DİP

1. Yeni Gün

     Sabah gözüme giren ışığa söverek uyandım. Tam alarmdan önce uyandım diye sevinirken yastığımın altındaki telefonun alarmıyla yataktan sıçradım. "Ah, lanet olasıca alarm her gün duymak zorunda mıyım?" Neyse aşağıdan annemin sesini duyduğum gibi hazırlanmaya başladım, yine geç kaldığım için kızacaktı. 

 Bu arada ben Melodi. Melodi Alkan ama siz 18'lik çıtır da diyebilirsiniz. Bugün aptal okulun ilk günü. 11 senedir okulun ilk günü tantanasını yaşamama rağmen annem 11 senedir hala okula ilk defa başlıyormuşum gibi davranıyor.

 Neyse ilk gün olduğu için serbest kıyafet giymekte bir sakınca görmeyerek dolabımın önüne uçtum. Fazla abartı hiçbir zaman sevmediğim için bol jean üstüne siyah crop giyerek kombinimi tamamladım. Odamdaki banyoya geçerek yalnızca çilekli lipglossumu sürdüm. Makyaj yapmayı hiç sevmediğim için hemen işim bitti.

  Hızlıca aşağı indim. "Herkese Günaydııınnnn." diyerek masaya geçtim. Kahvaltı çok güzel görünüyordu. Ama çok fazla yemek yiyemediğim için hızlıca bir şeyler atıştırdım. Annem sinirle "Çabuk ye kızım geç kalma ilk günden." anneme göz devirerek kızarmış ekmeğimden kocaman bir ısırık aldım. "Anne 1.sınıfa başlamıyorum sakin."diyerek lokmamı çiğnemeye başladım. 

Kahvaltımı annemin acele et demeleriyle tamamlayarak masadan kalktım. Saate baktığımda annemin pek de haksız olmadığını gördüm çünkü derse yaklaşık 15 dakika kalmıştı. Evden hızla çıkarken aynaya baktım boyumun kısalığına bir küfür savurarak kendimi dışarı attım. Ne olurdu yani canım babamın genlerinden birkaç parça alsaydım. 

 Kulaklıklarımı takarak sesi fulledim kendimi triplere sokmak istediğim için uzunlar V2 kulaklarımda bayram ederken hızlı adımlarla yürümeye başladım. İyice triplere girdiğim bir anda ayağımın altındaki koca taşı görmeyerek tam olarak bir sümük gibi yere yapıştım.

 Yere çarpan çenem bana Allahım neydi günahım dedirtirken gözlerimi sımsıkı kapatarak çenemdeki acıyı birkaç saniye olsa da unutmaya çalıştım. İçimden geçirdiğim küfürleri yarıda kesen kahkaha ile tek gözümü açtım.

 Karşımda duran şopar kılıklı ağzını sonuna kadar açarak kahkaha atarken sinir seviyem de sesiyle orantılı artmaya başlamıştı. "Auahahauaha remen yapıştı auhahauhau" kaşlarım hızla çatılırken iki santim uzandığım yerden hızla kalktım. "Komik mi lan şopar?" diye sinirle sordum. Birkaç saniye gülüşü durduktan sonra yüzüme doğru anırmaya başladı "Auahahhaahaha" böyle bir şeyi beklemediğim için daha çok sinirlenirken rezil olmanın getirdiği utançla daha fazla muhatap olmak da istemediğim için hızla arkamı döndüm. Yerden çantamı alıp arkamdaki vasıfsıza bir bakış attım "Çok komik gerizekalı." diyerek bir şey demesine fırsat vermeden yürümeye başladım. Sokağın sonuna kadar kahkaha sesleri artık sinirden çok bende utanç duygusu yaratırken adımlarımı hızlandırdım. 

 Okulun önüne geldiğimde bahçenin boş olduğunu görüp geç kaldığıma emin olduktan sonra hızla bok kahvesi binaya giriş yaptım. Sınıfın kapısında durup kendimi kapının ardındaki orangutan ordusunun bakışları için hazırladım. Canım sınıf arkadaşlarımla pek sevmezdik de birbirimizi.

 Kapıyı tıklatıp gel komutunu beklemeden sınıfa daldım. Sınıftakilerin bakışları sınıfa dalmamla bana döndü. "Melodi bir kere de tam vaktinde gel be kızım." sesin geldiği yöne dönünce kel Necmi'yi gördüm. Kendisi okulumuzun kimya öğretmeni olup sevdiğim tek tük hocalardan biriydi. "Pardon hocam." diyip kısa keserek sırama çöktüm. İlk günün gevşekliğiyle sınıftakiler kendi arasında konuşurken  kafamı kollarımın arasına koyarak hala etkisi üzerimde olan utanç duygumu unutmaya çalıştım. Aptal şoparın anırma sesleri tekrar zihnimde canlanınca gözlerimi yumup utancımı bastırmaya çalıştım.

 Yanımda bir hareketlilik hissedince yumduğum gözlerimi hızla açtım. Benim yanıma bu orangutan ordusu içinden birinin oturması imkansız olduğu için kafamı da kaldırıp yanıma çökenin kim olduğuna baktım.

 Gördüğüm şopar surat ile gözlerim kocaman açıldı. Gerçekten iğrenç bir hayat...

-Yeni bölüm her cumartesi gelecek dostlarım.