Chanlix -Concert

7~And love

Feliiiiiixxxxx
Yukarıdan duyduğum adım ve çığlıkla yerimden sıçradım okuduğum kitaba baktım ve iç çektim bi türlü nasip olmuyordu bunu bitirmek neden mi çünkü bizim evde hiç kaos eksik olmuyordu
GELDİM SEUNGMİN GELDİM
F:Heh geldim noldu
S:BAK YEMIN EDERİM BEN BU ÇOCUĞU DÖVERİM
F:Kimi dövüyosun noldu anlat düzgünce be
S:Ya bak şu Changbin miyimiş neymiş okulda peşimi bırakmadı zaten kafayı yedirecek bana. Şimdi de gelmiş buluşma telklif ediyo gel de sıçma azına
Gerçekten her gün Seungminin Changbinden konuşmasına kaylanamıyordum bu duruma son vermeliydim ama ne sevgili hyungum jisungtan bana vakit ayırabiliyordu ne de In ne zaman konuşmaya başlasam kaç gündür konuştuğu gizemli kişiyi bana anlatmaktan vazgeçiyordu
Aklıma hiçbir şey gelmiyordu kaçmak uzaklaşmak istiyordum ama yapamıyorum o an aklıma gelen fikirle gözlerim parladı hiçbirine bakmadan dışarı koştum olanları sonra anlatırdım telefonumu ve arabamın anahtarını alıp çıktım

Burası huzur bulduğum yerdi nedenini gerçekten bilmiyordum ama sanırım güzel kiraz çiçekleri ve deniz manzarası olduğu içindi cennet gibiydi 2 saatlik bir yolculuk herşeyi düşünmememi sağlamıştı aslında sadece kendime önem verip aşkımı zarar görmeden yaşayacaktım burada benim haricimde çoğu zaman kimse olmazdı genelde akşamları gün batımını izlemeye gelen 1 ya da 2 kişi olurdu ama bu sefer kimse yoktu rahattım burası chanın yanından sonra güvende hissettiğim 2. Yerdi Bu yeri ilk lise zamanlarımda keşfettiğimi hatırlıyorum o zamanlar chanla yönelimimi öğrenmiştim ve elimde olmadan çoğu kişi öğrenmişti okulda daha doğrusu Kore'de ve hatta dünyada nasıl olduğunu bilirsiniz eğer aşkı karşı cinsten başkasına hissederseniz suçlu hasta ya da özenti olursunuz ben de öyle oldum kendime zarar verdim depresyon anksiyete krizleri geçirdim zor bi süreçti ve şimdi sevdiğime birazcık daha yaklaşmış gibiydim iyi mi kötü mü bilmiyordum ama umarım ilerde iyi olurdu anılarım aklıma gelince tutmak için bir çaba göstermediğim gözyaşlarım teker teker akmaya başladı

Christen
Sonunda stüdyodan ayrıldık ve evlere dönüyorduk bu sefer ilk defa kendi evime gitmemiştim uzun süreli bir düşünmeye ihtiyacım olduğunu biliyordum direksiyonu adım gibi bildiğim yöne sürmeye başladım bu sürede düşündüm onu düşünmeyi bıraklamıydım kariyerim ve pozisyonum için...en sevdiğim ağacın altına gitmeden yürüdüğüm yolda gördüğüm kediyi kucağıma alıp devam ettim bu güzel yeri kedişin de görmesi gerekirdi aslında onu bir kaç sefer daha görmüştüm derdimi çok iyi dinliyordu örneğin annemlerin bana uyguladığı baskı sırf pozisyonunuz önemli diye rahat yaşayamamam ya da son zamanlarda en çok dinlediği kişi ..
Oradaydı huzurlu ama küçücük, montunu kenara bırakmış ayaklarını sallandırırken kafasını gökyüzüne kaldırmış ve gülümseyerek ağlıyordu o anki güzelliği sanat olsa hiçbir ressam resmedenez hiçbir heykeltıraş heykelini yapamazdı

Elimdeki kediyi yavaşça yere bıraktım  sanki yerini bilir gibi kucağına doğru gitti bir an korktu ve kediyi görünce keyfi yerine geldi kucağına aldı onu masum bir gülümsemeyle sevdi ben ise olduğum yerde üzerime kiraz çiçeği yaprağı düşmesine izin veriyordum o an anladım içimdeki şey ona karşı bambaşka bir hâl almıştı kariyerim dahil hiçbir şey umurumda değildi

Yanına yürüdüm yavaşça o anın güzelliğiyle büyülenmiştim o tekrar gözlerini kapatmış derin nefes alıyordu yanına oturdum sessizdim ama o sezmiş gibiydi

Felixten
Yine yeniden kelimeleri kullanmıyorduk şaşkındım ama ama o çok güzeldi sadece baktım ve fısıldadım

Seni o kadar seviyorum ki dökülen her bir yaprak kadar öprebilirim seni

Söyledikten sonra gözlerimi kapadım dudaklarımda hissettiğim baskı beni o güne götürdü o mükemmel gün tam olarak emin olduğum gün ama onun da benim de kafam yerindeydi sadece dudaklarıyla sarhoş oluyordum bu sefer

Yanağına elimi koydum o da belimden tuttu en sevdiğim yerde en sevdiğim kişiyle yaşadığım bu an her şeye değerdi

Onu öpüyorum diye geçirdim aklımdan ama umrumda değildi o benimdi ben onun ve şimdi dudaklarımız ayrılmış omzuna başımı yaslamıştım küçük kalbi çok hızlı atıyordu benim de farkım yoktu

SİZ İSTEMİYOSUNUZ AMA BEN YİNE DE YAZIYORUM 10 DA FİNAL OLUCAK