Whipped Soul (COMPLETED)

CHAPTER 28

Follow me on twitter @hopebloommwp
Add me on fb: Hope Bloomm

CHAPTER 28

A day was enough for me to suffer. Unti-unting nagdidilim ang mundo ko sa mga rebelasyong nalaman ko sa iisang araw. This day was supposedly a lowkey one but there's something telling me na this is the time that all the secret from the past will come out, yung mga tanong na matagal na bumabagabag sa akin ay masasagot na.

But not in this way. Masakit. Dapat isa- isa lang.

Nangangatog ang tuhod kong pinakatitigan si Keagan na mariin na nakatingin sa akin. Yung mga pamilyar niyang mga mata na dati rati ay paborito kong titigan. Yung mukha niya dati na maamo tila nakakaintimidate na iyon sa puntong ito.

I thought he died. A thought suddenly pop up in my mind, totoo nga na siya yung nakita ko noong nag away kami ni Kane. Hindi ako nagkamali na siya iyon,ang  kilala ko.

Hindi ko malaman kung ano ang mararamdaman ako. Masaya ako dahil sa wakas ay hindi siya namatay. Buhay na buhay siya. Nasayang ang mga luhang inilabas ko dahil sa kanya, pero malaki ang pasasalamat na hindi siya nakabaon sa lupa at humihimlay but the thought that I shed tears for about three years dahil sa pagkakaalam na namatay siya at di man lang ito nakapaalam sa akin ng maayos.

Habang hawak hawak  ni Kane ang kamay ko ay  mariin din itong nakatingin sa kambal niya.

"H-how?" unti-unti nanaman na nagtutubig ang mata ko habang nakatingin kay Keagan na seryusong nakatingin sa akin.

"You didn't tell her Louis?" Keagan hoarse voie filled the hallway. Nangugunot ang noo akong pabaling baling sadalawang lalaki.

Matindi ang pagkakahawak sa akin ni Kane nararamdaman kong hinaplos niya ang singsing na binigay niya noong nagbakasyon kami noong nakaraang taon.

"What is it KL? Ano ang hindi mo sinabi sa akin?" but the guy behind me just shifted his gaze away. The anticipation and curiosity have eaten me.

"I thought you knew that I'm alive Aytan, a year ago I have a courage to show myself to my brother dahil siya naman ang lagi mong kasama. That I survive and I am now free from cancer, that I am now ready to claim you as mine. That we'll continue our plans  when we were kids." madilim na pahayag ni Keagan.

"But maybe I am too late to claim you. My dearly brother was really inlove with the girl where my eyes laided on however I'm not dumb to know your relationship and I both support you. I can give way to my youngest twin."

"Why didn't you tell me?" malamig kong pahayag kay Kane ngunit walang salita na lumabas sa bibig niya, patuloy niyang iniiwas ang tingin.

Mula sa mahigpit na pagkakahawak ni Kane sa akin ay ako na ang unti-unting naghihiwalay sa pagkakahawak niya sa akin. Dumaan ang kakaibang emosyon sa mga mata niya.

"Mga sinungaling!" bulyaw ko habang papalayo sa kanila, narinig ko rin ang mariin na pagtawag sa akin ni Kane maging ni TItaa Kylie.

But I shoved him away lumayo ako. Lumabas ako ng hospital, patuloy sa pag agos ang luha ko. Nararamdaman ko na rin nag nagbabadyang ulan na bubuhos, tila nakikisabay sa pighati na nararamdaman ko.

"Z-zaina please...  I can explain" mahina niyang saad. Patuloy ako sa paglalakad papalayo sa kanya, hindi ko alam bakit masakit sa part ko na nagsinungaling sa akin si Kane tungkol kay Keagan.

Masakit na ang taong pinagkakatiwalaan ko ay pinagsinungalingan ako tungkol sa tao naging comfort at parte ng buhay ko.

I felt his hands holding my arms pinaharap nya ako sa kanya. Bakas na rin ang sakit na gumuguhit sa mga mata niya.