Merhabalar.
Hayatınız nasıl gidiyor? Umarım elinizi tutup "yanındayım" diyen bedenler vardır yanınızda. Umarım sizin için koca bir şehri ve hatta dünyayı karşına alan ruhlar vardır kalbinizde. Bu benim kendimce oluşturduğum romanların kaçıncısı inanın bilmiyorum. Ama taslak dahi sayılsa denemek her zaman bir adım daha atmaktır öyle değil mi? Sevgili okurlarım, ben isimsiz. Bu kitap ruhlarını kaçtıkları sokaklarda, şehirin en diplerinde arayanların hikayesini yansıtıyor. Sokak lambalarının loş ışıklarında müzik dinleyenleri, zifiri karanlıkta kitap okuyanları. Benim ise kendime ışık tutuşum duygularımdı hep. Duygularım dedi ki: yaz. Açtım bilgisayarı, temiz bir word sayfasına yazmaya başladım. Ve sonra kaç kere denedim kim bilir. Ama yılmadım, bakin buradayım. Pes etseydim ya da meşhur yazarlar veya düşünürler pes etseydi hiçbirinin șükredebileceği bir noktaya geleceğini sanmıyorum. Çünkü hayat engebelidir ve bu engellerin üstünden atlamalı mı, yoksa onlari paramparça mı etmeli bilemezsiniz. Fakat şunu bilirsiniz ki, pes etmemelisiniz. Şimdi başlıyorum, benimle şehrin en diplerinde ruhunuzu aramaya var mısınız?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Șehir
ChickLitGülümse, peynir. Sonra telefonun flaşı yandı bir saniyeliğine. Arkada kocaman bir şehir ve sahilin kenarına çökmüş denizi seyredenler. Hepsini ardımda bırakmış fotoğraf çekiniyordum. Çünkü buydu yaşamak, insanlar denize bakıp "Atlamalı mıyım buradan...
