Burnunun Dibinde [BakuDeku] bxb

•Ben Daha Ölmedim•

Yıllar sonra....

"Anne evden çıkıyorum"

"Dikkat et İzuku!"

İzuku koşarak evden çıkar.

Todoriki ve İida ile buluşmak için bir cafeye gidiyordu.

¯¯¯¯¯¯¯¯¯
İzuku, Todorikiyi arar.

" Todoriki-kun cafeyi bulamıyorum tam olarak konum atar mısın? "

" Bekle bi saniye Midoriya atıyorum"

Todoriki konum gönderir;

"Saol Todoriki-kun"

"Önemli değil Midoriya"

İzuku koşarak cafeye ilerler. Birden yüksek bir ses duyulur.

"Hav Hav!"

İzuku gördüğü köpek ile korkudan koşarak kaçmaya başlar. Tasması vardır ama sahibi yoktur.

" İMDAAAAT!"

İzuku gücünü kullanmak zorunda kalır ve gördüğü bir evin çatısına atlar. Soluk soluğa çantasını çıkarır ve telefonunu alır.

"Todoriki biraz geç kalacağım, affet"

Mesaj gördülü ama cevabı gelmedi.

¯¯¯¯¯¯¯¯
Gözlerini açtı. Bu çatıda uyuya kalmıştı. Hemen toplarlandı ve yine gücünü kullanarak aşşağı indi.

"İida-kun ve Todoriki-kun'a çok ayıp ettim...."

Bu saate İidayı ve yahut Todorikiyi arayamazdı. Telefonunu açtı. Gezinirken (instsgramdan) yeni bir mesaj gördü.
=====================================
[KOYU SİYAH MESAJ ATAN KİŞİ]

Merhaba.

Merhaba? Sizi tanıyor muyum?

Hayır ama tanışabiliriz

Tabiiki, ben İzuku. Siz?

İsime cidden ihtiyaç var mı?

Evet var. Başka nasıl tanışacağız

Neden tranvan mı var?

Peki sizinle konuşmak istemiyorum görüşürüz

İzuku belkide tanışıyoruzdur

Seninle konuşmak istemiyorum dedim

Tamam ama neden?

Bana başka birini anımsatıyorsun

Yani ne var bunda?

Şuan onunla konuşmuyorum doğrusu konuşamıyorum.

Seni anlıyorum, Sonuçta seninle zorla konuşamam. Fakat en yakın zamanda görüşeceğiz.

Çevrimdışı

¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
İzuku bu da neydi şimdi diye düşünüyorken garip sesler duymaya başladı.
Koşarak evine gitti ve bu günde burada sonlandı

[Ertesi Gün]

İzuku uyandığı gibi telefonu eline alır.

"Lütfen uyanmış ol Todoriki-kun!"

Hemen Todoriki arar.

"Midoriya?"

"Todoriki-kun ben çok özür dilerim dün gelemedim bi köpek gördün sonra çok korkup çatıya atladım ve sonr-"

"Sorun değil sakin ol"

"Ah cidden mi..?"

İzuku derin bi nefes alır.

"Anlayışın için saol Todoriki-kun"

"Önemli değil Midoriya, şimdi babama yardım ediyorum sonra konuşuruz"

"Tamamdır görüşürüz!"

İzuku rahatlamış bir şekilde telefonu kapatır.

Birden gözü bir yere takılır.

"Kacchan..."

Onunla olan eski fotoğraflarını
eline alır.

"En son sana ne zaman sarıldım.."

"Zırlama Deku!"

(Bölüm sonu! Anladım ki pes etmek çok saçma ve çok gereksiz bu yüzden pez etmeyip devam etmek istiyorum umarım yeni beni seversiniz bu arada 12k okunma için herkese teşekkür ediyorum ama hak ettiğimi sanmıyorum şanstan ibaret. Neyse sizi seviyorum! Adios!)

358 kelime