Broken Promises - Louis Tomlinson

Chapter Two.

De volgende dag

Mackenzie’s POV

Ik word wakker van de wekker die A Thousand Miles door mijn kamer laat spelen. Ik druk hem uit en ik strek me uit voordat ik echt uit mijn bed kom. Ik poets mijn tanden en ik doe de kleren aan die ik met Caren heb gekocht. Ik doe een beetje make up en dan is het al tijd om weg te gaan. Ik pak mijn tas en mijn jas en ik wacht op de stop van de bus. Al snel staat de gele bus er en stap ik in. Zelfde plek zoals altijd bij het raam. Dit keer is de rit anders, ik verheug me op school kijken of Caren echt een vriendin is, of misschien is ze net zo als Louis.. De rit duurt niet lang en al snel sta ik bij mijn kluis. Bianca is nergens te bekennen, een opluchting. Ik pak mijn tas en ik loop richting de muziekhokjes, maar dan voel ik iemand opeens zijn arm door die van mij doen.

‘Caren’ zeg ik met een grote glimlach

‘Wat dacht je dat ik niet kwam opdagen’ zegt ze lachend

‘Ik was er wel bang voor’

‘Natuurlijk kom ik wel, maar ik wil je aan mijn vrienden voorstellen’

‘Uh.. Misschien vinden ze me niet leuk?’

‘Tuurlijk wel’ ze trekt me mee maar ik blijf stil staan ‘Kom je?’

‘Caren, het spijt me, maar ik pas niet in jouw wereld’

En zonder haar te horen reageren loop ik weg richting het muziekhokje, waarom deed ik dat nou? Caren wou gewoon aardig zijn, en ik wees het af.. Maar haar vrienden zijn een van de populairste mensen, en ik wil niet veranderen mijn wereldje is goed zo, ik hoef niet meer vrienden.

Caren’s POV

Ik zie Mackenzie weg lopen, ik snap het niet waarom is ze zo bang over wat mensen van haar denken.. Ik loop verward naar mijn vrienden toe.

‘Caren, is er iets mis?’ vraagt Zayn

‘Nee alles gaat goed, maar is het weer goed tussen jou en Aysha?’

‘Nee, ze overdrijft echt zo erg.. maar laten we dat even vergeten, ga je mee op kamp?’

‘Moet wel, ik heb het georganiseerd sukkel’

‘En wie gaan der allemaal mee?’ vraagt hij niewsgierig

‘Iedereen van onze afdeling’

‘Geweldig’ zegt hij sarcastisch

‘Niet zo sip je vriendjes gaan ook mee hoor’ zeg ik met mijn baby stem

Hij lacht en slaat me zachtjes op mijn arm.. Ik lach en ik kijk naar Louis, en dan komt het idee in mijn hoofd van vorige week.

‘En Louis, heb je al gezongen?’

‘Nee, ik denk niet dat ik het ga doen.. Niet in mijn eentje’ zegt hij terwijl hij een hap van zijn broodje neemt

‘Man je hebt een duik van een stem’ zeg ik met mijn ENTHOUSIASTE HOOFD… Sarcasm

‘Laat het gewoon Caren’

Ik knik en ik focus me weer op de andere. Oeps Shit! Ik moet vandaag met het thema komen voor het kamp. Ik pak snel mijn tas en ik ren naar boven.

‘Caren, waar ga je naar toe’ schreeuwt Zayn geschrokken

‘Ik zie je na school!’

Ik ren de trap op richting het kamertje waar de leerlingenraad altijd vergaderd. Ik plof neer op de tafel.. Brain make a Theme!

*3 uur later*

Mackenzie’s POV

Ik loop de klas uit, maar als ik langs de leerlingen raad kamer komt, dan zie ik opeens Caren half huilend zitten. Ik neem een zucht en ik open de deur. Ze schiet gelijk omhoog en kijkt me met rooie ogen aan. Ik kijk naar de papieren bij haar en ik knik met een grijns.