●┃ I MISS YOU ┃● [completed]

🍃Chapter 13 🍃

"සූයාහ් ඊයෙ කීයට ද ගෙදර ගියේහ්?"

"ජූන් කෑගහන්න එපා.....පොඩ්ඩක් රෑ උනා යනකොට"

කොච්චර නිදහසට හේතු කිව්වත් මේ වැරැද්දට නම්ජුන්ගෙන් බැනුම් අහන්න වෙනවා කියලා කෙල්ල දැනන් හිටියා.

"පොඩ්ඩක් කියන්නෙ?පිස්සු හැදිලද එච්චර පරක්කු වෙලා පාරවල් ගානෙ යන්න?මොනා හරි උනා නම් එහෙම?"

"අයියෝ කෑගහන්න එපා ජූන්.මන් කියන දේ අහලා ඉන්නකො ඉස්සෙල්ලම."

"හරි. කියන්න.එක ගානෙ පැහැදිලිව කියන්න."

කොරිඩෝ එකේ අඩි දෙක තුනක් ඉස්සරහට තියලා ඈත නිල් පාට අහස දිහාවට ඇස් යොමු කරලා සූයා ලොකු කතාවකට ලෑස්ති උනා.

"ජූන් ඔයාට මතකයිද මන් සමහර වෙලාවට ජන්කුක් ගැන එහෙම ඔයාට කියනවා."

"ආ... දේ...අර ඔයා හැමතිස්සෙම කියන කුකී කොල්ලනෙ.මන් එයාව දන්නවා."

"ඔයා කොහොමද එයාව දන්නෙ."

අහස දිහාවට හැරිලා තිබුනු ඇස් දෙක සූයා එක පාරටම නම්ජුන් දිහාවට හැරෙව්වෙ තප්පරයක්වත් ගත වෙන්න කලින්.

"ඔයාලා uni යන සමහර දවස් වල එයා මාත් එක්ක කතා කරලා එහෙම තියනවා...දන්නැද්ද ඉතින් කොල්ලොනෙ."

"මොනාද එයා කතා කරේ ජූන්?"

"විශේෂ කියලා දෙයක් නෑ සූයා ඔයා කියන්න ගිය එක කියන්නකො."

"ඊයෙ මන් එයාව හම්බෙන්න ගියා ඒකයි පරක්කු උනේ."

"ම්වෝ....? එච්චර රෑ වෙනකන්?ඔයාට පිස්සුද සූයා එච්චර රෑ වෙලා පිරිමි ලමයි එක්ක ඇවිදින්න යන්න.ඔයාට ඇවිදින්න යන්නම ඕනි නම් මට කතා කරන්න තිබුනනෙ.අනික ඔය නොදන්න අය එක්ක ගිහින් මොනා කරදරයක් එහෙම උනා නම්?"

" නෑ නෑ ජූන් අහලා ඉන්නකො ඉස්සෙල්ලම."

"හරි කියන්නකො."

"ඔයා හොදටම දන්නවනෙ ජූන්..ජිමින්ව මට නැති උනාට පස්සෙ මට ඕනි උනේ තනියම ඉන්න.මිනිස්සුන්ගෙන් ඈත් වෙන්න.ඒත් මන් කොච්චර එහෙම කරන්න හැදුවත් මගේ හිතේ ජිමින්ට තිබුන ආදරේ අයින් කරන්න කාටවත් බැරි උනා.ඒ හුස්මවල රස්නෙට පවා මන් අදටත් ආදරේ කරනවා නම්ජුන්.මගේ හිත අදටත් අහනවා ඒ හුස්ම ආපහු වදින එකක් නැද්ද කියලා.ඒත් ආපහු ඒ හිතට ලන් වෙන්න බෑ කියලත් හොදටම දන්නවා.එයාට මගෙ හිතේ තියන තැන කාටවත් ගන්නත් බෑ.මන් හුස්ම ගන්න හැම තප්පරේකම එයාව මතක් වෙනවා ජුන්."