Her Bestfriend's Daddy

12

THREE DAYS had passed since the comfrontation, at hindi pa din ako sanay sa pakikitungo nila sa 'kin. They are being too nice to me which is awkward.

"Baby, we've got to go now!" he shouted from outside.

Pupunta kami ngayon sa klinika to checked how's my baby.

"Coming, daddy!" i giggled on what i said. Paniguro na nag-iinit na naman ang lokong 'yon sa sinabi ko.

Nakumpirma ko ang iniisip ng biglang magbukas ang pinto ng kuwarto ko at iniluwa noon si James na masama ang tingin sa 'kin. I almost burst out on laughing ng makita ko siya. He looks so pissed.

"What did you just said?" he said calmly, but his eyes are still glaring at me making me gulped.

"Alin? Wala naman akong sinasabi, ah?" i said innocently.

Lumakad siya papalapit sa 'kin bago ipulupot ang mga braso niya sa bewang ko at hapitin ako papalapit sa kaniya. This time, his eyes are now tender while looking at me.

Napalunok ako ng lumipat ang tingin niya sa mga labi ko. He groaned softly that made my lips curved a little while looking at him teasingly. Ngunit agad ding nawala ang mapang-asar na ngiti na 'yon ng maramdaman ko ang matigas na bagay na tumutusok sa bandang puson ko.

He's hard!

He leaned on me and whispered, "Ready yourself later, neonata."

And i know that i'm in trouble again. A trouble that i love to do with him.

Tinanggal niya na ang pagkakahawak sa bewang ko at hinila na ako papalabas ng kuwarto, habang ako ay nagpatianod na.

HABANG nasa biyahe kami ay wala kaming ni-ano mang imikang nagaganap. May problema ba siya? But then, the scene earlier poped my mind causing my cheeks to turn red. Napangiti ako at napabulong na lang sa aking isipan.

I can't wait, daddy!

"Baby, is there something wrong?" he asked out of the blue.

Nabaling ang tingin ko sa kaniya at nginitian siya. "I think i should be the one who's asking you that."

"What?"

"Magmula noong umalis tayo ng bahay, hindi mo na ako iniimik. Is it because i teased you earlier?"

He sighed. Napansin ko ang paghigpit ng kapit nito sa manubela kaya naman napanguso ako.

''Hoy, sumagot ka naman..'' pagmamakulit ko pa habang bahagyang niyuyugyog ang isang braso niya.

"It's nothing."

"Puro ka na lang wala, wala, wala! Ano nga kasi 'yon?!" i asked him frustatedly.

Ang simple lang naman kasi ng tanong ko, ah? Why can't he answer me? Okay pa naman kami kanina, pero biglang nagbago mood niya noong may tumawag sa kaniya.

"Ano nga kasi...?" pangungulit ko pa ng hindi siya sumagot.

Hinampas niya ang kamay niya sa manubela, "Where in the word nothing you can't understand, Gaze!? Stop asking and just shut up!"

Doon nagsimulang magsitulo ang mga nagbabadyang luha ko na kanina ko pa pinipigilan. Tinatanong ko lang naman siya, bakit kailangan niya pa akong sigawan? Nawoworied lang din naman ako dahil ang tahimik niya, tyaka kung hindi sa pang-aasar ko kanina ay ano? Sa anong dahilan siya nagagalit?

"Shit."

Rinig kong mura niya ng magsimula akong humikbi. Nanlalabong mga mata na tiningnan ko siya, ngunit sa kabila noon ay kita ko ang pag-aalala at guilt sa kaniya. As long as he wants to hush me, ay hindi niya magawa. We're on a middle of a road. Marami na ding mga sasakyan dahil nakalabas na kami mula sa islang kung saan itinago niya ako. Sa tingin ko ay malapit na din kami sa lungsod dahil sa dami na ding nagdadaanang mga sasakyan.