Chapter 7
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันลุกจากที่นอน แปรงฟัน อาบน้ำแล้วลงมาด้านล่างเพื่อช่วยอัยย์ทำอาหารเช้า อยู่ที่นี่ฉันก็ต้องช่วยงานบ้างจะมาขออาศัยอยู่ฟรีๆก็คงเกรงใจ ถ้าฉันมีเงินก็คงออกไปเช่าห้องอยู่ จะได้ไม่ลำบากเพื่อนของฉัน
"นี่ ฉันคุยกับเพื่อนแล้วนะ มีตำแหน่งว่างพอดีเลย" มาร์คเดินมาระหว่างช่วยกันเก็บโต๊ะอาหาร
"จริงหรอ ตำแหน่งอะไร ผู้จัดการศิลปิน เลขา ดีไซเนอร์ หรืออะไร"
"ฮ่าๆ เด็กเสริฟน้ำ อาหารหน่ะ เหมือนพวกสวัสดิการไง" มาณืคหัวเราะเสียงดังไปนะบางที ทำไมฉันหวังใหญ่ๆไม่ได้หรือไงย่ะ
"O.O ฉันจะไหวไหมเนี่ย"
"ฉันคิดว่าเธอไหวแน่ๆ เพราะเป็นของ ออสติน ขวัญใจเธอไง อีกอย่างเธอออกจะถึกและบึกบึน"
"เห้ยยย ฉันไหว" ฉันทำท่าเบ่งกล้ามโชว์ "พร้อมมาก เริ่มงานเมื่อไหร่หรอ"
"พรุ่งนี้ 8 โมงเช้าเธอต้องไปรายงานตัว วันนี้ก็รีบๆนอนนะ พรุ่งนี้เราจะไปส่งเธอ"
"ขอบคุณมากนะมาร์ค นายนี่มันเทวดาชัดๆ"
คืนนี้ฉันนอนไม่หลับ มัวแต่คิดถึงหน้าออส ว่าจะได้ใกล้ชิดกับเขาซะที ถึงแม้ในนามเด็กยกอาหารก็ตาม อย่างน้อยได้มองหน้าก็ยังดีฟ่ะ เอาว่ะ สู้ตายเป็นไงเป็นกัน
เช้าวันรุ่งขึ้นฉันรีบตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้า เลือกชุดที่ดูดีแต่ทะมัดทะแมง เพื่อให้เหมาะสมกับงานที่จะทำ จากนั้นมาร์คและอัยย์ก็ไปส่งฉันที่ทำงาน
วันแรกของการทำงาน ฉันแทบไม่เจอหน้าออสตินเลยทั้งๆที่ฉันก็พยายามมองหาตลอดทั้งวัน เพราะตอนนี้ทุกคนเอาแต่วุ่นวายกับการทำอัลบั้มใหม่ งานของฉันก็หนักมากยกน้ำ วิ่งไปซื้อกาแฟ ยกอาหาร เก็บอาหาร สาระพัด จนฉันหมดแรงทำงานไม่มีเวลาคิดถึงออสตินเลย ผ่านไป หนึ่งอาทิตย์ ฉันเริ่มคุ้นชินกับงาน แต่ฉันก็ยังไม่ได้เจอออสตินอยู่ดีจนฉันหมดหวังเลิกคิดไปแล้วล่่ะ จนกระทั่งอาทิตย์ที่สามของการทำงาน อยู่ๆ แซดก็เดินมาฉันที่กำลังเตรียมน้ำไปเสริฟให้กับทีมงาน
VOCÊ ESTÁ LENDO
When I was a Mr.Mahone Sweetheart.เมื่อฉันเป็นหวานใจนายมาโฮน
Fanficฉันกำลังจะเดินทางไปอเมริกา!! ใช่ก็เพราะฉันถูกมหาลัยชื่อดังพักการเรียนเป็นเวลา 1 เทอมเต็มๆ เพราะความแสบของฉัน แม่จึงส่งฉันไปเรียนที่นั่นระหว่างถูกพักการเรียน ฉันวาดภาพเอาไว้สวยหรูมากมาย แต่มันจะสวยหรูแบบที่ฉันวาดจริงหรอ อีกทั้งฉันยังต้องไปเจอ ออสติน...
