"The Sweetest Avalanche"
*Ours* (Taylor S.)
Elevator buttons and morning air ..
Napabalikwas ako ng bangon ng marinig ko ang pagkanta (pagkanta talaga?) ng alarm clock ko. Sosyal no ? Napatingin ako sa alarm clock ko. Tapos nanlaki mata ko.
O.O --> ganito kalaki, hindi exag.
Akalain mo 10:00 na! Pakshet, eh alas otso ko pa 'to ini-alarm ah ! Sigurado ako na ang magaling ko namang kuya ang nagreset ng alarm ! Paano na ang first day of school ? Pakshet talaga ! First day of school late ako ? Nahh , 'di na lang ako papasok no ? Ayaw kong mapahiya sa buong klase. Transferee pa naman ako tapos ang lakas kong umabsent sa first day of school.
Tsanga pala ako si Kiera Hyuga ! Yup Hyuga , half japanese ako eh ! Pero mas mukha daw akong korean sabi ng mga kaibigan ko noon (tama , NOON kasi nag-migrate na ang family ko dito sa pilipinas at wala pa akong bagong kaibigan dito). Sa buong summer, nag-aral lang talaga ako na mag-tagalog. Kaya marunong na ako (galing no ?). Pero minsan nakakapagsalita pa rin talaga ako ng nihonggo. 'Di ko mapigilan eh . Syanga pala 17 yrs. old na ako. 'Wag na kayong magtaka. Iba kasi ang sistema ng edukasyon sa Japan eh . Mabuti na lang at ang prestigius university na lilipatan ko ay pareho lang ng sistema . Sosyal no ? Ang alam ko Japanese din may-ari ng school na ito eh.
Hindi ako 'yung typical na japanese na instik ! Sa totoo lang , hindi ako instik . Namana ko ang mata ko.sa mommy ko . Hindi ako matangkad , katataman lang . Ang best asset ko ay ang legs ko . Hehe , kahit di mahaba , makinis naman . Maganda buhok ko , black na curly . Sexy din ako . Mayaman rin kami . Hindi sa pagmamayabang pero si daddy ang nagmamay-ari ng pinakamalaking kompanya ng alak sa Japan . Hehe , isa pa , matakaw ako . As in matakaw talaga ! Nasabi ko lang naman .
Ano na bang gagawin ko ngayon ? Tapos na ako maligo . Tapos na rin kumain . Wala !! Mabuti pa'y mamasyal na lang ako sa park . Wala masyadong tao 'run . Eh , Monday kaya ngayon ? Haisst ! Naalala ko na naman ang nangyari . Si kuya kim-kim ko ay kambal ko . Oo , tama kayo , may kambal ako . Matanda lang naman sa akin 'yung ng 3 oras . Yup , tama kayo , matagal nag-labor si mommy . Gusto niya tawagin ko siyang kuya. Hello? Kambal kaya kami. Pareho lang kami ng age. Pero pinilit niya pa rin dahil mas mature pa daw siyang mag-isip kaysa sa akin. Payag na lang ako , tutal wala naman akong ibang kuya.
Isip bata.
Immature.
Childish.
Babyish.
Infantile.
‘Yan LANG naman ang tawag niya sa’kin. Eh, parang synonyms ‘yan eh. Haaay! Hindi kaya ako immature ! >_< (as if!) Kaya lang naman niya ako tinawag na immature dahil sa pagka-ADIK ko sa anime !
Oo, adik ako sa anime. As in literal na meaning ng adik. Puno ng posters ng mga anime ang kwarto ko tapos may conjoining room pa doon na ang tanging laman ay posters, collections ko ng chibi stufftoys at mga life-size na mannequins ng mga paborito kung anime characters (na naman!). Nagco-cosplay nga ako dati sa Japan eh. Sa dating school namin. Madalas pino-portray ko lang ay ang mga paborito kong characters. Guess who? Hehe, joke lang ito po :
Belldandy (ah ! my goddess)
Starfire (teen titans)
Hinata Hyuga (naruto)
Sakura (sakura, the cardcapter)
Hindi ko na iisa-isahin , madami eh. Hindi naman nakakapagtataka kung maadik man ako sa anime. Ang hilig kaya ng mga Japanese sa anime. Pero lumagpas na daw ako sa limitations (sabi na naman ni kuya >_<) whatever, eh sa pag nakakapanood ako ng anime, nabubuhay ang dugo ko! Hehe, bukod doon matakaw din ako (nasabi ko na ‘yan alam ko.) kaya nga ang tawag sa akin ni kuya ay BABE. Akala ko nung una sweet, eh kaya naman pala ako tinawag na babe ay dahil baboy daw ako ! >_< sobrang takaw ko raw kasi. Sabi ko naman, okey lang ‘yan sexy naman! Hindi talaga ako tumataba, fast metabolism ‘ata to !
