?"
"යුන්ශි උබ සද්ද නැතුව ඉන්නෙ ඇයි කියපන් මොකක්ද උනේ."
(එතන situation එක සම්පූර්නෙන්ම වෙනස් උනා.)
"මන්.. දන්නෑ.. සූයා.. මෙයාගෙන්ම... අහන්න.. මන්... කොහොමද... දන්නෙ....මෙයාටනෙ... කියන්න... තියනවා... කිව්වෙ..."
මෙච්චර වෙලා කටවහන් හිටපු සූයා බයෙන් බයෙන් නම්ජුන්ගෙ මූනවත් බලන්නැතුව කිව්වෙ ලොකු රහසක් හංගගෙන වගේ.
"අපි ඒවා ගිහින් කතා කරමු බබාහ්."

                            

                                "මේ මේ උබලා දෙන්නගෙ පව්ල් ප්‍රශ්න වලට මාව ගාවගෙන මොකක්ද නටන්න හදන්නෙ
                            
                              
                              
                                
                                  
                                  
                                
                              
                             
                            

                            

                              
                              Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
                            

                          

                          

"මේ මේ උබලා දෙන්නගෙ පව්ල් ප්‍රශ්න වලට මාව ගාවගෙන මොකක්ද නටන්න හදන්නෙ."
"මගේ පව්ලෙ ප්‍රශ්නයක් විතරක් නෙවෙයි මේක ඔයාගෙ පව්ලටත් අදාල ප්‍රශ්නයක් බං."
නම්ජුන් තීරනාත්මක හඩකින් එහෙම කියනකොට සූයා තිගැස්සී උඩ බැලුවේ ක්ශනිකවමයි.(උඩ බැලුවෙ අහස දිහා බලන්න නෙවෙයි.නම්ජුන්ගෙ මූන දිහා බලන්න ඕනි නිසා.ඌ එච්චර දිගයි නෑ නෑ උසයි.යුන්ශිට නම් නම්ජුන්ගෙ මූන දිහා බලන්න පඩි තුනක්වත් උඩට නගින්න ඕනි.එච්චරටම යුන්ශි කොටයි.සූයා යුන්ශිට වඩා උස උනත් නම්ජුන්ගෙ අහලකින්වත් තියන්න බෑ.)
"මගේ පව්ලට...ජිමින් ගැනද කියන්න හදන්නෙ.?මොකක්ද මේ කියන්නෙ..ජිමින්!?යුන්ශි!? නම්ජුන්!? මන්!? මොනාද මේ????"
"මෙතන මෙහෙම කතා කරන්න බෑ සූයා ඒ ගැන please අපි වෙන තැනකට යමු."
"අනේ මේ. විකාර කියවන්න එපා යුන්ශි මේ බලපන්කො.නම්ජුන් මොනාද මේ කියන්නෙ."
"එයාගෙන් අහලා වැඩක් නෑ සූයා.කවදාවත් එයාගෙන් මේ ගැන දැන ගන්න බෑ ඔයාට."
"යුන්ශි කතා කරපන් බං මේ මොනාද මූ මේ කියන්නෙ."
නම්ජුන්ටයි සූයාටයි මේ ප්‍රශ්නෙ විසදගන්න ලොකු ඌමනාවක් තිබුනත් යුන්ශිට ඒ ගැන කතා කරන්නවත් ඌමනාවක්වත් තිබුනෙ නෑ.
"සූයා ප්ලීස් යමු . යුන්ශි...බබාහ් ඔයත් එන්න."
"නම්ජුන් මොනාද මේ කරන්න හදන්නෙ.ප්ලීස් සූයගෙවත් ජිමින්ශිගෙවත් හිත රිදෙන්න මොකුත් කරන්න එපා." 
සූයා යන්න ඉස්සර වෙනවත් එක්කම නම්ජුන්ගෙ අතකින් ඇදලා යුන්ශි එහෙම කිව්වෙ නම්ජුන්ට විතරක් ඇහෙන්න.
"ඒක අපි ගිහින් බලාගමු බබා."
තුන්දෙනාම seoul වල තිබුනු ලස්සනම කැෆේ එකට යන්න පිටත් උනා.
-----------------------------------------------------------



comment එකක් කොටාන යම්න ඉතිම්
💕💕
●┃ I MISS YOU ┃● [completed]Where stories live. Discover now