الجد:طيب يالا الكل يقعد علشان نتكلم
جلس الجميع
ليث بيبص لى ابرار بصات مش مفهومه بس هو حاسس من ناحيتها بحاجة غربيه (ملحوظه: عارفه أن انا لسه مظهرتش الشخصيات تانيه بس هما هيظهرو فى الاجزاء التانيه)
نرجع لى العائله
اوس ببرود :ها ي ايهاب بيه هناوى تطلق رحمه امتى
الجد:و لى يطلقه من الأساس
أوس:لزم يطلقه علشان هى تاخد حريتها
إيهاب بيبص لى رحمه :رحمه عايزة تتطلقى
سارة زوجة كريم الست الشريرة
سارة :عندى سؤال اى اللى جابك بعد السنين دى كله اى معكيش فلوس ف جاي تعملى حوارات . كانت تتكلم بغرور
مارك بغضب:انتى ازاى تتكلمى معاها بشكل ده انتى عبيطه
سارة :انت اتجننت ازاى ترفع صوت عليا انت متعرفش انا مين
روز بسخريه:هتكونى مين يعنى
سارة بغرور : انا سارة الجارحى مرات كريم الجارحى مش زاى رحمه تربيت الملجا
الجد :خلاص اى مش عملالى احترام و انتى ي سارة انتى مالك يطلقه ميطلقاهش ميخصكش انتى سمعه
خافت سارة من نبرة الصوت ف برغب من كبر السن اللى أن هو لى هبه طاغيه
سارة بخوف :حاااضر
أستغرب الجميع برود اوس و ابرار أن هما ازاى مضيقوش من كلام سارة
اوس :خلصتى
سارة بغيظ :اه
اوس :طب مسمعش صوتك تانى علشان و حطتكيش جنب جوزك
خاف الجميع من اوس
اخيرا تكلمت رحمه بعد صمت طويل :عايزة أطلق
إيهاب بصدمه:مستحيل
رحمه ببرود تعلمت من أولاده:ولى لا انت رجل شكك اتهمت مرات بخيانة وانا مخنتكش ادينى سبب يخلينى افضل على زمتك
ايهاب:انا لسه بحبك والله بحبك ومكنتش اعرف ان الموضوع كله مامرة
صمت دام لى ثوانى
اوس :لو سمحت ي ايهاب بيه طلق رحمه و خلصنا عايزين نمشى
الجد :نمشى نروح فين ي ولدى
اوس :ارجع لى حياتى انا و عائلتى
ليث :لى ي اوس لى تبعد تانى عايز تبعد عنى تانى لى ي صحبى
اوس ببعض الحنان:ما احنا هنتكلم كل يوم و لو عايز تيجى ابقى تعالى البيت هينور
ليث:طب خليك هنا كلنا هنا
اوس :مينفعش
ليث:ليه مينفعش
ابرار :ميخصكش
الجد :انتى بتكلمى ليه مش الرجاله بتكلم و بعدين غيرى القرف اللى انتى لبسى ده
ابرار:احمد بيه انت مالك ومال لبسى انا وحده اتولدت وعاشت فى وسط مجتمع كل لبسه كده تمام وياريت متدخلش تانى ممكن
الجد :اسكت ي بت والله أطخك
فكر الجميع أن ابرار هتخاف بس بالعكس
إبرار يبرود جليدى :هتعرف ولا تحب اسعدك ثم أخرجت سلاح من خلف ظهره
خاف الجميع
رحمه :ابرار شيلى السلاح
ابرار:لا
رحمه :شيلى السلاح ي ابرار
ف كانت ابرار توجه السلاح ناحيت الجد
ابرار : قولت لا
رحمه برود :شيلى السلاح ي بنت لوسفير
ابرار :اووووف حاضر
ليث :مين لوسفير ده ؟
هنعرف بعدين
قولولى رأيكم فى الروايه
