Chasing the Moon

CHAPTER 5

Tila kay bilis ng oras. Narito na ako muli. Sa lugar kung saan nasira ang lahat. Lugar na pilit kong kinalimutan.

Ilang taon na ang nagdaan ngunit parang kahapon lang nangyari ang lahat.

Noong nasa United State ako akala ko naghilom na ang lahat ng sugat mula sa nakaraan. Ngunit ngayong narito na akong muli, aking natanto na hindi pa pala ito tuluyang gumaling.

Inilibot ko ang aking mga mata sa paligid. Maraming tao, may mga masaya sa pagdating ng mga mahal nila sa buhay, may mga pasahero ng eroplanong nakangiting naghihintay ng sundo, at ay mga pamilyang nagyayakapan.

Hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman nila sapagkat sa ngayon ay hindi ko iyon maramdaman dahil alam kong wala na akong uuwian sa lugar na ito kailanman.

I smiled bitterly. Lumapit sa akin sila Lola. Hinihintay nalang namin ang susundo sa aming sasakyan at makakauwi na kami.

I looked around, but I failed to find him. Simula noong pagkababa namin ng eroplano ay hindi ko na siya nakita. Hindi manlang namin napagusapan ang tungkol sa mga balitang kumakalat ngayon sa social media. Nakakainis.

Nakalimutan ko pang ibigay sa kaniya ang sweater nya. Ipinahiram niya yun sa akin kanina, dahil hindi ako komportable.

Hindi manlang ako nakapagpasalamat.

Habang naglalakad kami sa nabunggo ako ng isang reporter. I saw her shocked face, I'm waiting for her to say an apology but she's still starstruck kaya nilampasan ko na lamang siya.

"Engineer Castanier is here!" Sigaw niya na ikinagulat ko.

I looked at her again and I saw wave of reporters running where I am right now.

"Agnes what's happening?" Lola asked. I don't know Lola.

"Agnes let's go!" Muling aniya kaya natauhan ako.

Sumunod ako sa kanila ngunit agad akong naharangan nga mga reposters.

What the hell?

"Engineer? Is that true that you have a relationship with Engineer Alcantara?"

"Umuwi ka ba dito sa Pilipinas para sa inyong kasal?"

"Where did you met Engineer Alcantara?"

"Kailan ang inyong kasal Engineer?"

"Kabit po ba kayo ni Engineer?"

Sunod-sunod na tanong ng di magkamayaw na mga reporters.

Tunog ng camera, flashes mula rito at ingay ng mga reporters na tila naging kulog, kidlat at makalas na ulan.

Muling bumalik ang mga ala-ala ng isang gabing aking kinakatakutan. Muli akong binalot ng kaba, nanlalamig ang aking mga kamay.

Ramdam ko ang panunubig ng aking mga mata.

"No p-please....layuan nyo ako." Maliit na tinig na lumabas sa aking mga bibig. Alam ko sa sarili kong walang nakapakinig.

Gusto kong umalis dito ngunit hindi ko maihakbang ang aking mga paa.

"Excuse me.." I heard a voice. Lumapit ito sa akin at niyakap ako. It seems like he's protecting me. Marahan niya akong inilayo roon. Nang iangat ko ang aking mata nakita kong napapalibutan na kami ng mga bodyguards.

"Engineer! Engineer Alcantara, can we ask you some questions?"

"Sir, how's your relationship with your fiance?"

"Engineer, hindi po ba't may relasyon kayo ni Attorney Cruz?"

"Sir balibalita na naghiwalay kayo ni Attorney nito lamang nakaraan. Naghiwalay ba kayo dahil Kay Engineer Castanier?"

"Sir, kabit nyo ba si Engineer?"

"Are you getting married now that Engineer Castanier is now in our country?"

I look at him. He's face is so serious. Magkasalubong ang dalawang kilay, at umiigting ang mga panga.

Sa lahat ng tanong na ibinabato sa kanya ay siya ni isang isinagot.

Sa lahat ng tanong na iyon isa lang ang natanto ko.

Napagkamalan akong isang kabit, kabit ng isang lalaking hindi ko kilala.

Nang tumingin siya sa akin ay lumambot ang kanyang ekspresyon. Ang kaninang seryoso ngayon ay nabahidan ng pagaalala.

"Hey, are you okay?" He asked, yakap pa din ako. Umiling ako dahil iyon ang totoo, muling bumalik sa akin ang mga pangyayari noon. Mas hinigpitan niya ang yakap sa akin.

Hindi niya ako binitawan hanggang sa makarating kami sa walang masyadong tao na lugar. Nakita ko hindi kalayuan sila Lola na may kasamang bodygaurds.

"Engineer Alcantara, what's happening?" Lolo asked and looked at me. I saw how concern he is.

"The reporters are being wild, sir." He answered.

"But why?" Tanong ni Lola at lumapit sa akin.

"Lola....." Bulong ko nang makalapit siya.

"Sshh, it's okay. You're safe now." Bulong din niya bago ako yakapin.

"The reporters think that Engineer Castanier is my fiance. Marami ring kumakalat sa social media ngayon, na halos wala namang katotohanan." He said, answered Lolo's question.

"What?!" Gulat na tanong ni Lola at napaharap sa akin.

"Yes ma'am."

"What should we do now? How can we stop spreading that fake news?" I asked and looked at him.

"You don't need to do anything. Ako na ang bahala sa lahat ng ito." Tanging wika niya.

"Sangkot din ako dito Engineer. Anong wala na akong dapat gawin? Pangalan ko din ang nakasalalay dito." I said annoyed now.

"You know what? Ang tagal kong iningatan ang pangalan ko, and now because of you! Because of you nadudungisan to ngayon!" Dinuro ko siya sa sobrang pagkainis.

"They're asking me, Kung kabit daw ako. At dahil sayo yun!"

"You have a girlfriend Engineer. Your such a jerk."

"Bakit ba hindi ka nagiisip bago mo gawin ang isang bagay? You have a girlfriend and you did that? Didn't you realized if she will be hurt knowing that her boyfriend followed a girl on Instagram? Nagiisip ka ba ha?" Sigaw ko, hindi pa sana ako titigil kung hindi lang ako pinipigilan ni Lola.

I saw how shocked he is but after that his serious face comeback.

"I'm sorry but I hope you know me before you judge me Engineer." He said

"Ma'am, Sir Alcantara, I'll go now. Sorry for the trouble I caused. Please trust me, ako na ang bahala dito. Sorry, I'll go now." He said and turn his back to us. He walk out without looking at me.

"Kuya, ikaw na ang bahala. Make sure they are safe hanggang makauwi sila." Pakinig kong aniya sa isang security guard.

I watched him walking away.

That's when I realized that I just said to him.

He's right. I don't know him but I judge him immediately. I just know he's name but not his personality.

Hindi nya naman kasalanan, pero sa kanya ko sinisi.

And now I'm regretting. I realized how harshed I am to him. Ako ang hindi nagiisip.

He don't deserved those words.