Little Stories - Mobile Legends || One Shot

VALE & VALIR

Say hi to new episode!

~•~

Çabucak odunları kamp yerine bıraktım ve onu gördüğüm yere doğru koşmaya başladım.

"Birazdan geleceğim. Beni beklemeyin."

Arkadaşlarımın seslenip bağırmalarını umursamadan ormanın içine doğru koştum. Odunları toplarken akan şelalenin kenarında duran kişiyi yandan görmüştüm. Fakat gidip onu görmeliydim. Emin olmalıydım. O olduğuna emin olmalıydım.

Şelaleye yaklaştığımda adımlarım durdu. Aramızda hatrı sayılır bir mesafe varken bile ona çok benziyordu. Sırtını görüyordum. Arkaya doğru özenle taranmış kızıl düz saçları rüzgarın etkisiyle dalgalanıyordu. Üzerinde bölgenin en prestijli lisesinin forması ve ceketi vardı. Cilalı ayakkabılarının tabanları toprakla dolmuş olacak ki toprak kenarlarına taşmıştı. Duruşu ise asil bir prense ait gibiydi. Yutkundum.

Ya o değilse?

Artık onu beklemeyi bırakmıştım. Tam bugün umudumun kalan son kırıntıları da yok olmuştu.

Belki o değildir.

Belki de on sene boyunca beklediğin kişi odur..

Bu düşünceyle kalbim istemsizce hızlanmaya başladı. Tekrar yutkundum. Birkaç adım ilerledim. Geldiğimi duymamış olacak ki bastığım yerden çıkan hışırtılara herhangi bir tepki vermemiş, arkasını dönmemişti.

Bir adım attı öne doğru.

Ne yapıyor o?

Bir adım daha attı önündeki boşluğa ve kenara oldukça yaklaştı.

Yoksa...

Kalbim delicesine atarken koşmaya başladım.

Aşağı atlamayı düşünüyor!

Aşağı atlayacak!

"YAPMA!"

Bir adım daha atacakken onu tutup geri çektim. Sırtım sertçe toprak zeminle buluştu. Kollarım arasındaki adam üzerimde, ben onunla toprağın arasındaydım. Soluklandım.

Gözlerim kocaman açıldı. Burnuma dolan kokusu...

Gözlerim hemen doldu ve yaşlar akmaya başladı. Burnuma değen boynunun kokusunu istemsizce içime çektiğimde o olduğunu anladım. Bu kokuyu unutmama imkan yoktu. Sertçe yutkundum.

Üzerimdeki adam üzerimden sıyrılmaya çalıştığında kollarımı gevşetmek zorunda kaldım. Sırtını yere verdi. Kafamı yan tarafa çevirdiğimde onun yüzünü gördüm. Gökyüzüne bakıyordu ifadesizce. İçimde tarif edilemez duygular kaynıyor, damarlarımı yakıyordu. Sevinç ve özlemle adını seslendim.

"Valir!"

💀💀💀

On Sene Önce

"Üff. Yine mi bu parfüm?"

Küçük çocuk bıkkınlıkla arkadaşına baktı ve nefes verdi.

"Diyorum ya oğlum. Bu kokuyu kızlar çok sever. Hepsinin aklını başından alacağım."

Sinsice bir sırıtışla elindeki ağır kokulu parfümü üzerine sıktı Valir. Vale yüzünü buruşturdu. Bu kokuyu oldum olası hiç sevmemişti.

"Çok kötü ve ağır kokuyor. Eğer kızları etkilemek istiyorsan hafif bir-"

"Sus az. Ben biliyorum kızlar ağır erkek parfümlerini daha çok sever."