●┃ I MISS YOU ┃● [completed]

🍃 Chapter 8 🍃

(few months later)

"හෙලෝ සූයා coffee shop එකට එන්න පුළුවන් ද ?"

"ඒ ඇයි ජුශී හදිස්සියක්ද?"

"නෑ නෑ බං පන්ඩිතකම් නැතුව එන්න පුලාම්ද බෑද කියන්නකො."

"එන්නම්. එන්නම්.කවද්ද කීයටද?"

"අද බං අද.අයියෝ....මන්දා..ඉක්මන්ට එන්න.අපි බලන් ඉන්නවා..."

"අපි කිව්වෙ කව්ද?ජිමින් ඉන්නවද ඔතන.."
සූයා එහෙම කිව්වේ ඉස්සර ජිමින් සහ සූයා නිතරම හම්බෙලා මතක සටහන් එකතු කර ගත්ත තැන් වලින් එකක් ඒ coffee shop එක වීම නිසයි.

"අහ්..අනේ නෑ...මේ.....ඒ....නෑ නෑ ඉක්මන්ට එන්නකො."
ජුශී එහෙම කියලා ෆෝන් එක තිබ්බේ ජිමින්ගෙ මතක වල තාමත් සූයා ජිමින්ව හොයනවා කියලා දැනුනු හින්දා.

"ජුශී මොකෝ බං?මොනාද කිව්වෙ සූයා එනවා කිව්වද?"

"ඔව් බං සූයා නම් එයි.ඒත්..... එයා තාම ජිමින් ගැන හිතනවා නම්ජුන්."

"ආහ් ඒ ඇයි එහෙම කියන්නේ?"
ජිමින් සූයාගෙන් ඈත් වෙලා ගොඩක් කාලයක් ගිහින් තිබුනත් තවමත් සූයා ජිමින් ගැන හිතන්නෙ ඇයි කියන එක නම්ජුන්ටත් ප්‍රශ්නයක් උනා.

"දැන් ඇහුවෙත් මෙතන ජිමින් ඉන්නවද කියලා.උන් දෙන්නා නිතරම ආවෙ ගියේ මෙතෙන්ටනෙ බං."

"ම්ම්ම්ම්...ඔව් නේද.මේකට මොකක්ද බං ඉතින් කරන්නෙ අපි?"

"අනේ මංදා නම්ජුන්.මටත් හිතා ගන්න බැරුව ඉන්නේ."

few moments later

"ඇයි මේ හදිස්සියෙන් එන්න කිව්වේ?"
එක පාරටම එතනට කඩා පාත් වුනු සූයා ලගට එනකන්ම කවුරුත් ඇයව දැක්කෙ නෑ.

"නෑ හදිස්සියක් නෙවෙයි සූයා. නිකන් එන්න කිව්වේ.exam ඉවර වෙලත් කාලයක් ගිහින්නේ.කම්මැලි ගෙදර ඉදලම.ඔම්මගෙ කන්කරච්චලේ ඉවරයක් නෑ........"

ජුශී එක දිගටම කියවගෙන කියවගෙන යනවා.ඒත් එක්කම...

"ඒයිහ් ඕක දෙනවා මෙහාට....ඒක ලස්සනයී....මෙහාට දෙන්න අනේ...ජිමින්....ඕක දෙන්න....අනේහ්...."

එහා පැත්තේ ටේබල් එකේ,ලාමක සිනහා රැල් එක්ක එක පාරටම ඇහෙන්න ගත්තේ තරුන කෙල්ලෙක්ගෙ මේ උකුලු මුකුලු හඩ.