Beş kız kardeş bakışlarını yere sabitlemiş, sessiz hastane koridorunda zemini izliyordu. Tam altı saattir yerlerinden bir santim bile kıpırdamamış, doktordan herhangi bir haber bekliyorlardı.
Sonunda ameliyathanenin kapısı iki yana açıldı. İçerisinden çıkan doktor ile birlikte doğruldu beş genç kız. Aralarından en küçükleri, dolu gözlerle öne doğru bir adım attı. Hemen yanında beliren siyah saçlı, kahküllü kız sıkıca onun elini kavradı. Beklenti içerisinde sessizce doktora baktılar bir süre. Sessizlik bozulmayınca kısa boylu kız ayağıyla yerde sabırsızca ritim tutarak konuştu.
"Ee durum ne doktor?"
"Maalesef. Hastayı kaybettik."
Grubun yaş olarak en büyüğü olan kız bu sözler üzerine dayanamayarak bir kahkaha patlattı. Endişeyle ona bakan sarışın kızı görmezden geliyordu.
"Şakacı seni. Şaka.. öyle değil mi Yuni?Yüzüme bakıp durma cevap ver!"
Ses tonu şiddetlenirken yanındaki sarışın kızı sarstı. Artık kahkahaları göz yaşlarına karışmıştı. Sarışın kız ise korkudan büzülüp ses çıkaramaz olmuştu.
"Leira.. sakin o-"
Bu sefer bağırma sesi en küçüklerinden gelmişti. O zamana kadar sakin durmaya çalışmış, fakat artık sabrı taşmıştı. Onu tutan ablasından kendini kurtarmak için debelenirken haykırmaya devam etti.
Öteki yandan sabırsız kız, öne atılıp doktorun yakalarına yapışmıştı bile. Bir yandan ağzına gelen küfürleri sayıyor, bir yandan doktoru sarsıyordu. Hâlâ küçüğünün yanında duran kız, ne yapacağını bilemez hâlde öylece duruyordu. Gözünden akan yaşla birlikte dudaklarından tek bir kelime çıktı.
"Viola"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
