Açtığın Yolda

~ AY 8 ~

Bu kadar sık yeni bölüm atıyorum sizde beğenilerinizi ve yorumlarınızı esirgemezseniz sevinirim keyifli okumalar :*

Hastane koridorlarında bir o yana bir bu yana gidip geliyordum. Annem ve Ayça teyze bitkin bitkin bir halde oturuyorlardı. Doktor ne zaman çıkıcak şu odadan. Allah'a şükür Beril'in önemli bişeyi yoktu yani yoğun bakımlık falan. Fakat hâlâ nolduğunu bilmiyorduk.
Doktor odadan çıkar çıkmaz hepimiz ona yöneldik. Beril'in babası Semih amca da buradaydı.

'Doktor bey kızımın nesi var bişey deyin Allah aşkına '

'Sakin olun hanfendi korkulacak bir durum yok. Kızınızın kan basıncı ve tansiyonu yükselmiş. Endişelenecek bir şey yok gerekli tetkikler de yapıldı. Hastayımızı çıkarabiliriz.'

Hepimizin yüzüne rahatlama yerleşmişti. Doktor gülümseyip yanımızda ayrıldı. Bizde Beril'in odasına girdik. Beril kafasını bize çevirdi. Koşarak yanına gittim ve elini tuttum.

'Beril iyi misin sana bişey olucak diye çok korktum. '

Tuttuğum elini sıktı.

'Ben iyiyim hiç bişeyim yok bak en azından serumun tadına baktık müthişti.'

Bu haliyle bile bizi güldürmeyi başarıyordu. Annem Ayça teyze ve Semih Amca Beril'le konuşmaya başladılar.
Babam ve Arel kim bilir şimdi nerdeydiler. Semih Amcanın telefonu çaldı ve odandan çıktı. Bizde Beril'i hazırlamaya koyulduk.
Semih amca odaya geldiğinde yüzü düşmüştü.

'Az önce Ankara'dan aradılar bizim şube de ve Cansu Hanım sizin şube de sorun çıkmış hemen gitmemiz gerekiyor.'

Bu da ne demek şimdi. Ayça teyze çok şaşırmıştı.

'Semih biz gelmesek olmaz mı. Bak Beril Hastaneden yeni çıktı.'

Annem de bu sırada telefonla konuşuyordu. Onunda suratı düşmüştü.

'Ayça biliyorsun ben ve Ozan oradaki şirketleri sizin üzerinize yaptık ve sizin imzalarınız var.'

Annem telefonu kapatmıştı.

'Az önce Ozan'la konuştum. Sorun büyümeden gitmemiz gerekiyormuş.'

Herkesin suratı endişeliydi. Beril'le biz birbirimize anlamamış bir şekilde bakıyorduk.

'Efulim sen bu gece bizde Beril'le kalırmısın.'

Ayça teyzenin bu sözüyle Beril'le birbirimize gülücükler attık. Anneme döndüm.

'Tabi kızım sen Beril'le kal Arel'de bir arkadaşıyla bizde kalır.'

Tamam anlamında başımı salladım. Annemlerin bu ansızın gidişi çok biraz üzsede Beril'le kalacağım için çok mutluydum.

Odadan çıkıp çıkışa yöneldik. Semih amca hızlıca çıkış işlemlerini halletti. Arabaların oraya gelmiştik. Birbirimizle vedalaştık. Annemle ben bizim arabanın önündeki baş başa kalmıştık.

'Kızım bişey olursa bizi her zaman arayabilirsin kuzum. Bak Arel'de burda. Kardeşine sahip çık olurmu aynı şeyler onun için de geçerli.'

'Peki ne zaman dönersiniz.'

'Ah hiç bilmiyorum kuzum işlerimiz belki uzun sürebilir. Biz sizi arayıp haber veririz kuzum. Hadi biz daha fazla oyalanmayalım baban bekliyor.'

Anneme sıkıca sarılıp öptüm.

Ayça teyzelerde Beril'le vedalaştı. Hepimiz bir birbirimizle vedalaştıktan sonra ayrı arabalara bindik. Annem Ayça teyze Semih amca bizim arabayla gitmişti. Bizde Beril'lerin arabasıyla gidiyorduk. Beril omzunu bana yasladı ve gözlerini kapadı.