Everything has changed.

8

Het was onderhand al twee weken geleden dat Rein en ik voor het laatst hadden afgesproken, en ik was me aan het klaar maken voor een avondje uit in een club in de buurt. Sharon stond naast me en keek in de spiegel. Ik keek naar mezelf. Ik had een jurkje aan, met aan de bovenkant losjes en zwart, en de onderkant strepless met een patroontje. Mijn haar gestijld, mijn ogen opgemaakt. Ik zuchte. Normaal was ik nooit zo, maar ik had via via gehoord dat Rein er zou zijn. Ik had een zwak voor hem gekregen en ik haatte het. Het ene moment kwam je hem overal tegen en het andere moment was hij spoorloos. Sharon was de enige die wist wat tussen mij en Rein speelde. 'Kom, we moeten gaan.' Zei Sharon terwijl we onze spullen bij elkaar raapten. We stormden de trap af en Sharon's broer, Jason, bracht ons met zijn auto naar de YTU, de club waar we heen gingen. Ik stapte uit en Sharon en ik liepen naar de ingang waar onze ID's werden gescand. We konden doorlopen en ik wipte zenuwachtig heen en weer op mijn voeten. De harde muziek dreunde door mijn oren en de vloer trilden door iedereen die aan het springen was. Ik liep samen met Sharon door de menigte naar de bar en we bestelden wat drinken. Ik zat op een barkruk toen ik ineens twee gespierde armen om me heen voelde. Ik draaide me geschrokken om en keek in het gezicht van Rein. Hij stonk naar bier. 'Hey schatje.' Ik haalde zijn armen van me af. 'Rein, wat heb je gedaan?' Hij probeerde me te zoenen maar ik trok weg. 'Niet doen. Niet op deze manier.' 'Oke.' Zei hij en hij liep weg. Beelden van Levi schoten door mijn hoofd en ik stond snel op om Rein achterna te gaan. Ik liet dit niet nog een keer gebeuren. Ik trok aan zijn arm en keek hem zo lief mogelijk aan, waar hij al snel van begon te lachen. Ik drukte langzaam mijn lippen op de zijne, en hij ging er in mee. Hij trok terug en leek in één klap nuchter. Hij keek me verbaasd aan. 'Wat doe jij hier?' Ik lachte wat ongemakkelijk. 'Mag dat niet?' Rein keek schichtig om zich heen. Zijn ogen vonden iemand en een blond meisje liep naar hem toe. 'Hey liefje,' ze zoende hem en even leek alles stil te staan. Alle momenten met Rein, alle foto's, alle grappen, alle lach momentjes. Alles leek aan me voorbij te gaan. De muziek leek gedempt. De mensenmassa leek minder. De zaal leek lichter. Mijn hart, werd voor het kleine deeltje dat nog niet gebroken was door David, ook gebroken. Mijn hart voelde als een leeg, donker, zwart gat. Ik sloeg mijn ogen neer, draaide me om en duwde mezelf door de mensen massa heen. Ik liep de deur uit en ging op een random bankje zitten. Langzaam rolde er een traan over mijn wang en sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Nog een traan volgde, en nog een, en nog een. Ik hoorde dat iemand naast me kwam zitten en zijn hand op mijn schouder legde. 'Als je Rein bent, mag je oprotten en levend begraven worden.' Zei ik. 'Ik ben geen Rein.' Ik draaide mijn hoofd en keek recht in twee bruine ogen. De jongen keek me strak aan. 'Owen.' Zei hij. 'Ik ben hier met een vriend, maar het is een nogal lang verhaal waarom ik naar buiten ben gegaan. Die vriend heet toevallig Rein. Hij is mijn band genoot en dus een soort collega.' Ik sloeg mijn ogen neer. 'Rein. Die Rein bedoel ik, ja.' Ik had een snik in mijn stem. Owen tilde met zijn vinger mijn kin omhoog. 'Wat is er?' 'Niks, ik zeik gewoon. Ik en Rein hadden niets vasts ofzo.' Ik stond op en liep zo snel als ik kon weer naar binnen. Ik zag Rein, die naar me keek. Ik verrekte geen spier. Hij staarde me aan, en ik draaide me om. Ik zag Owen naar binnen lopen, en hij zwaaide even. Hij liep naar me toe en voordat hij iets kon zeggen begon ik hem te zoenen. Owen leek het niet erg te vinden want hij deed gewoon mee. Opeens werden we uit elkaar getrokken, en ik zag Rein. Hij was boos. Hij keek me aan met de meest gekwetste blik die ik ooit gezien had. Hij zei nog iets tegen Owen, voordat hij naar buiten stormde. Ik liep hem achterna en ergens voelde ik een beetje spijt van mijn actie. 'Rein!' Schreeuwde ik de longen uit mijn lijf. 'Wat? Moet je niet verder met het aflebberen van Owen?!' Schreeuwde hij terug. 'Hoor wie het zegt! Jij staat met een blonde meid te zoenen, hallo?!' Rein liep dreigend op me af, wat me bang maakte. 'Dat was mijn ex die het niet wilt geloven dat het uit is. Ik heb haar gedumpt voor jou. Voor jóú!' Mijn ogen vulden zich met tranen. 'Weet je Rein, ik ben hopeloos. Hopeloos verliefd. Op jou. Ik wil dag en nacht bij je zijn. Ik wil je zien, ik wil je stem horen. Ik wil je armen om me heen, ik wil dat je tegen me praat. Ik wil dat je lacht om me, dat je me irriteert terwijl ik het ergens van binnen toch leuk vind. In deze 15 jaar heeft niemand me zo'n gevoel kunnen geven als wat jij me geeft.' Zei ik zacht. Rein draaide zich om en keek me aan. 'Sorry. Het is verpest. Je had het me uit moeten leggen. Maar dat deed je niet. Je neemt meteen mijn beste vriend op z'n bek. Sorry Eva.' Hij draaide zich om en liep weg.