chapter 5.2

17 0 0
                                    

Chapter 5.2

Kiera’s POV

“Wala kang nakita .” bigla na lang sabi nito .

“Huh ?” -.-? hanu daw ?

“I said , you didn’t see anything .”

“Ha ? Wala ba ? Eh , ano ‘yung kanina ? Ilusyon ko lang ba ‘yun ?” -.-? Parang totoo naman ?

Nakita ko siyang nagpipigil na ngumiti . *ehem* “Hindi ka pa rin nagbabago …” bulong niya .

Hanu daw ? ‘Di ko masyadong narinig. “Nan desu ka ? este—Ano’yun ?”

“Hindi mo na ako naalala .”

“Eh ? Bakit ? Nagkita na tayo dati PH ?” Hinawakan ko pa ang baba ko na parang nag-iisip . Eh , nag-iisip naman talaga ako di ba ? :P Ahaha ! Wala naman akong maalala eh .

“’Wag mong intindihin ‘yun .” Naglakad na ulet siya .

BTW , nakatayo lang talaga kami sa hallway . Wala pa namang masyadong tao kasi masyado pang maaga .

Inalalayan ko naman siya sa paglalakad kasi parang hirap na hirap siya .

“Kaya ko naman .” she gently pushes my hand . Charororoot ! Napa-english na talaga ang loka !

“Tss , nahihirapan ka naman eh , ba’t ayaw mong magpatulong ?”

“Nakayanan kong mag-isa sa school na ‘to for 4 years . Wala akong naging kaibigan . Wala pang umalalay sa akin … shbdhbsj,sfbhs,zbvh .*bulong lang ‘yun*  Sigurado naman ako na makakaya ko pa rin ngayon . Kaya please ‘wag mo na akong lapitan . Hindi ko talaga kailangan ng kaibigan . Hindi ngayon , hindi bukas at hindi hanggang kailan .”

Ekspresyon ko ? Eto oh -> -.-

Ang emo talaga niya . As in emotional . Pero pwede ring emongoloid . Aalalayan ko lang naman , meron ng nalalaman na ‘hindi ngayon , ‘hindi bukas at hindi hanggang kailan’ . Ang emo talaga .

Kinuha ko ang panyo ko sa bulsa ko at umarte na pumapahid ng luha . “Oh my gosh , I was speechless ! Gurabehh , ang pinagdaanan mo no ? Pwede na sa MMK ! Dapat magpadala ka ng sulat mo ! Gurahbeh ! Speechless talaga ako !” Ahaha ! Speechless pala ah ? Syempre joke lang ‘yun . Sabi ko nga diba na hyper ako ?

Tumawa siya ng mahina at halatang pinipigilan niya lang ang paglakas ng tawa niya .

“Waaah !! Himala talaga ! Tumawa siya ! Ahaha !” Ibinalik ko na ang panyo sa bulsa ko . Tapos tumawa ako ng tumawa ! Wala lang , trip ko lang din ! =D

“Para kang baliw.”

BTW , Naglalakad na kami . ‘Yun nga lang , ang bagal-bagal kasi nga alam nyu na . Paulet-ulet na ako eh . xD

Tumigil ako sa pagtawa ko . Pansin ko nga para na akong baliw na tumatawa . Eh , sa masaya ako eh , paki nyu ? Joke lang ! Labidabs ko kayo ! ;)

A/N : Hello , hello , hello ! Ako nga pala si misscaraleigh or Miss Caraleigh (pronounce as “Ka-Ra-Ley”) ! Pwede n’yu ako maging Ina , Kapatid , Anak . LoL (as in Laugh Out Loud . meron kasing iba na hindi alam ang meaning n’yan at akala nila mura ‘yan) . Gusto ko lang batiin ang brothers ko na birthday sa Jan. 17 ! ‘Yup ! Magkasabay talaga sila ! Happy birthday kuya jake & ‘lil bro james ! ;)

Mag-message kayo sa’kin ! Hindi ako snob , pramiz ! =) ‘Empty pa kasi inbox ko . ;’>

The Sweetest AvalancheTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon