Aras'ın dediklerini düşünerek uyuyakalmıştım. Beni cafenin önünde görmüşmüydü? Takip mi etmişti? Bunun cevabını alacaktım.
Sonunda yerleştirdiğim dolabımdan kıyafetlerimi alarak banyoya gittim. Hızlı bir duş alarak saçlarımı taradım ve kuruttum. En son olarak giyinip odaya geri döndüm.
Herkes kalkmıştı. Alya yanıma gelerek "Günaydın" dedi güler yüzüyle
"Günaydın ben kahvaltıya iniyorum."diyerek aşağı indim.Yemekhane neredeyse doluydu. Sıraya geçtim ve elime tepsi aldım. Bir süre sonra sıra bana geldiğinde bir kız tepsimi aldı ve kendine yemek koymaya başladı.
"Ne yapıyorsun sen?" diye bağırınca nihayet beni farketti.
Ağzını yaya "Yemek alıyorumm" dedi.
İyice sinirlenmeye başlamıştım. Elindeki tepsiyi hızla çektim ve kızın makyaj dolu suratına yapıştırdım. Bir an şokta kalsada sonra çığlık atmaya başladı. Herkes bizi izliyordu."Şimdi ufaklık bana bulaşmamayı ögrendiğine göre burdan git" dedim gülerek.
"Sen benim kim olduğumu biliyo musun?" dedi oda.
"Evet bir sürtük" diyerek kahkaha attım.
Hâlâ bana bön bön bakıyordu . Yeni bir tepsi aldım ve kendime kahvaltılık koymaya başladım. Bir süre sonra topuklularını yere vura vura gitmeye başladı."Bunu ödüyeceksin!" diye bağırmayıda ihmal etmiyordu. Artık neyi ödetecekse. Arkamı döndüğümde şaşkın bir Alya'yla karşılaştım ve diğer herkes bana bakıyordu.
"Dönün lan önünüze!"diye bağırarak onları da önlerine döndürdüm ve Alya'ya geri baktım. Şimdide gülümsüyordu. Bir anda bana sarılınca refleks olarak onu ittim.
"Sarılmayı sevmem." dedim yüzümü buruşturarak.
Sadece kafasımı salladı ve
"Teşkkür ederim" dedi.
"Neden?" diye sordum.
"Şu tepsiyi üzerine boşalttığın kız Aslı'ydı." dedi.
Şimdi 'sen benim kim olduğumu biliyor musun' demesinin sebebi açıklığa kavuşmuştu. Aslı İzgi, İzgi Karma Yurdu'nun sahibinin biricik yeğeni. Bu kızla daha çok katşılaşıcaktık.Alya'yla bir masaya geçtik. Bir süre kahvaltı yaptık. Sonra yanımıza Aras geldi ve yanıma oturdu. Kaşlarımı çatarak ona baktım.
"Ne oluyo?" dediğimde hiç anlamadığım bi şekilde bana şaşırarak baktı.
"Ne ne oluyo?" dedi.
"Buraya oturamazsın git kendine başka bir yer bul." dediğimde sinirle ayağı kalktı ve kolumu tutarak benide kaldırdı.Kolay kolay canım acımazdı bu yüzden sıktığı yeri hissetmiyordum bile.
"Sen bana ne yapmam gerektiğini söyleyemezsin."diyerek böğürdü.
Herkes bana şaşkın ve korkmuş bi şekilde bakıyordu.
Aras'a bakarak
"Hayır söylerim şimdi kolumu bırak ve siktir git" dedim. Gözlerinde sinirden çok şaşkınlık vardı. Bi süre duraksadıktan sonra yavaşça kolumu bıraktı. Kulağıma eğilerek "Bunu sana çok kötü ödeteceğim" dedi sessizce.
Alayla kahkaha attım ve
"Görücez" dedim. Omzuma çarparak yemekhaneden çıktı.Herkes bana bakıyordu.
"Dönün önünüze!" diye bağırdım ve herkes önüne döndü. Alya bana yaklaştığında
"Konuşmak istemiyorum" dedim ve dışarı çıktım. Rastgele bi sokağa girdim. Düşünceler beynimi zorluyordu.Aras... Çok farklıydı. Garip hissediyordum. Anlayamıyordum. Bana ne yapıcak endişem yoktu. Her türlü üstesinden gelirdim. Sadece Aras'ın bana böyle davranmasını istemiyordum. Nedenini bilmediğim için kendime kızıyordum.
Hayatım neden bu kadar karmaşık ve adrenalinli? Tekrar bir sokağa girdim ve gördüğüm şey...
"Aras!?"*****************
Kısa ama olaylı bir bölümle tekrar sizlerle beraberim. Bir sonraki bölüm kesinlikle çok daha heyecanlı olacak. İki gün sonra bir aksilik çıkmazsa yeni bölüm gelicek. Beni destekleyen herkese çok teşekkür ederim :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEÇİM (Askıda)
Teen FictionBir insan kendini karanlığın içinde güvende hisseder mi? Nefesin içinde belirmeye başlayan ışık Aras'la son mu bulacak? Yoksa o ışık ikisinide karanlık bataklıktan çıkaracak mı?