TRIVIA : Adik si Kiera sa Naruto. Maganda rin ang boses niya. Paborito niya si Taylor Swift.
Keeiche’s POV
Kanina pa ako naiirita sa tilian ng mga babae sa likuran ko.
“grabe! Gwapo talaga ni Keeiche! I love him na talaga!”G1
“aaay! Akin lang siya!”G2
“wag kayong mangarap! Sa akin siya mapupunta! Bwahaha !”G3
Tapos, tili na naman. Lumingon siya, mas lalo pang lumakas ang tilian.
“Geez, will you please shut your mouth up?” paasik na sabi niya. He hates it. He hates all the girls’ admiration for him. Ang rami pa niyang stalker. Buti na lang at tumigil na ang mga babaeng ito.
Ako nga pala si Ken Keeiche Yamanaka. I’m half Japanese and half Korean. Ang alam ng buong campus koreano ako. Idiot, wala pang nakakaalam na half Korean lang siya at isang half Japanese. Kung tutuusin parang purong Japanese na nga ako eh. I was born in Japan. When I was 12 years old, my parents both died in a car accident and I was passed to may grandfather na nandito sa pilipinas. Kaya ako nandito ngayon. Matagal-tagal na rin ako dito kaya ang galling kong magtagalog. My mom ang may lahing Korean but I never had a chance to step in Korea because they decided to stay put in Japan after marriage.
Tapos may narinig na naman akong tilian. Hindi ko na lang sila papansinin. Nakakainis kasi. I hate them.
They,re idiot, my name says it all. May surname’s Yamanaka, hindi man lang ba sila nagtataka? O hindi lang talaga nila alam ang kaibahan ng Japanese word sa Korean? They’re pathetic, they’re schooling in a prestigious and the very famous Namikaze University but they can’t even point out my nationality. Pero hindi ko rin naman sila masisi. Hindi nila ako ma-interview. Oo, maraming nagtangkang interviewhin ako pero wala silang napala sa akin. I’m a cold person. I have no friends since day 1. Walang nakaka-alam ng mga personal na bagay tungkol sa akin. Even my stalkers. Ni walang nakakaalam na apo ako ng nagmamay-ari ng school nato. Ang alam lang nila, or indeed paniniwala, koreano ako. Isang mayamang koreano.
My grandfather used to be cold to me but these past few months, he became “the sweet typical grandfather”. Naiilang ako ‘cuz its not likely him. But I remain distant to him kahit pilit niyang kinukuha ang atensyon ko. Nagplano pa siya na ipakilala ako sa buong school bilang nag-iisang tagapagmana niya. Yun ang unang beses na kinausap ko siya at sinabi ko na ‘wag na ‘wag niyang gagawin ‘yun. Sira na nga private life ko. Pag nalaman pa nila ‘yun mas lalong gugulo ang buhay ko. Kung ako lang ang masusunod, I would like to stay in Japan dahil nandun ang babaeng mahal ko. Oo, meron ng nagmamay-ari ng puso ko kahit bata pa ako nun. I fall in love when I was 8. and hanggang ngayon, siya pa rin ang iniisip ko. Besides, my parents’ inheritance is more than enough para mabuhay ako ng marangya kahit ‘di na ako magtrabaho. The problem is, hindi ko ‘yun pwedeng makuha kung hindi pa ako tutuntong sa edad na 25. Mabubuhay pa rin naman ako kahit wala pa ang mana ko. I have my sidelines. Malaki ang sweldo ko, sapat na para mabuhay ako. Hindi ko pa sasabihin, malalaman n’yu rin ‘yun balang araw. (wag mag-isip ng masama! Hindi illegal ‘yun. Honest pa!) Moreover, my parents’ death wish is to keep me company w/ my grandfather. So wala na akong magagawa. Masyado kung mahal ang mga magulang ko para hindi tupadin ang kaisa-isa nilang kahilingan.
