Bugün diğer günlerden farklıydı. Bugün klinikten çıkıyordum.Sonunda hakettiğim hayata kavuşacaktım. İki yıl. Koskoca iki yıl boyunca klinikte yattım.Psikolojik sorunlarım varmışmış.
Ailemi hiç görmedim, ben doğduktan iki-üç gün sonra beni terk etmişler. Yetimhanede kalıyordum, ama 9 yaşındayken beni bir aile evlatlık edindi.Onlarla büyüdüm. Aslında anne baba sevgiside görmedim sadece bana bakmışlardı işte.
15 yaşındayken geçirdiğim bir kazada o ailede ölmüştü. Hep yanlız kalmıştım. Tekrar yetimhaneye döndüğümde psikolojik danışmanlar benim psikolojimin bozuk olduğunu ve kliniğe yatmassam daha kötü olacağını söylediler. Kliniğe yatmadan önce sık sık sinir krizleri geciriyordum.Kimseyle konuşmuyordum. Klinige yatinca sanki bunlar degisecekti. Ben ayni bendim. İki yılım bosuna gecmisti. Su an 17 yaşindaydim.
Basima gelenlere inat yasamaga devam edip basimi hep dik tuttum.
Ben artik eskisindende güçlüydüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SEÇİM (Askıda)
Novela JuvenilBir insan kendini karanlığın içinde güvende hisseder mi? Nefesin içinde belirmeye başlayan ışık Aras'la son mu bulacak? Yoksa o ışık ikisinide karanlık bataklıktan çıkaracak mı?
