Sabah olmuştu. Gözümden yaş gelerek uyandım. Gördüğüm o rüya beni gerçekten de çok mutlu etmişti. Rüyamda babaannemi gördüm elinde bastonu ile duruyordu, arkasında ince bir köprü vardı, sanki o köprüden geçmek üzereydi. Ve bana hakkını helal et ceren diyen sözcükleri döküldü dudaklarından. Onunla helalleşememiştik ve böyle olması canımı yakmıştı. Gözyaşlarımla uyanınca ona helal olsun babaannem diye söyledim kalbimle, sağıma ve soluma baktım. Gözlerim Esma'yı aradı. Sanırım gece uyuya kaldığımızda onu götürmüşlerdi. Annemle hazırlanıp karşıya evlerine geçtik, herkes ağlıyor gözyaşları yanaklarından süzülüyordu. Dayanamayarak tekrar ağladığımı yanaklarımdan süzülen gözyaşlarını hissettim. Ve kafamı annemin kollarında buldum, beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Bugün öğle ezanıyla birlikte toprağa gömülecek, bedeni toprakla buluşucaktı. Orda gömülene kadar kaldık, sonra mezarına gittik. Herkes gibi ben de dua ediyordum. İnsanlar Yâsin, sureler, ve dualar okuyup biraz daha durdurlar. Tam gidiceğimiz sırada ellerimle okşadığım mezarının başına eğildim. "Senin tekrar ziyaretine geleceğim babaanne" ve ondan 4 ay sonra o şehirin bir ilçesine taşındık ona verdiğim sözü tutamadım. Mezarına gidemedim, konuşamadım tekrar onun mezarına gittik ama bulamadık aslında mezarlık çok kalabalıktı. Kısmet olamadı bir türlü ordan ayrıldıktan sonra yeni yaşadığımız yere alışmaya başladım ve o zamanlar da küçüklüğümde olduğumuz gibi maddi durumumuz pek iyi değildi. Bulduğumuz ev bile doğru düzgün değildi ama elimizden de bu kadar geliyordu. En azından hepimiz birlikteydik. Babam esnaf olarak çalışıyordu. Taşınmadan 2 hafta önceden kendisi buraya gelmiş iş bulmuştu. Burda okula başladım. Ama bir hatam vardı. Hep sessizdim, her şeyde susar ezilir sesimi bile çıkarmazdım. Dışlanma, ezilme, takılmama, hepsini yaşadım ve daha sadece ilkokuldaydım. Ve buna rağmen sevdiğim yanımda olan bir arkadaşım olmuştu. Elif o benim gerçek arkadaşım gibiydi yanımda olur, birbirimizi desteklerdik. İlkokul boyunva hep onunla olduk. İlkokulumu hâlâ hatırlıyorum. O 23 Nisan gösterisi o mezun olduğumuz gün, o gün de çok ağlamıştım. Hocamızın o nasihatleri kulaklarımdaydı. Ağlaya ağlaya eve gidip üstüne saatlerce daha ağladığmı hatırlarım. İyisiyle kötüsüyle güzel zamanlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişe Dair İzler
Teen FictionBu benim günlüğüm. belki gülücekciniz, dalga geçiceksiniz ama ben bunları yaşarken gerçekten çok yoruldum. Ve bunları içimdekikeri beni tek dinleyen beni anlayan günlüğüme yazıyorum. Hayat belki de ne kadar dipteyken sana bir ışık gösteriyor. Geçmez...
