Yola çiktik. Yuruduk yuruduk...tam arkamda Vanessa vardi. Hic benle konusmadi. Galiba kesin bana kustu. Yuzume bile bakmiyordu. En sonunda dayanamayip yanina gittim. Ne sorduysam cevap vermedi. Banene zaten umrum da degil. Ne yapmak istiyosa onu yapsin. Bir baktim hekezden uzaklasmisim. Hemen bagirmaya basladim. Saga sola kosmaya basladim. Sanki beynimdeki o sorularin icinde kaybolmus gibi. Korkuyorum ya burdan giderlerse???
Biraz etrafta kostum. Kesin onlari bulamayacaktim zaten arkadasim da yok benim yoklugumuda farkedemezler. Omrumun sonuna kadar burda durucam.boyle derken vanessa yanima geldi.
Vanessa:Hoca seni cagriyo 40 saattir seni ariyoruz.
Ben: ne bagriyosun be duyduk sanane ben burda dururdum gitsene.
Vanessa: sana iyilikte yaramiyo salak.
Kosarak gitti. Ben mi salagim kıza bak ya. Sanane acaba ya.
Neyse gene de kizin pesinden gitmem gerekiyo. Koştum ve hocanin yanina gittim. Kate hanim bana kizdi ve grupta ayrilmamamiz gerektigini soyledigini dedi. Ve ceza olarak babami aradi . hocalar gitti ben okulda kaldim cok sacma ya. Sanki benim kotulugumu dusunuyorlar. Hepsinden nefret ediyorum. Babami beklerken sirtimda cantayla bir tasa oturup babami bekledim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARKADAŞIM
Randomilk kitabim umarim begenirsiniz. begenirseniz cok mutlu olurum.. tesekkur ederim:))
