Chapter 15
ระหว่างทางที่เรากลับมาจากงานปาตี้ ของเหล่าดารา
"เอ่อ ออสฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่ะ" ฉันทำสีหน้าจริงจัง
"มีอะไรหรอ แต่เดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งพูดอะไรนะ ฉันมีอะไรจะให้เธอด้วย" เขาขับรถพาฉันไปยังตึกสูงตึกหนึ่ง จากนั้นก็พาขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นบนสุดของตึก ที่นั่นเรามองเห็นเมืองทั้งเมืองเลย มันสวยมากเลย ระหว่างที่ฉันกำลังตื่นเต้นกับวิวอยู่นั้น ออสตินก็แอบไปหยิบของที่ออสตินเตรียมเอาไว้ และเรียกหาฉัน เมื่อฉันหันไป ก็เจอร่างของหนุ่มหล่อถือดอกไม้ช่อใหญ่ท่าทางเก้กังๆ จากนั้นออสตินก็จับมือข้างนึงของฉันขึ้นแล้วหยิบแหวนวงเล็กๆวงนึงขึ้นมา ออสตินค่อยๆสวมแหวนเขาไปที่นิ้วนางของฉัน
"นี่อะไรหรอคะ" ฉันถามแบบงงๆ
"วันนี้วันครบรอบที่เราคบกัน 5 เดือนแล้วนะ แหวนนี่จองไว้ก่อนนะไว้โตจะให้แม่ไปขอ" ออสตินส่งยิ้มแล้วยักคิ้วเจ้าเล่ห์ให้กับฉัน "เอ่อ แล้วเธอมีอะไรจะบอกฉันหรอ"
"เอ่อ...คือ...คือว่า ฉัน"
"ถ้าเธอไม่สะดวกจะพูดก็ไม่เป็นไรนะ"
ฉันคว้าแขนของออสไว้ "ไม่ได้ ยังไงวันนี้ฉันก็ต้องบอก" ออสตินหันหน้ามาอย่าง งงๆ กับสีหน้าของออสตินที่เริ่มกังวลกับสิ่งที่ฉันกำลังจะบอก
"คือ ฉันจะต้องกลับไทยแล้วอาทิตย์หน้า"
"ฮ่าๆ เรื่องแค่นี้เองหรอ ไปนานไหมล่ะ แล้วจะกลับมาอีกเมื่อไหร่"
"คือ ... ฉันต้องกลับไปเรียนที่นู้นแล้ว แล้วการมาที่นี่ก็จะไม่ง่ายเหมือนไปเมืองอื่นๆใกล้ๆหรอกนะ คือฉันขอโทษที่ฉันไม่ได้บอกนายก่อนหน้านี่ ฉันไม่คิดว่า..."
ออสเดินเข้ามาจับแขนฉันทั้งสองข้างพร้อมกับมองหน้าของฉันที่กำลังเริ่มร้องไห้
"นี่เธอกำลังบอกเลิกฉันหรอ ฉันน่าจะรู้ เธอก็เหมือนคนอื่นเข้ามาแล้วก็จากไป"
ฉันเงยหน้ามองใบหน้าของออสตินดวงตาอันปวดร้าวส่งมาถึงตัวฉัน สายตาที่ฉันไม่เคยพบมาก่อน สายตาแห่งความผิดหวัง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้น ก่อนที่ออสตินจะผลักตัวจากฉัน
"เดี๋ยวฉันให้เแซดมารับไปส่งนะ" ออสตินพูดพลางเดินออกไปโดยไม่ฟังเสียงของฉัน เสียงที่ฉันเรียกชื่อเขาทั้งน้ำตา ตะโกนสุดเสียงเขาก็ไม่หันกลับมา เสียงแหบๆของฉันเอาแต่พูดว่า "ออสฉันขอโทษ"
ออสตินจากไปโดยไม่ฟังฉันอธิบายไม่มีการร่ำลา แต่คิดในอีกแง่มันก็ดีไม่ใช่หรอ เรื่องมันควรจะจบแค่นี้ มันไม่ใช่เทพนิยาย ที่พระเอกจะรอนางเอกได้ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เราจะได้พบกันอีก ฉันอาจไม่ได้มาที่นี่มาเจอเขาอีก หรือถ้าเราคบกัน เราอยู่ไกลกันเวลาคนละซีกโลกออสตินคงมีสาวๆมาพัวพันเยอะแยะมากมายอะไรที่ทำให้รักของเรามั่นคง จากอดีตของฉันทำให้ฉันไม่เชื่อในเรื่องนี้ เรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉันควรทำใจสักที หลังจากนั้นแซดก็มารับฉัน ฉํนเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย พล่ามเรื่องออส จนลืมคิดถึงจิตใจของแซด
"เธอรักออสมากเลยหรอ" แซดหันมาถามฉัน
"....." ฉันไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่หันไปมองหน้าแซด ก่อนที่แซดจะเอื้อมมือมาปาดน้ำตาที่แก้มของฉัน แล้วก้มลงจูบหน้าผากของฉัน
"ไม่เป็นไรนะ ถ้าเธอไม่อยากพูด เธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน แม้เราจะไม่ได้คบกันเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ เพื่อนคนนี้จะอยู่ข้างๆเธอเองและไม่มีวันลืมเธอถึงแม้เธอจะกลับไปยังบ้านของเธอแล้ว" แซดพูดจบฉันโผล่เข้ากอดเขาอย่างลืมตัวพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก
ESTÁS LEYENDO
When I was a Mr.Mahone Sweetheart.เมื่อฉันเป็นหวานใจนายมาโฮน
Fanficฉันกำลังจะเดินทางไปอเมริกา!! ใช่ก็เพราะฉันถูกมหาลัยชื่อดังพักการเรียนเป็นเวลา 1 เทอมเต็มๆ เพราะความแสบของฉัน แม่จึงส่งฉันไปเรียนที่นั่นระหว่างถูกพักการเรียน ฉันวาดภาพเอาไว้สวยหรูมากมาย แต่มันจะสวยหรูแบบที่ฉันวาดจริงหรอ อีกทั้งฉันยังต้องไปเจอ ออสติน...
