Still HER POV ~
2 MONTHS LATER ...
Nandito parin ako sa tapat ng soccerfield pero di na ako sa may bench umupo, alam nyo na naranasan ko 2 months ago diba? Nah trauma nako. Huhu T.T Kaya ngayun dito na ako sa may lilim ng puno enough to see him. Yung mukha nyang di nakakasawa tingnan. ❤❤❤
Kailan nya kaya ako mapapansin? Hindi na lang siguro ako aasa, dahil una palang alam ko naman talagang wala nang pag-asa pa. I heaved a sigh. Ngayun palang ang dami ng magaganda ang nakapalibot sa kanya :'< Pero di parin ako susuko. Kahit alam kong wala na akong pag-asa. Mapansin nya lang na nag eexist ako. Okay na ko dun :) Ganyan siguro pag mahal mo ang isang tao. Di iniinda ang sakit.
Pero teka nga, tigil tigilan muna ang dramahan Drei kasi may i chichika ako!!! Waaaaaah nung isang araw kasi, ganito yung nangyari. Ehem shems hahaha teka kinikilig ako. Enebe!
.
.
*FLASHBACK*Nakaupo kami sa ilalim nang puno, kasi nga ano. Hehe alam nyo na bakit nandun kami. Hehe I was with Jill, at ayun ang loka nang aasar na naman. Nag break kasi sina Liam sa practice nila, at ayun biglang nawala. San kaya yun?
"Oh? Hinahanap mo na naman? Miss mo agad? Yieeee hahaha", sinamaan ka naman nang tingin si Jill. Nang aasar na naman eh.
"Wag ka nga! Bumalik ka na nga sa classroom! Ang ingay mo. Anoba!", nag aalburoto kong sabi na pinagtawan lang naman nya. Hays kailangan nato sa Mental, ang laki ng sira eh. Tss itinutok ko nalang ang sarili ko sa binabasa kong libro, since hindi pa naman nakakabalik si Liam sa practice nila at di pa naman nag uumpisa ulit. Pinabayaan ko nalang sya sa kakatawa nya at itinuon ang atensyon sa libro nang may naaninag akong sapatos sa harap ko. Napanganga naman ako pag tingala ko, at nakita kung sino ang may ari nang sapatos na nasa harapan ko. TOTOO BA TO?
"Hi!", bakit kahit Hi lang ang sarap pa din pakinggan? Shems ang gwapo nya kahit pawisan. May nakasukbit naman na DSLR sa leeg nya. Naka uniform na sya agad, di na sya mag prapractice?
"He-he A-Ano. Hehe, he-hello", okay, ba't nauutal nako? Ang gwapo nya kasi!
"Ano kasi. Pwede bang ano -"
"Anong ano? Hehe."
"Ah-ano magpa picture sayo?" Yun lang naman pala eh akala ko pa naman. ANO DAW? MAGPAPAPICTURE SYA SAKIN? DI NGA?
"H-Ha?" Okay, what a dumb response. =_=
"You know? Magpapa picture sana ako sayo. Hehe pati na din sa kanya. Oo sa kanya, sa inyong dalawa. Hehe para sa collection ko lang sana. Kung okay lang sa inyo?" Ayy ganun pala. Pero wapakels na! Si labs na yung nagpapa picture eh! Nagkatinginan kami ni Jill at nakita ko ang pag taas baba ng kilay nya. Nang aasar na naman tong isang to. Hihihi kinikilig din ako eh. Hehehe
"Si-Sige. Okay lang." At ngumiti ako. Ibinigay nya kay Jill yung DSLR at kinuhanan kami. Pagkatapos ko, si Jill naman.
"Ayan! May pang dagdag nako sa collection ko. Salamat sa inyo. Sige alis nako, malapit nang mag time eh." Nakangiti nyang sabi tsaka dahan dahang tumalikod at lumakad palayo. Nang di ko na sya makita. Nilingon ko si Jill, at . .
"WHAT WAS THAT? JILLLLLLLLLLLLL!!!! KINIKILIG AKO!" Sigaw ko sa bestfriend ko, pero kami lang yung nakakarinig ng mga sinasabi namin. Hehe
"Oo na! Alam ko. Hahaha". Sagot naman nya.
*End of flashback*
BINABASA MO ANG
This Little Thing Called LOVE (Short Story)
Short StoryHER: "I hate how I make myself believe that you could love me too. I don't want anyone if it's not you. You don't know how much I want you to tell me you love me but you're to deaf to hear what my heartbeat says that it's just only you." HIM: "I hat...