******
Bugün yurda yerleşmem gerekiyordu. Aslında bu yurt işi benim için iyiydi. En azından sokakta kalmaktan iyiydi. Yurdun önüne geldiğimde durdum, bu yurt karma bir yurttu erkek kız karışıktı yani. En kısa sürede ancak burayı bulabilmiştim.Ayrıca klinikten çıktığım içinde bazı yurtlar beni kabul etmemişti. Sanki insan bıçaklayacaktım.
Düşüncelerimden sıyrılıp içeri girdim. Kaydımı yaptırmıştım ve odamı biliyordum sadece yerleşmek kalmıştı.Valizimi odanın önüne gelince yere koydum. İçeri girerken yanımda sürüklüyordum , içeri girince üç kafa bana döndü. Ah hadi ama odada iki erkek var. Sanırım 2 erkek, 2 kız kalıcaktık.
Onları takmayarak boş olan tek yatağa gittim,duvar yanıydı. Yatağın yanındaki dolabın önüne valizi koydum ve yatağa oturdum.
''Selam '' sesin geldiği yöne döndüm ve odadaki kızın gülümseyen suratıyla karşılaştım.
''Selam'' dedim soğuk bir tavırla ve önüme döndüm. Valizden aldığım kitabı açtım ve sırtımı yatağımın başlığına yasladım. Yanımdaki kız onunla konuşmayacağımı anlayarak erkeklerin yanına döndü.
Bir süre sonra sıkıldığımı fark ederek ofladım. Biraz düşündükten sonra bahçeye inmeye karar verdim. Telefonumu ve kulaklıklarımı alıp odadan çıktım. Dışarı çıktığımda arka tarafa yöneldim. Yangın merdiveninin altına gidip oturdum.
Bir süre sonra yanımda bir hareketlilik oldu. Kafamı sağa çevirince odadaki kızla karşılaştım. Koyu kumral saçları vardı ve benim gibi mavi gözleri ama onunkiler daha koyuydu. Nefesimi dışarı vererek
"Ne istiyorsun?"diye sordum.
"Sadece tanışmak istemiştim."dedi ve ekledi "bana kendini anlat."
İçimden sanane diyip onu kovmak geliyordu ama yapmadım. Hem zaten beni bilse ne zarar gelirdiki zaten yakında herkes büyük bir ihtimalle öğrenir. Tekrar ona döndüm ve konuşmaya başlamadan önce ismini sordum.
"Alya senin? " diyince.
"Nefes" diyerek karşılık verdim ve devam ettim.
"Ailem beni daha bebekken terk etmiş. Yetimhanede kalıyordum. 9 yaşında beni evlatlık edindiler sonra 15 yaşında trafik kazasında onlarıda kaybettim ve yetimhaneye geri döndüm. Ama beni kliniğe yatırdılar. Çıktıktan sonra biriktirdiğim parayla buraya yerleştim işte." diyerek yaşadıklarımı özetledim.
Bana ağzı o şeklini almış bir şekilde bakıyordu. Buruk bir şekilde gülümsedim. Hala bana bön bön bakıyordu. Bunda bu kadar şaşacak ne vardı. Kısacası hayat bana götüyle kahkaha atıyordu.
Konuyu değiştirmek için
"Peki ya sen?" diye sordum işaret parmağımı ona çevirerek ."Babam öldükten sonra annem başka bir adamla evlendi. Bende onlarla kalmak istemediğim için buraya geldim. Babama çok bağlıydım ve annemin babam öldükten 6 ay sonra biriyle evlenmesi çok koymuştu."dedi oda burukça gülümseyerek.
Alya'ya kanım ısınmıştı. Onu kendime yakın hissetmiştim ve bu aldığım kararların tam tersiydi.Kaşlarımı çattığımda Alya bana sorarcasına baktı.
"Boşver" diyerek onu geçiştirdim.
Ayağa kalkarken aklıma gelen soruyla Alya'ya döndüm."Biz o odada nasıl giyineceğiz?"
"Giyinme paravanı var" diyerek beni rahatlattı.
Sonuçta bana bakmaya çalışan erkeklerin kafasını kopartmak zorunda kalmayacaktım.
Odaya geri döndüğümüzde odada sadece bir çocuk vardı. Alya çocuğa dönerek"Rüzgar nerede?" diye sordu.
"Dağhan'ın yanına gitti" diye cevap verdi oda.
Alya oflayarak yatağımın ucuna oturdu. Bende sırtımı yatağın başına yaslayarak yatağa oturdum. Alya'ya yorgun olduğumu falan söyleyip onu yatağımdan kaldırdım. Oda büyük bir ihtimalle Rüzgar'ı bulmak için dışarı çıktı. Odada sadece ben ve camdan dışarısını izleyen çocuk kalmıştık.
Valizkdem çıkardığım şort ve kısa kollu pijama takımımı alıp paravanın arkasına geçtim. Şortum siyah üstümse maviydi.
Çıkardığım kıyafetleri elime alarak paravandan çıktım. Şu eşyaları yerleştirme işini yarına erteleyip yatağımın içine girdim.
Gözlerim o çocuğu süzerken gayet sıradan ama farklı olduğunu fark ettim. Kahverengi saçlar, kahverengi gözleri vardı. Saçları dağınıktı. Bu ona değişik bir hava katıyordu. Altında uzun siyah bir eşofman üstünede lacibert kısa kolu vardı.
Çocuğu süzmeyi bırakıp gözlerimi kapattım ve kendimi uykunun kollarına teslim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEÇİM (Askıda)
Teen FictionBir insan kendini karanlığın içinde güvende hisseder mi? Nefesin içinde belirmeye başlayan ışık Aras'la son mu bulacak? Yoksa o ışık ikisinide karanlık bataklıktan çıkaracak mı?