𝑩𝒊𝒓𝒊𝒄𝒊𝒌 𝑲𝒂𝒓𝒅𝒆𝒔̧𝒊𝒎 | 𝑻𝒐𝒌𝒚𝒐 𝑹𝒆𝒗𝒆𝒏𝒈𝒆𝒓𝒔 𝑶𝑪

Veda

Beni bıçaklayan kişi anında kaçmıştı.

Kazue:
"Tekrar kurtardım seni." Gözümden yaşlar akıyordu. Ama mutluluk gözyaşlarıydı.

Keisuke çöküp beni kucağına yatırdı. Başım kolunun üstündeydi.

Keisuke:
"Neden böyle bir şey yaptın ki!? Beni korumana gerek yoktu!"

Kazue:
"Sen benim kardeşimsin. Senden başka kimi koruyacağım ki?"

Keisuke hem ağlayıp hem de bana kızıyordu:
"Kim sana bıçağın önüne atla dedi? Başka şekilde de koruyabilirdin."

Kazue:
"Ama garanti olmazdı."

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.

Keisuke:
"Kazue! Benimle kal Kazue"

Sesi bulanıklaşmaya , görüntüsü de bozulmaya başlamıştı.

Kazue:
"Seni çok seviyorum aptal kardeşim."

Keisuke:
"Kazue!"

Başım kollarına düştü.

İlahi~

Keisuke'nin ağlamasına hıçkırıkları eşlik ediyordu. Sesindeki acı hissedilebiliyordu. Hayatındaki ilk arkadaşı kollarında can vermişti. Kazue'nin ölü bedenine çaresizce sarıldı. Kazue'nin ağzında kan vardı. Bu, Keisuke'ye baktıkça daha da acı veren bir şeydi.

Keisuke:
"Kazue özür dilerim! Affet beni, seni koruyamadım."

2 saat sonra~

Baji karakoldaydı. Hayattan bıkmış bir şekilde kenarda oturuyordu.

Chifuyu:
"Baji-san!"

Baji:
"O öldü."

Chifuyu:
"O Kazue, ölmemiştir. O bizi böyle bırakıp gitmez. Ölmedi de."

Baji:
"Chifuyu..."

Chifuyu:
"Hayır ölmedi."

Baji:
"Ben de kabullenemiyorum ama sakinleş biraz."

Chifuyu:
"Hayır yalan söylüyorsun."

Chifuyu oradan arkasına bakmadan ağlayarak uzaklaştı. Baji ise sadece Chifuyu'nun arkasından baktı. Kalkıp peşinden gidecek mecali yoktu.

2 ay sonra~

Baji, Kazue'nin ölümünü atlatmaya çalışıyordu. Odasında Kazue'nin fotoğrafı vardı. Odanın en güzel köşesine asmıştı kardeşinin resmini.

Haftada en az 2 kez mezarına gidiyordu.

12 yıl sonra~

(Bu arada bu hikaye bir ship hikayesi olmadığı için Baji'yi bir kızla evlendirdim.)

Hajime:
"Baba, bodrumdaki kutularda bir kızın resmini buldum bir baksana."

Baji:
"Bakayım bi. Hmm şöyle ki bu senin halan."

Hajime:
"Ama senin bir kardeşin yoktu."

Baji:
"Evet çünkü küçükken öldü. Beni korurken."

Hajime:
"Peki mezarına gidebilir miyiz?"

Baji:
"Sürekli gidiyorsun zaten unuttun mu? Daha geçen hafta gittik."

Hajime:
"Unuttum. Bu arada halam güzelmiş. Keşke onunla konuşabilseydim."

Baji:
"Deneriz bakalım. Hadi annen yemeğe çağırıyor."

Hajime:
"Peki."

-FİNAL-

[Bölümdeki ilk kısımları ağlayarak yazdım. Ama sorun yok. ಥ‿ಥ👍]