"Gelecek misin?" diye fısıldadı genç kız. Lütfen gel..."İşim var," dedi. "Sen eve götürürsün."
"Fakat hangisi olduğunu bilmiyorum ki," diyordu sesi titreyerek. "Meyveli olan işte, söyledim ya." dedi genç adam.
İlk defa ailesi dışında birisi pasta almıştı genç kıza, o pastayı üflerken de yanında sevdikleri olsun istemişti ama yine hayatın ihanetine uğraşmıştı.
Bugünü böyle hayal etmemişti: Pastayı sürpriz yaparak getirecekler, mumları yakacaklar, dilek tutmanı bekleyecekler ve sarılacaklar. Fakat gerçekte olan bir park köşesinde rüzgara karşı mumlarla mücadele vererek üzerinde sigarasını yakmak olmuştu. Etrafında yolunun üstü olduğu için gelen iki arkadaşı vardı, başka kimsesi yoktu.
Sigarası alev alırken mumu üfleyen genç kız dilek tutmayı da eksik etmemişti. "Umarım... Umarım mezar taşımda 2022 yazar."
Hayattan tek istediği şey ölmekten başka bir şey değildi. Madem kendini öldüremiyordu, o zaman ölmesini sağlardı.
Günün sabahında her şey güzel gidiyordu: hediyeler, sunumlar, iyi ki doğdun dilekleri... Ama yelkovan ilerledikçe her şey daha da boka sardı, daha da, daha da... Sonra bağırdılar, dalga geçtiler, yalnız bıraktılar, sözlerini tutmadılar...
Yapacak bir şey yoktu, ya yaşamaya devam edecek ya da kendini kendine kurban edecekti. İkinci seçenek ne kadar cazip gelse de bunu yapmaya cesareti yoktu, ilk seçeneğe mecburdu...
"İyi ki doğdum diyemem, lanet ettiğim bir güne dilek dilemek bana yakışmaz," dedi. "Her şey sona erecek, bugün veya başka gün. Ama bir gün, bir gün herkes beni hatırlayacak.1
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ölüme giden karanlık koridor
No Ficciónmasallarıma hoş geldin. bunların hepsi gerçek, ama biz masalmış gibi davranıyoruz. çünkü hepsi kötü sonla bitiyor.
